Er zijn al zoveel verslagen gemaakt over dit boek, dat ik niet weet wat ik er via een verslag nog aan zou kunnen toevoegen.
Ik vond het boek wel aardig maar ook niet meer dan dat.
De taal was wél leuk maar het verhaal zelf vond ik erg karig, in feite wordt er zelfs weinig over het psalmenoproer geschreven en op het eind worden er wel erg grote stappen in de tijd genomen.
Ik vroeg me af wat die hele oproer eigenlijk voorstelde. Wat gekissebis in de kerk en een keer een echte oproer en dat was het. Het is een fragmentje geweest. Het verhaal ging inderdaad eerder over de visserij vind ik.
Samengevat: mooie taal, weinig verhaal.
Dettie
Maarten 't Hart - Het psalmenoproer (samenleesboek)
Ja het lijkt me dat dat gekissebis behoorlijk bedreigend moet zijn geweest voor de mensen. Dat vond ik toch wel duidelijk uit het verhaal naar voren komen. In onze ogen is die korte of lange zingtrant geen onderwerp waar je je druk over zou moeten maken, maar ook in onze tijd gebeurt dat. Om niks maken mensen ruzie. Voor de relschoppers was het ook maar een aanleiding. Elk meningsverschil was goed genoeg geweest. Armoede is nog steeds een goede voedingsbodem voor het kweken van extremisten en opstandelingen.
Rotor was teleurgesteld in dit boek van Maarten 't Hart. Hij stelde me voor Knielen op een bed violen van Siebelink eens te lezen om te kunnen begrijpen wat hij bedoelde (ergens in de discussies). Dat heb ik inmiddels gedaan (verslag volgt). En ik denk dat ik wel begrijp wat hij bedoelt en ik ben het nog steeds niet met hem eens.
Voorop gesteld: Siebelinks boek vond ik heel bijzonder. Maar het vergelijken met het Psalmenoproer is appels en peren vergelijken. Siebelink en 't Hart mogen dezelfde religieuze achtergrond hebben, ze gaan er heel anders mee om. Ook in de boeken die de verwoestende invloed ervan tot onderwerp hebben. Maar dat wil niet zeggen, dat Maarten 't Hart alleen nog maar psychologische romans zou mogen schrijven met de religie als hoofdonderwerp.
In Het Psalmenoproer heeft hij die behoefte duidelijk niet gehad. Dat kun je niet als een tekortkoming beschouwen. Ik vermoed, dat hij graag wat over de Maassluise geschiedenis wilde vertellen en wilde laten zien dat Het Psalmenoproer niets van doen had met enige religieuze overtuiging, maar met de schrijnende armoede onder de werkloze bewoners. En waar die armoede vandaan kwam. Ik vind het geen groots boek, maar toch de moeite waard: de sfeertekening, mede door het woordgebruik, heel apart. Maar van mij had er wel iets meer over de leefomstandigheden van deze arme luyden in mogen staan. Dan hadden we misschien nog beter begrepen waarom ze de korte of lange toon aangrepen voor best heftige rellen.
Ik zal ook eens wat ouder werk van 't Hart gaan herlezen/lezen. De vlucht regenwulpen heb ik hier nog van vroeger en ik ga proberen De Jacobsladder te lenen in de bieb.
Voorop gesteld: Siebelinks boek vond ik heel bijzonder. Maar het vergelijken met het Psalmenoproer is appels en peren vergelijken. Siebelink en 't Hart mogen dezelfde religieuze achtergrond hebben, ze gaan er heel anders mee om. Ook in de boeken die de verwoestende invloed ervan tot onderwerp hebben. Maar dat wil niet zeggen, dat Maarten 't Hart alleen nog maar psychologische romans zou mogen schrijven met de religie als hoofdonderwerp.
In Het Psalmenoproer heeft hij die behoefte duidelijk niet gehad. Dat kun je niet als een tekortkoming beschouwen. Ik vermoed, dat hij graag wat over de Maassluise geschiedenis wilde vertellen en wilde laten zien dat Het Psalmenoproer niets van doen had met enige religieuze overtuiging, maar met de schrijnende armoede onder de werkloze bewoners. En waar die armoede vandaan kwam. Ik vind het geen groots boek, maar toch de moeite waard: de sfeertekening, mede door het woordgebruik, heel apart. Maar van mij had er wel iets meer over de leefomstandigheden van deze arme luyden in mogen staan. Dan hadden we misschien nog beter begrepen waarom ze de korte of lange toon aangrepen voor best heftige rellen.
Ik zal ook eens wat ouder werk van 't Hart gaan herlezen/lezen. De vlucht regenwulpen heb ik hier nog van vroeger en ik ga proberen De Jacobsladder te lenen in de bieb.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Hallo Librije,
Heb ik je voorgesteld Knielen op een bed violen te lezen?? Dat kan ik me niet herinneren. Volgens mij heb ik je eerder aangeraden De steile Helling van 't Hart te lezen, omdat je in dat boek 't Hart nog op topniveau hoort schrijven.
