Josefin Cederén en haar dochtertje Emily worden op een landweggetje doodgereden. Haar man Sven-Erik wordt meteen hoofdverdachte. Als hij later ook dood aangetroffen word en een paar dagen later ook zijn minares dood gevonden wordt moet Inspecteur Ann Lindell en haar team op zoek naar een andere dader en motieven.
Nou, voor een “gewoon” boek, geen detective, zou ik zeggen: leuk verhaal. Maar in dit geval is het wel een detective. Het ontbreekt echt aan spanning. Het kabbelt rustig verder. Geen moment hap je naar adem, geen enkel huivering, geen moment vraag je je af wie nu wel de dader is en waarom. Daarvoor worden er teveel dingen bijgesleurd die het verhaal op een “hoger” niveau moeten brengen maar die daar duidelijk niet in slagen.
Zo zijn er de gebeurtenissen en onderzoeken in Spanje en de Caribische eilanden waar men enorm veel naar verwijst maar die absoluut geen vragen oproepen. Het is te ver gezocht. Op het einde doet men moeite om alle losse draadjes in het breiwerk te krijgen maar komen ze tot de conclusie dat het onmogelijk is en blijven bij een open einde. Ik weet niet of er een vervolg is op het boek maar zelfs dan heeft het verhaal al lang genoeg geduurd en kan enkel nog de naam van de moordenaar gegeven worden en het waarom.
Ook de “zijverhaaltjes”, het privé-leven van Ann Lindell. Ik vond ze op een bepaalt moment gewoon irritant. Zo daadkrachtig als ze als politie-inspecteur is, zo neurotisch is ze in haar privé-leven. Kies ik nu voor mijn werk of voor Edvard? Kies ik voor Edvard of het kind? Kies ik voor een druk leven alleen of een rustig leven samen? Heel het boek door kan ze maar geen beslissing nemen. En ook dat blijft open voor een volgende boek……
Inge
