Hallo Helma,
Ik heb op een plank boven mijn bed een stapeltje boeken staan, waar ik in bezig ben. Ik moet steeds in de gaten houden of het niet te zwaar wordt en dat de bouten niet dreigen uit de muur te komen!
Dat is een apart verschijnsel, de plekken op zoeken die de schrijver in zijn boeken heeft beschreven. Ik heb dat eigenlijk niet. Tenminste als ik een boek lees, is dat voor mij, ookal is het een verhaal op de directe werkelijkheid gebaseerd, toch een romanwereld, een wereld ingesloten tussen kaft en achteromslag. Echter als ik een documentaire over een schrijver op tv zie, ben ik wel daarin geinteresseerd als bv Boudewijn plaatsen bezoekt waar bv Goethe geweest is. Dat vind ik dat uiterst boeiend. Als ik echter een roman lees ben ik daar volstrekt niet mee bezig. Ik ben een nog groter Vestdijk-liefhebber en kenner op weg, al meerdere jaren lid van de Vestdijkkring (minder dan 400 leden) en vorig jaar was er een kans om een boottocht over de grachten in Amsterdam te maken langs plekken waar Vestdijk had gezeten. Ik heb daar niet aan mee gedaan omdat dit mee niet trekt. Plekken waar nog iets concreets van de schrijver terug te vinden is zijn nog interessant, maar al die andere zeggen je op dat moment niks meer; er zijn geen aanknoppingspunten in de werkelijkheid dat daadwerkelijk daar Vestdijk heeft verbleven. Daarnaast is het ook nog zo dat in mijn hoofd een eigen voorstelling van het decor maak en dat ik dit niet wil laten beinvloeden door de huidige werkelijkheid. Wel als het plekken zijn die indirect iets met het oeuvre verband houden, dus de woonplekken van een schrijver.
Maar niet huizen en/of straten in een roman. Voor mij zijn dat gewoon twee werelden. Vaak is het ook zo dat de schrijver de werkelijkheid zo naar zijn hand zet, dat je er in als er naar op zoek gaat weinig of niets van terug vind. Dat hoort ook zo, vind ik, daarom is het ook een roman.
Om terug te keren naar 't Hart. Het roer kan nog zes maal om heb ik staan. Ben ik lang geleden aan begonnen, maar weer afgebroken. Moet nog een keer helemaal lezen. Ik geloof dat ik 17 boeken van 't Hart in mijn collectie heb, zo het weer moeten tellen. Wat vind je trouwens van zijn Ratten-studie?
Tegenstanders! Dat is iets wat 't Hart zelf oproept, die haat/liefde verhouding. Ik heb dat zelf dus ook. 't Hart vind het prachtig om te provoceren, om anderen uit te dagen. Soms heeft hij weleens een mening ergens over en dan denk ik: hoe komt ie d'r op.
Persoonlijk vind ik niet dat hij een geniale kijk op dingen heeft, hij is zeker geen genie, daar versta ik toch wat anders onder. Hij is gewoon goed in wat hij doet.
Ik ben geabonneerd op nrc dus ik kwam die colomn over de bijbel ook tegen. De laatste serie geen over de dieren in de bijbel. Ik heb daar een aantal van gelezen, maar hier heb ik toch een tegenovergesteld standpunt. 't Hart neemt de bijbel letterlijk, daarom hakt hij altijd in op het feit dat die dieren allemaal niet in de Ark passen, maar dat is juist symbolisch bedoeld, dat moet je niet letterlijk nemen. Dat heeft hij door zijn gereformeerde opvoeding geleerd van de dominee.
In een van de andere berichten heb ik al geschreven dat ik een mondeling overhoring van Een vlucht regenwulpen heb gehad. Dat kreeg ik van de leerkracht een goed punt voor, omdat het verhaal zo goed had begrepen. Voor mij een peuleschil, want ging er gewoon helemaal in op!