Trouwens ik vind het typerend voor het bedroevende leesniveau van de jury van de Libris prijs dat ze dit boek ook op de longlist gezet hebben! Ik ben even kwijt of het nou ook op de shortlist beland is.
Ik ben benieuwd wat je van Een vlucht regenwulpen vindt! Voor mij nog altijd één van zijn mooiste boeken, daarom al vier maal gelezen.
Heb ik je voorgesteld Knielen op een bed violen te lezen?? Dat kan ik me niet herinneren. Volgens mij heb ik je eerder aangeraden De steile Helling van 't Hart te lezen, omdat je in dat boek 't Hart nog op topniveau hoort schrijven.
Trouwens ik vind het typerend voor het bedroevende leesniveau van de jury van de Libris prijs dat ze dit boek ook op de longlist gezet hebben! Ik ben even kwijt of het nou ook op de shortlist beland is.
Ik ben benieuwd wat je van Een vlucht regenwulpen vindt! Voor mij nog altijd één van zijn mooiste boeken, daarom al vier maal gelezen.
librije schreef:Rotor was teleurgesteld in dit boek van Maarten 't Hart. Hij stelde me voor Knielen op een bed violen van Siebelink eens te lezen om te kunnen begrijpen wat hij bedoelde (ergens in de discussies). Dat heb ik inmiddels gedaan (verslag volgt). En ik denk dat ik wel begrijp wat hij bedoelt en ik ben het nog steeds niet met hem eens.
Voorop gesteld: Siebelinks boek vond ik heel bijzonder. Maar het vergelijken met het Psalmenoproer is appels en peren vergelijken. Siebelink en 't Hart mogen dezelfde religieuze achtergrond hebben, ze gaan er heel anders mee om. Ook in de boeken die de verwoestende invloed ervan tot onderwerp hebben. Maar dat wil niet zeggen, dat Maarten 't Hart alleen nog maar psychologische romans zou mogen schrijven met de religie als hoofdonderwerp.
In Het Psalmenoproer heeft hij die behoefte duidelijk niet gehad. Dat kun je niet als een tekortkoming beschouwen. Ik vermoed, dat hij graag wat over de Maassluise geschiedenis wilde vertellen en wilde laten zien dat Het Psalmenoproer niets van doen had met enige religieuze overtuiging, maar met de schrijnende armoede onder de werkloze bewoners. En waar die armoede vandaan kwam. Ik vind het geen groots boek, maar toch de moeite waard: de sfeertekening, mede door het woordgebruik, heel apart. Maar van mij had er wel iets meer over de leefomstandigheden van deze arme luyden in mogen staan. Dan hadden we misschien nog beter begrepen waarom ze de korte of lange toon aangrepen voor best heftige rellen.
Ik zal ook eens wat ouder werk van 't Hart gaan herlezen/lezen. De vlucht regenwulpen heb ik hier nog van vroeger en ik ga proberen De Jacobsladder te lenen in de bieb.
Hoi Berdine,
Ben nieuwsgierig! Wat viel je destijds tegen aan Een vlucht regenwulpen?
Ben nieuwsgierig! Wat viel je destijds tegen aan Een vlucht regenwulpen?
berdine schreef:Ja daarover zit ik me ook te verbazen!! Ik heb het boek sinds een paar dagen uit. Het kostte nog behoorlijk veel tijd om de discussie hier te lezen. :lol: Van Maarten 't Hart had ik na Een vlucht regenwulpen (dat viel me destijds tegen) nooit meer iets gelezen, maar ik vind dit boek de moeite waard. Mij zijn de korte zinnen waar Rotor op doelde niet opgevallen, maar ik heb dan ook geen vergelijk. Het oude taalgebruik past mooi bij het verhaal, al had ik over sommige woorden wel mijn twijfels (pisnijdig, bofkont, zou men zulke woorden al gebruikt hebben in die tijd?) Een verklarende woordenlijst achterin zou nuttig geweest zijn. Dat de karakters niet zo diep uitgewerkt zijn, heeft me ook niet gestoord. Het ging toch met name om het verhaal rond het oproer. Het trof me dat er na al die tijd eigenlijk nog zo veel hetzelfde is. De subsidie voor de visserij; de relschoppers, voor wie willekeurig welke reden voldoende is om op de vuist te gaan; we hebben het nu nog. Ik heb geen spijt dat ik het gelezen heb, en ben nu Een vlucht regenwulpen aan het herlezen. Na zo'n 20 jaar heb ik daar misschien een andere mening over :?
