De verhaaltjes gaan over kinderen. Dus waar die titel nu op slaat??
Het zijn geen zoete sprookjes, misschien is het hem dat?
Aardig, maar niet meer dan dat.
Vanwege de naam die Claudel intussen toch wel heeft, nam ik dit boekje mee. Ik wist wel dat het verhalen waren, en ik weet ook dat dat niet mijn voorkeur heeft. Er staan dingen in die ik goed vind. Maar ook verhalen waar ik niets mee kan. Een verhaal is in een soort onzintaal. Wordt er van de lezer verwacht dat hij dat probeert te ontcijferen? Ik heb de moeite niet genomen.
Ook staan er korte vragen en antwoorden in:
Vraag: Papa, wat is het kwaad?
Antwoord: De domheid van mensen die wel eens verdwalen
Op paden van steen
Die keien oprapen en ze door de lucht gooien
????
Een verhaal over een fee die zich niet staande weet te houden in de moderne wereld, waar sprookjes niet meer geloofd worden. En een soortgelijk verhaal over nachtmerries die niet meer bestaan.
Een verhaal over een jongen die graag leest. Maar zijn omgeving vindt het maar niks, en tenslotte wil hij weg...
Een verhaal over de jongen in Bagdad, die op een aangrijpende manier vertelt hoe het dagelijkse leven hem iedere dag overkomt.
Het was leuk als tussendoortje, maar ik lees toch liever een roman van Claudel.
isbn 978-90-234-2542-7 Le monde sans enfants et autres histoires, vertaald door Manik Sarkar 2006, Stock'2007 De bezige Bij Illustraties Pierre Koppe
Marjo
Philippe Claudel - De wereld zonder kinderen
Marjo, het lijkt me wel een pre om een korte verhalenliefhebber te zijn, om het genre uberhaupt te kunnen waarderen.
Maar wat je daar citeert lijken soms kleine gedichten.
Maar wat je daar citeert lijken soms kleine gedichten.
Marjo schreef:Dat is dezelfde Claudel. En daarom viel het een beetje tegen, maar ik moet daarbij dus aantekenen dat ik geen verhalenliefhebber ben.