De grootste ontdekkingen in mijn leven tijdens de eerste klas lagere school waren het plezier van lezen en de ontdekking van de encyclopedie, dat kennis over de wereld in een boek bij elkaar kon worden gebracht. 10 boeken per week!!! Amai, nee zoveel las ik toen zeker niet, een per week, misschien hooguit een enkele keer 2 of 3 als ze ze snel gingen. Productief lezen deed ik pas echt vanaf Havo 4.
Over Harry Mulish kunnen we redetwisten. Ik acht hem een groot schrijver en De aanslag een van de absolute hoogtepunten uit de Nederlandse literatuur, maar ook andere boeken van hem vind ik ijzersterk. Het door velen onbegrepen debuut Archibald Strohalm is voor mij een absoluut meesterwerk!
Ja, zijn vrouw. Door zijn romans kreeg het beeld dat hij een vrijgezel was, daarna ontdekte ik tot mijn verbazing pas dat hij weldegelijk getrouwd is. Het is moeilijk communiceren met iemand die een diep in boek verdiept is.
Ik ben 40 jaar, vrijgezel en kan een leven zonder lezen en muziek luisteren haast niet voorstellen. Maarten 't Hart is voor mijn niet de grootste (eigenlijk heb ik een hekel aan dit woord) schrijver die hier op de aardkloot rondloopt, Vestdijk, Couperus, Bordewijk, Hermans, Mulisch, Thomas Mann, Marcel Proust, Wiliam Faulkner, James Joyce, Fjodor Dostojewski, Leonard Tolstoi om een paar te noemen, steken behoorlijk boven hem uit. En dan bedoel ik qua complexiteit van de werkelijkheid. In vergelijking met deze schrijvers is het 't Hart's werk luchtig als pudding, licht als de wind. Dat is helemaal niet verkeerd en ik zal zijn boeken ook blijven lezen en genieten.
Hoe was trouwens je vakantie?
Groeten,
Roel
Maarten 't Hart - Het psalmenoproer (samenleesboek)
Hallo Librije,
Dat hier absoluut mee te maken. Kinderen haken zondermeer af als een leerkracht saai les geeft. Een leraar die een interessant boek op een boeiende en orginele (lees voor de huidige jeugd aansprekende wijze) een boek behandelt, zal meer lof toegezwaaid krijgen, dat een leerkracht alles oplepelt.
Dat hier absoluut mee te maken. Kinderen haken zondermeer af als een leerkracht saai les geeft. Een leraar die een interessant boek op een boeiende en orginele (lees voor de huidige jeugd aansprekende wijze) een boek behandelt, zal meer lof toegezwaaid krijgen, dat een leerkracht alles oplepelt.
librije schreef:helmabrakkeeIk ben mijn lerares Nederlands van de middelbare school eeuwig dankbaar dat wij, destijds in 1978, klassikaal 'Stenen voor een ransuil' hebben gelezen. Toen begon een heerlijk lezersbestaan met echte literatuur en sloot ik mijn jeugd, met zo'n 10 boeken per week uit de jeugdbieb, af.
Dat vind ik nog eens een opbeurende mededeling! Het is dus wèl mogelijk leerlingen te motiveren. Dat dacht ik al: niet de literatuurlijstjes zijn de boosdoeners van het feit dat velen na hun middelbare school niet meer willen lezen, maar de wijze waarop de docent er mee omgaat.Gelukkig is hij toen met zijn aanloop naar 'betere literatuur dan Harry Mulisch', zoals hij zelf wel 'ns heeft beweerd, begonnen! Ik geef hem helemaal gelijk en Maarten verdient al lang een lintje!
En hier kan ik me ook wat bij voorstellen. Welkom Helma! Je leesplezier zal hier op de Leestafel alleen maar verder groeien, daar ben ik van overtuigd.
Ik heb het net uit. Wat Roel zegt over de ondergeschiktheid van de personages klopt wel: het gaat om de geschiedenis in dit boek, niet om de ontwikkeling. Mij stoorde dat niet.