Rotor:
Over welk boek heb je het? Knielen op een bed violen? Dat stond inderdaad op de shortlist. De prijswinnaar werd: Schippers met Waar was je nou? Siebelink won de AKO-literatuurprijs 2005. En terecht!
Berdine:
Dat geldt voor mij net zo. Ik weet vaag waar het over ging en het boeide me totaal niet.
Trouwens ik vind het typerend voor het bedroevende leesniveau van de jury van de Libris prijs dat ze dit boek ook op de longlist gezet hebben! Ik ben even kwijt of het nou ook op de shortlist beland is.
Over welk boek heb je het? Knielen op een bed violen? Dat stond inderdaad op de shortlist. De prijswinnaar werd: Schippers met Waar was je nou? Siebelink won de AKO-literatuurprijs 2005. En terecht!
Berdine:
Ik heb geen flauw idee waarom Een vlucht regenwulpen mij destijds tegenviel. Ik weet helemaal niet meer waar het boek over gaat.
Dat geldt voor mij net zo. Ik weet vaag waar het over ging en het boeide me totaal niet.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Hallo Librije,
Nee, niet over Knielen op een bed violen, dat heb ik nog niet gelezen. Ik had het over Psalmenoproer.
Grappig dat jij en Berdine er allebei niks aanvonden en Berdine na 32 bladzijden lezen nu weer niet! Zoals ik al zei was ik na het lezen van de openingszin meteen geboeid! Waarom? Pure poëzie. Ik krijg het er koud en warm van. Nog steeds, iets minder nu, maar toch nog altijd.
Nee, niet over Knielen op een bed violen, dat heb ik nog niet gelezen. Ik had het over Psalmenoproer.
Grappig dat jij en Berdine er allebei niks aanvonden en Berdine na 32 bladzijden lezen nu weer niet! Zoals ik al zei was ik na het lezen van de openingszin meteen geboeid! Waarom? Pure poëzie. Ik krijg het er koud en warm van. Nog steeds, iets minder nu, maar toch nog altijd.
librije schreef:Rotor:Trouwens ik vind het typerend voor het bedroevende leesniveau van de jury van de Libris prijs dat ze dit boek ook op de longlist gezet hebben! Ik ben even kwijt of het nou ook op de shortlist beland is.
Over welk boek heb je het? Knielen op een bed violen? Dat stond inderdaad op de shortlist. De prijswinnaar werd: Schippers met Waar was je nou? Siebelink won de AKO-literatuurprijs 2005. En terecht!
Berdine:Ik heb geen flauw idee waarom Een vlucht regenwulpen mij destijds tegenviel. Ik weet helemaal niet meer waar het boek over gaat.
Dat geldt voor mij net zo. Ik weet vaag waar het over ging en het boeide me totaal niet.
Ik ben nu een stukje verder in Een vlucht regenwulpen. Die openingszinnen zijn inderdaad mooi, Rotor, maar daarna houdt het een beetje op. Het eerste stuk van het boek vond ik chaotisch en richtingloos. Dan komen er een paar hoofdstukken waarin hij vertelt over zijn lagere schooltijd en het bezoek van de ouderlingen aan zijn moeder (hier kun je inderdaad een vergelijking maken met Knielen op een bed violen). Die hoofdstukken vond ik geweldig. Nu ben ik aangeland bij de schoolreünie en zijn adoratie voor Martha en meteen is het boeiende weer verdwenen. Ik weet dus nog niet wat mijn eindoordeel zal worden, maar onverdeeld enthousiast kan niet meer.
Hallo Berdine,
Wat een gejojo met de waardering! ha ha.
Iedere keer als ik dit boek herlees lees ik het weer in een adem uit, maar dat heb ik ook met De droomkoningin, De Steile helling, De aansprekers, De jacobsladder en nog enige anderen.
Maar wat me steeds nieuwsgierig maakt is waarom het dan ineens weer niet meer boeit? Waar ligt dat dan aan volgens jou, denk je? Ik vond/vind nog steeds dat de stijl waarin het is gescheven constant niveau is. Persoonlijk vind ik dit een klein meesterwerk.
Wat een gejojo met de waardering! ha ha.
Iedere keer als ik dit boek herlees lees ik het weer in een adem uit, maar dat heb ik ook met De droomkoningin, De Steile helling, De aansprekers, De jacobsladder en nog enige anderen.
