Samenvatting: De paardenfokkerij aan de oever van de Missouri is de grote passie van Nora Mahler; een passie die ze deelt met haar kinderen, Simon en Clea. Maar dan komt Simon na een val van Nora's lievelingspaard om het leven. Door het verdriet over Simons dood valt het gezin uiteen, en Nora's pijn - die ze met niemand kan delen - is bijna ondraaglijk. Apathisch ziet ze toe hoe haar man Neal al haar paarden verkoopt en een doodse stilte laat neerdalen over de stallen. Pas als hij haar wil dwingen om de farm te verkopen, ontwaakt Nora uit haar lethargie. Ze breekt los van de man die haar leven wil beheersen en die zijn ogen sluit voor dierbare herinneringen. Wanneer de voormalige paardenverzorger Ozzie Kline terugkeert naar de farm, hervindt Nora heel voorzichtig de weg terug naar haar dochter en durft ze de stem van haar hart weer te volgen.
Laat mij de herinnering is een buitengewone liefdesgeschiedenis voor iedereen die gelooft in een tweede kans, in een onbreekbare band tussen mensen die voor elkaar zijn bestemd. Barbara Esstman combineert de helende kracht van De paardenfluisteraar met de diep menselijke emoties uit De bruggen van Madison Country.
Een verhaal over liefde, rouw en onbegrip. Het boek is opgedeeld in korte hoofdstukken, telkens vanuit het perspectief van een van de hoofdpersonen. Je wordt zo op een prettige manier van ieders beweegredenen op de hoogte gebracht.
Van een tamelijk cliché gegeven - meisje wil arme jongen, maar heerszuchtige vader zorgt dat ze met een rijke man trouwt; huwelijk mislukt en eerste liefde komt weer in beeld - weet Esstman een boeiend verhaal te creëren, met goed uitgewerkte karakters, die niet zwart-wit zijn, groeien, zich aanpassen en genuanceerde gevoelens hebben. Ze laat de lezer ook voor Neal begrip krijgen, vanuit zijn optiek doet hij wat het beste is voor Nora. Naar het einde toe laat ze alles wat te lang duren. De twee geliefden draaien wel érg lang om de hete brei heen. Ook de financiële problemen die Nora krijgt en meer nog de problemen die ze gaat krijgen, als ze doorgaat op de manier waarop het boek eindigt, worden wat te gemakkelijk aan de kant geschoven. Dat is jammer. Nu is het een mooi en goed geschreven boek, maar geen topper.