Ik vond het een prachtige weergave van het leven in de 18de eeuw. Ik heb met name van de schoolmeester genoten: hoe hij, levensgevaarlijk als dat was in die tijd, de bijbel en het godsdienstfanatisme op de hak neemt. Ik denk trouwens niet dat Maarten 't Hart zelf de bijbel zo letterlijk neemt, eerder dat hij wil tonen hoe belachelijk het is om dat te doen. De zorgen van Roemer, over al die dieren die nooit met z'n allen in de Ark van Noach hadden gekund, vond ik erg vermakelijk. De stijl, dat archaische taalgebruik, past goed bij dit verhaal.
Het moet toen moeilijk geweest zijn om te leven, al die armoede, al die invloeden van buitenaf waardoor je zomaar ineens je inkomen kwijt kon zijn. Geen wonder dat bijna iedereen geloofde, je moet wel als het leven hier en nu zo weinig te bieden heeft.
Ik vond het een prachtige weergave van het leven in de 18de eeuw. Ik heb met name van de schoolmeester genoten: hoe hij, levensgevaarlijk als dat was in die tijd, de bijbel en het godsdienstfanatisme op de hak neemt. Ik denk trouwens niet dat Maarten 't Hart zelf de bijbel zo letterlijk neemt, eerder dat hij wil tonen hoe belachelijk het is om dat te doen. De zorgen van Roemer, over al die dieren die nooit met z'n allen in de Ark van Noach hadden gekund, vond ik erg vermakelijk. De stijl, dat archaische taalgebruik, past goed bij dit verhaal.
Het moet toen moeilijk geweest zijn om te leven, al die armoede, al die invloeden van buitenaf waardoor je zomaar ineens je inkomen kwijt kon zijn. Geen wonder dat bijna iedereen geloofde, je moet wel als het leven hier en nu zo weinig te bieden heeft.
[i]Ook dit gaat voorbij.[/i]
Hallo Petra,
Die passages die je noemt kon ik ook van genieten, maar toch blijf je als lezer, tenminste dat gevoel als ik onbevredigd achter. Natuurlijk decor is mooi, maar in het verhaal, tenminste dat is toch de bedoeling van 't Hart, draait toch in hoofdzaak om mensen. Anders had hij het de mensen kunnen weglaten en alleen voorwerpen in de hoofdrol kunnen nemen. Dan was het een heel andere roman geworden.
Nee, voor mij ontbreekt hier vaak de kracht en overtuigingskracht van de personages, die in zijn beste romans wel overeind blijven of ieder geval krachtig overkomen en niet bleke vlekken op een muur van geschiedenis blijven. Het ergste is dat de personages, als ze niet goed geschilderd worden, je onverschillig blijven, maar dan in die zin dat ze helemaal wegvallen. De bijfiguren vond ik daardoor krachtiger.
Heel juist gezegd. De heer was gewoon hun einige pijler in het leven. Door dat geloof konden ze als gewone zielen in het harde leven overeind blijven.
Over het letterlijk nemen van de bijbel bij het 't Hart. Hij neemt hem zeer letterlijk in zijn voorbije column in nrc. Hij zegt dus de bijbel gewoon niet klopt en noemt dat voorbeeld met die dieren in de Ark. Die konden daar dus nooit allemaal in. En dat is maar in voorbeeld van de vele. Hij bekijkt de verhalen dus niet symbolisch, maar echt letterlijk.
Die passages die je noemt kon ik ook van genieten, maar toch blijf je als lezer, tenminste dat gevoel als ik onbevredigd achter. Natuurlijk decor is mooi, maar in het verhaal, tenminste dat is toch de bedoeling van 't Hart, draait toch in hoofdzaak om mensen. Anders had hij het de mensen kunnen weglaten en alleen voorwerpen in de hoofdrol kunnen nemen. Dan was het een heel andere roman geworden.
Nee, voor mij ontbreekt hier vaak de kracht en overtuigingskracht van de personages, die in zijn beste romans wel overeind blijven of ieder geval krachtig overkomen en niet bleke vlekken op een muur van geschiedenis blijven. Het ergste is dat de personages, als ze niet goed geschilderd worden, je onverschillig blijven, maar dan in die zin dat ze helemaal wegvallen. De bijfiguren vond ik daardoor krachtiger.
