Samar Yazbek - Waar de wind huist

[Marjo]

Flaptekst:
Ali, een negentienjarige soldaat in het Syrische leger, ligt op de grond onder een grote boom. Hij droomt over een begrafenis, die van zichzelf? Is de vrouw die haar armen om de kist slaat zijn moeder? Wanneer hij weer bij bewustzijn komt, herinnert Ali zich de begrafenis van zijn broer, ongeveer een jaar geleden. Op hetzelfde moment realiseert hij zich dat hij gewond moet zijn geraakt door een bom die het leger eerder die dag per ongeluk liet vallen. In Waar de wind huist schrijft Samar Yazbek over de uren waarin Ali zijn leven overdenkt tot op het moment dat hij met het leger in aanraking kwam en werd opgeroepen, of beter gezegd werd ingelijfd.

Ik was helemaal weg van De Blauwe Pen, en aanvankelijk viel deze wat tegen. Gaandeweg, toen ik meer in het verhaal kwam, veranderde dat. Het is eveneens een indrukwekkend verhaal. Het verhaal over deze jongen, een onschuldige jongen die tegen zijn zin ingelijfd is, kruipt onder je huid.
Een jongen die anders is, door zijn dorpsgenoten aangekeken wordt als is hij een gek, maar die zo begaan is met de natuur, vooral bomen, dat het gewone leven in al zijn jachtigheid hem niet interesseert. Zo'n knul wat moet die in het leger?

Bovendien wil je absoluut weten hoe dit afloopt.

[Dettie]

Ooo dat klinkt wel heel mooi Marjo.
Ik neem aan dat het een biebboek is? Omdat je er geen recensie van op de site hebt gezet.

Dettie

[Marjo]

Gekocht. En tja, geen tijd over op het moment, dus dan maak ik er geen verslag van.