Korte inhoud.
Vanni Fucci fulmineert verder tegen God.
De slangen vallen hem aan.
Cacus de centaur die ooit Hercules’runderen stal ondergaat er ook zijn straf.
Dan komen er “drie” schimmen nader.
Allemaal Firenzers.
Maar voor alle duidelijkheid :
Puccio Sciancato, een gentleman-dief, die geen metamorfose zal ondergaan.
Agnello Brunelleschi (familie van de koepelbouwer ?) die stal voor de sport
wordt versmolten met een zespotig slanggedrocht, en krijgt daardoor de gedaante van Cianfa Donati, een brandkastspecialist.
En Buoso degli Abbati smelt samen met een ander slangachtig wezen in casu Francesco Cavalcanti.
(Dante gaat hier een beetje Ovidius’Metamorfosen achterna.
Maar Ovidius’beschrijvingen vind ik eindeloos mooier en duidelijker.
En de wijzigingen zijn in de hel niet blijvend,
en het zijn eerder versmeltingen dan éénrichtingsveranderingen in één zin.
De hellepijnen stoppen nooit en hernemen na hun cyclus van agonie.
Het lijkt soms wel op een beulcursus.
Middeleeuwers en geweld. Ik begrijp er nog altijd niet veel van.)
Canto 25 De hel
Ik zal blij zijn als we de hel uit zijn. Ik zou uit mezelf deze verhalen nooit lezen en lees hier ook diagonaal overheen. Ik heb teveel inlevingsvermogen en zie het allemaal voor me. Bah.
Ik blijf de zwaarte van de straffen nog steeds vreemd vinden.
Ergens klopt het ook niet. God is toch vergevingsgezind?
Het zijn Dante's maatstaven en niet die van God. De zwarten worden zwaar gestraft omdat ze Dante zelf dwarszaten.
bernadet
Ik blijf de zwaarte van de straffen nog steeds vreemd vinden.
Ergens klopt het ook niet. God is toch vergevingsgezind?
Het zijn Dante's maatstaven en niet die van God. De zwarten worden zwaar gestraft omdat ze Dante zelf dwarszaten.
bernadet