Heel juist gezegd. De heer was gewoon hun einige pijler in het leven. Door dat geloof konden ze als gewone zielen in het harde leven overeind blijven.
Over het letterlijk nemen van de bijbel bij het 't Hart. Hij neemt hem zeer letterlijk in zijn voorbije column in nrc. Hij zegt dus de bijbel gewoon niet klopt en noemt dat voorbeeld met die dieren in de Ark. Die konden daar dus nooit allemaal in. En dat is maar in voorbeeld van de vele. Hij bekijkt de verhalen dus niet symbolisch, maar echt letterlijk.
PetraO. schreef:Ik heb het net uit. Wat Roel zegt over de ondergeschiktheid van de personages klopt wel: het gaat om de geschiedenis in dit boek, niet om de ontwikkeling. Mij stoorde dat niet.
Ik vond het een prachtige weergave van het leven in de 18de eeuw. Ik heb met name van de schoolmeester genoten: hoe hij, levensgevaarlijk als dat was in die tijd, de bijbel en het godsdienstfanatisme op de hak neemt. Ik denk trouwens niet dat Maarten 't Hart zelf de bijbel zo letterlijk neemt, eerder dat hij wil tonen hoe belachelijk het is om dat te doen. De zorgen van Roemer, over al die dieren die nooit met z'n allen in de Ark van Noach hadden gekund, vond ik erg vermakelijk. De stijl, dat archaische taalgebruik, past goed bij dit verhaal.
Het moet toen moeilijk geweest zijn om te leven, al die armoede, al die invloeden van buitenaf waardoor je zomaar ineens je inkomen kwijt kon zijn. Geen wonder dat bijna iedereen geloofde, je moet wel als het leven hier en nu zo weinig te bieden heeft.
Roel schreef:Hallo Petra,
Nee, voor mij ontbreekt hier vaak de kracht en overtuigingskracht van de personages, die in zijn beste romans wel overeind blijven of ieder geval krachtig overkomen en niet bleke vlekken op een muur van geschiedenis blijven. Het ergste is dat de personages, als ze niet goed geschilderd worden, je onverschillig blijven, maar dan in die zin dat ze helemaal wegvallen. De bijfiguren vond ik daardoor krachtiger.
Heel juist gezegd. De heer was gewoon hun einige pijler in het leven. Door dat geloof konden ze als gewone zielen in het harde leven overeind blijven.
Meestal vind ik een boek ook minder geslaagd als de personages niet zo uitgewerkt zijn. Bijvoorbeeld bij dat boek van Laila Lalami (hoop en andere verlangens), daar leer je de personages helemaal niet kennen, maar blijven het mr. en mrs. X, die voor iedereen kunnen staan. Bij dit boek had ik dat gevoel niet zo. Het is waar, Roemer blijft tot op hoge leeftijd dezelfde persoon, maar hij heeft toch zeer particuliere verlangens. Die tekenen hem dan weer.
Het verschilt toch ook per verhaal, welk element het meeste accent krijgt. En dan maakt het vaak ook nog uit in welke tijd het geschreven is, met welk doel, voor welk publiek enzovoort.
Ik zal op internet eens gaan kijken naar de opvattingen over de bijbel van Maarten 't Hart. Ik herinner me wel dat hij de nieuwe bijbelvertaling helemaal niks vond, dus kennelijk heeft hij wel vaste voorstellingen van hoe het er allemaal uit moet zien.
Psalmenoproer is uit en ik moet bekennen dat voor mij de personages meer uitgewerkt mochten worden alhoewel het dan meer een roman zou geworden zijn. Ik vond het jammer dat er dikwijls grote sprongen gemaakt werden. Ik had best willen weten of Roemer dan uiteindelijk zijn "rijkdom" aan zijn zoon heeft kunnen geven.
Als het een roman was over de psalmenoproer begrijp ik niet goed waarom het verhaal dan vanuit het standpunt van Roemer moest vertelt worden want overal staat hij zowat aan de zijkant. Nou ja, de "onpartijdige verteller" kan de betekenis zijn.....
Ik vind de verhouding documentaire/roman niet echt geslaagd.
En toch heb ik van het boek genoten.
Inge
Als het een roman was over de psalmenoproer begrijp ik niet goed waarom het verhaal dan vanuit het standpunt van Roemer moest vertelt worden want overal staat hij zowat aan de zijkant. Nou ja, de "onpartijdige verteller" kan de betekenis zijn.....
Ik vind de verhouding documentaire/roman niet echt geslaagd.
En toch heb ik van het boek genoten.
Inge
Roel:
Waaruit concludeer jij wat de bedoeling was van van 't Hart bij het schrijven van dit boek? Alleen voorwerpen in de hoofdrol? Dat kan toch nooit een roman opleveren?
Voor mij blijft het wat hij er zelf over schreef: een documentaire roman, waarin de personen niet de hoofdrol spelen, maar hun leven slechts de leidraad is waarlangs de geschiedenis verteld wordt van Schiedam, de teloorgang van de visserij, de werkelijke oorzaken van het psalmenoproer, etc.
Inge:
De grote sprongen kunnen ook vanuit dit perspectief verklaard worden: de levensbeschrijving van Roemer is ondergeschikt aan de grote en kleine gebeurtenissen van de eeuw in stad en land die van 't Hart wil belichten.
Ook het open einde heeft wel een functie: ergens heb ik gelezen, dat Roemer (ook al is de karakteruitwerking niet erg uitgebreid) toch gezien kan worden, als iemand die te veel uitstelt. Niet doortastend genoeg is. Met als ultieme consequentie dat hij veel meer voor deze zoon had kunnen betekenen, en (zoals ik het las) dus ook niet meer in de gelegenheid geweest is zijn "rijkdom" door te geven.
Natuurlijk decor is mooi, maar in het verhaal, tenminste dat is toch de bedoeling van 't Hart, draait toch in hoofdzaak om mensen. Anders had hij het de mensen kunnen weglaten en alleen voorwerpen in de hoofdrol kunnen nemen. Dan was het een heel andere roman geworden.
Waaruit concludeer jij wat de bedoeling was van van 't Hart bij het schrijven van dit boek? Alleen voorwerpen in de hoofdrol? Dat kan toch nooit een roman opleveren?
Voor mij blijft het wat hij er zelf over schreef: een documentaire roman, waarin de personen niet de hoofdrol spelen, maar hun leven slechts de leidraad is waarlangs de geschiedenis verteld wordt van Schiedam, de teloorgang van de visserij, de werkelijke oorzaken van het psalmenoproer, etc.
Inge:
Ik vond het jammer dat er dikwijls grote sprongen gemaakt werden. Ik had best willen weten of Roemer dan uiteindelijk zijn "rijkdom" aan zijn zoon heeft kunnen geven.
De grote sprongen kunnen ook vanuit dit perspectief verklaard worden: de levensbeschrijving van Roemer is ondergeschikt aan de grote en kleine gebeurtenissen van de eeuw in stad en land die van 't Hart wil belichten.
Ook het open einde heeft wel een functie: ergens heb ik gelezen, dat Roemer (ook al is de karakteruitwerking niet erg uitgebreid) toch gezien kan worden, als iemand die te veel uitstelt. Niet doortastend genoeg is. Met als ultieme consequentie dat hij veel meer voor deze zoon had kunnen betekenen, en (zoals ik het las) dus ook niet meer in de gelegenheid geweest is zijn "rijkdom" door te geven.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Voor mij blijft het wat hij er zelf over schreef: een documentaire roman, waarin de personen niet de hoofdrol spelen, maar hun leven slechts de leidraad is waarlangs de geschiedenis verteld wordt van Schiedam, de teloorgang van de visserij, de werkelijke oorzaken van het psalmenoproer, etc.
Voor mij mocht dan die psalmenoproer nog dieper uitgewerkt zijn, ik "voelde" die oproer niet genoeg. Had de indruk dat daar ook nogal vlug overgegaan was. Misschien was het beter geweest het verhaal vanuit een andere hoofdpersoon te vertellen..... Iemand die meer gedupeerd was door de oproer...... Zijn maar bedenkingen hoor..... Nu heb ik vooral het gevoel dat ik alles teveel van op de zijlijn beleeft heb. Zowel de psalmenoproer als het leven van de hoofdpersoon. Vond het eigenlijk vreemd dat ik al tot bijna halverwege het boek was voor er echt van de psalmenoproer sprake was.
Vreemd dat er zoveel dingen zijn waar ik minder tevreden mee ben terwijl ik toch van het boek genoten heb
Inge
De titel zet je inderdaad een beetje op het verkeerde been.
Maarten 't Hart probeerde in het verhaal zelf duidelijk te maken dat de zangvariaties, die tot het psalmenoproer leidden, eigenlijk niet de werkelijke oorzaak van de onvrede waren. Dat waren de armoede en de ellendige omstandigheden waaronder de kleine luyden moesten zien te overleven. En die kwamen o.a. voort uit de teloorgang van de visserij en de oorlogen met Engelsen en Fransen.
Ik ben het met Inge eens, dat dat aspect (de werkelijke reden voor opstand) er duidelijker uit was gekomen met een andere hoofdpersoon, misschien met de zoon i.p.v. de vader? Ook ik had er graag meer over gelezen. Maar het is altijd moeilijk om de geschiedenis van de kleine man te achterhalen. En ook in dit geval waren er (zie de literatuurlijst achterin) veel officiële documenten waaruit hij kon putten. Dus komen vooral de voorname mensen aan bod.
Maarten 't Hart probeerde in het verhaal zelf duidelijk te maken dat de zangvariaties, die tot het psalmenoproer leidden, eigenlijk niet de werkelijke oorzaak van de onvrede waren. Dat waren de armoede en de ellendige omstandigheden waaronder de kleine luyden moesten zien te overleven. En die kwamen o.a. voort uit de teloorgang van de visserij en de oorlogen met Engelsen en Fransen.
Ik ben het met Inge eens, dat dat aspect (de werkelijke reden voor opstand) er duidelijker uit was gekomen met een andere hoofdpersoon, misschien met de zoon i.p.v. de vader? Ook ik had er graag meer over gelezen. Maar het is altijd moeilijk om de geschiedenis van de kleine man te achterhalen. En ook in dit geval waren er (zie de literatuurlijst achterin) veel officiële documenten waaruit hij kon putten. Dus komen vooral de voorname mensen aan bod.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Heb je ooit "vogels voor de kat: een verhaal over kinderarbeid" van Jessy Marijn gelezen? Het gaat over de industriele revolutie in vlaanderen. Daar wordt het verhaal vertelt vanuit het pespectief van een arme familie.
http://mom.biblion.nl/olifant/olifant.d ... k=&style=0
Daar heb je niet het gevoel dat je vanaf de zijlijn toekijkt. Je voelt je middenin de slechte omstandigheden. Ik heb het boek een paar keer gelezen en voel me telkens weer wordt je in de ellende van die familie gezogen.
Ik bedoel maar, zelfs met alleen de officiele documenten van voorname personen is het realiseerbaar het schrijnende gevoel van armoede, opstand enz. te verwoorden......Alleen bestaat de kans dan dat je een groot stuk aan de verbeelding overlaat..... en kan dat in een "documentaire roman"? Misschien had 't hart er beter gewoon een roman van gemaakt?
Zoals steeds: dat zijn mijn bedenkingen.... Ik kan er totaal naast zitten.
Inge
http://mom.biblion.nl/olifant/olifant.d ... k=&style=0
Daar heb je niet het gevoel dat je vanaf de zijlijn toekijkt. Je voelt je middenin de slechte omstandigheden. Ik heb het boek een paar keer gelezen en voel me telkens weer wordt je in de ellende van die familie gezogen.
Ik bedoel maar, zelfs met alleen de officiele documenten van voorname personen is het realiseerbaar het schrijnende gevoel van armoede, opstand enz. te verwoorden......Alleen bestaat de kans dan dat je een groot stuk aan de verbeelding overlaat..... en kan dat in een "documentaire roman"? Misschien had 't hart er beter gewoon een roman van gemaakt?
Zoals steeds: dat zijn mijn bedenkingen.... Ik kan er totaal naast zitten.
Inge
Alleen bestaat de kans dan dat je een groot stuk aan de verbeelding overlaat..... en kan dat in een "documentaire roman"?
En daarmee sla je de spijker op zijn kop. Nee dat kan niet, lijkt mij. Hij heeft deze term niet voor niets gekozen. Hij wilde zich baseren op de feiten, vandaar ook de uitgebreide verantwoording achterin, met opsomming van alle bronnen.
En hij had denk ik al vroeg bepaald, dat hij gebruik wilde maken van oude woorden, officiële, plechtstatige taal, klinkende poëtische zinnen vol mooie alliteraties om de sfeer te tekenen. De sfeertekening heeft hier een hoofdrol gekregen.
Je kunt in 1 boek ook niet alles hebben. Ik heb zo'n idee, dat hij wel van een experiment houdt. Hij heeft al zoveel verschillende categorieën geschreven. Wie weet wat er nog komt?
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
En op zich interesseert het me ook niet zo veel hoe we iets moeten noemen. Een boek bevalt me of niet (of iets er tussenin).
Pas als het in een hokje gestopt wordt, gaan de kwalificaties tellen: als het ficite is, dan verwacht je dit, als het non-fictie is, dan klopt dat niet enz. En zo kan iemand die het in het ene hokje gestopt heeft ernstig van mening verschillen over de kwaliteit van een boek met iemand die het in een ander hokje stopte.
Jammer, want het gaat er toch vooral om of een boek iets met jou doet, los van de hokjesgeest.
Tenminste, zo denk ik er over.
Pas als het in een hokje gestopt wordt, gaan de kwalificaties tellen: als het ficite is, dan verwacht je dit, als het non-fictie is, dan klopt dat niet enz. En zo kan iemand die het in het ene hokje gestopt heeft ernstig van mening verschillen over de kwaliteit van een boek met iemand die het in een ander hokje stopte.
Jammer, want het gaat er toch vooral om of een boek iets met jou doet, los van de hokjesgeest.
Tenminste, zo denk ik er over."Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Librije schreef:want het gaat er toch vooral om of een boek iets met jou doet
Ja, dat is voor mij nummer een.
Om op Het psalmenoproer terug te komen.
Het verhaal deed mij persoonlijk niet echt veel. Het was aardig, met in mijn ogen te grote stappen door de tijd en vrij vlakke karakters, alleen de leraar was een markant persoon.
Wat voor mij het boek toch apart maakte was de taal, daar heb ik wel erg van genoten.
Dettie
De sfeertekening door middel van het taalgebruik, dat vond ik ook bijzonder. En daarnaast besefte ik al lezend, dat ik niet veel wist van deze periode in de Nederlandse geschiedenis. En van wat de internationale toestanden betekenden voor de gewone man.
En daar lees ik liever op deze manier over dan in een droog geschiedenisboek. Het gaat er uiteindelijk maar om dat je er een globaal beeld van hebt. Wil je meer en exacter weten hoe het zat, dan is het vroeg genoeg voor een degelijk geschiedenisboek.
En daar lees ik liever op deze manier over dan in een droog geschiedenisboek. Het gaat er uiteindelijk maar om dat je er een globaal beeld van hebt. Wil je meer en exacter weten hoe het zat, dan is het vroeg genoeg voor een degelijk geschiedenisboek.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
-
elviratoverspin
- Berichten: 386
- Lid geworden op: 21 mei 2005, 22:33
- Locatie: leuven
Ik heb het psalmenoproer ook min of meer uitgelezen (denk ik) en al vind ik zo'n archaïsche stijl consequent hanteren bewonderenswaardig, en al vind ik ook dat die wel pást,... mij belet ze in dít boek om dichter bij de gebeurtenissen te komen. Het is als naar een indrukwekkend schilderij staan kijken, zonder dat je erin opgezogen wordt (zoals dat met andere schilderijen misschien wel het geval is...)
"leven is veel meer dan eten en vechten om de macht" (J.L. Seagull)