Maar wat me steeds nieuwsgierig maakt is waarom het dan ineens weer niet meer boeit? Waar ligt dat dan aan volgens jou, denk je? Ik vond/vind nog steeds dat de stijl waarin het is gescheven constant niveau is. Persoonlijk vind ik dit een klein meesterwerk.
berdine schreef:Ik ben nu een stukje verder in Een vlucht regenwulpen. Die openingszinnen zijn inderdaad mooi, Rotor, maar daarna houdt het een beetje op. Het eerste stuk van het boek vond ik chaotisch en richtingloos. Dan komen er een paar hoofdstukken waarin hij vertelt over zijn lagere schooltijd en het bezoek van de ouderlingen aan zijn moeder (hier kun je inderdaad een vergelijking maken met Knielen op een bed violen). Die hoofdstukken vond ik geweldig. Nu ben ik aangeland bij de schoolreünie en zijn adoratie voor Martha en meteen is het boeiende weer verdwenen. Ik weet dus nog niet wat mijn eindoordeel zal worden, maar onverdeeld enthousiast kan niet meer.
Hallo Roel,
Op de boekenmarkt in Sluis heb ik een fraai exemplaar van De steile helling op de kop getikt afgelopen zondag. Je hebt me nieuwsgierig gemaakt. Omdat ik dat boek nog niet ken, heb ik daar meer zin in dan in het herlezen van Een vlucht regenwulpen. Maar wie weet, komt dat er ook nog eens van. Het is heeeeeeel lang geleden, dat ik dat las. Misschien ervaar ik het nu anders.
Je hoort nog van mij....
Groet, Jannie.
Op de boekenmarkt in Sluis heb ik een fraai exemplaar van De steile helling op de kop getikt afgelopen zondag. Je hebt me nieuwsgierig gemaakt. Omdat ik dat boek nog niet ken, heb ik daar meer zin in dan in het herlezen van Een vlucht regenwulpen. Maar wie weet, komt dat er ook nog eens van. Het is heeeeeeel lang geleden, dat ik dat las. Misschien ervaar ik het nu anders.
Je hoort nog van mij....
Groet, Jannie.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Over "Een vlucht regenwulpen":
Nou Rotor hier is mijn eindoordeel: ik vind het zeker geen meesterwerk, zoals jij. Het boek mist m.i. een vaste lijn, een doel. Sommige stukken zijn heel mooi beschreven, andere zijn gewoon saai. Soms had ik met hem te doen en soms irriteerde hij me. Er zaten ook wel heel mooi uitgewerkte, diepe gedachten in, maar evengoed prietpraat. Dus mijn mening is uiteindelijk niet veranderd.
berdine schreef: Ik weet dus nog niet wat mijn eindoordeel zal worden, maar onverdeeld enthousiast kan niet meer.
Nou Rotor hier is mijn eindoordeel: ik vind het zeker geen meesterwerk, zoals jij. Het boek mist m.i. een vaste lijn, een doel. Sommige stukken zijn heel mooi beschreven, andere zijn gewoon saai. Soms had ik met hem te doen en soms irriteerde hij me. Er zaten ook wel heel mooi uitgewerkte, diepe gedachten in, maar evengoed prietpraat. Dus mijn mening is uiteindelijk niet veranderd.
Hallo Berdine,
Hoe bedoel je geen vaste lijn. De rode draad in het verhaal is het dreigend einde van het leven van de hoofdpersoon binnen een week. Dat wordt afgewisseld met huiveringwekkende flashbacks uit het verleden. Een andere draad is de liefde. De hoofdpersoon heeft in het verleden de kansen gemist om een vrouw te krijgen, nou moet hij zorgen dat hij voor dat hij dood gaat daar wel in slaagt.
Wat waren voor jou saaie passages en wat vind je prietpraat? Dat 't Hart je kan irriteren kan ik goed inkomen. Ik heb zelf ook een haat liefde verhouding met deze schrijver.
Toen ik hem de hand schudde op een bijeenkomst van de Vestdijkkring in de bib van Amsterdam, wist hij niet hoe snel hij me weer moest afschudden. Totale verlegenheid en paniek!
Groeten,
Roel
Hoe bedoel je geen vaste lijn. De rode draad in het verhaal is het dreigend einde van het leven van de hoofdpersoon binnen een week. Dat wordt afgewisseld met huiveringwekkende flashbacks uit het verleden. Een andere draad is de liefde. De hoofdpersoon heeft in het verleden de kansen gemist om een vrouw te krijgen, nou moet hij zorgen dat hij voor dat hij dood gaat daar wel in slaagt.
Wat waren voor jou saaie passages en wat vind je prietpraat? Dat 't Hart je kan irriteren kan ik goed inkomen. Ik heb zelf ook een haat liefde verhouding met deze schrijver.
Toen ik hem de hand schudde op een bijeenkomst van de Vestdijkkring in de bib van Amsterdam, wist hij niet hoe snel hij me weer moest afschudden. Totale verlegenheid en paniek!
Groeten,
Roel
berdine schreef:Over "Een vlucht regenwulpen":berdine schreef: Ik weet dus nog niet wat mijn eindoordeel zal worden, maar onverdeeld enthousiast kan niet meer.
Nou Rotor hier is mijn eindoordeel: ik vind het zeker geen meesterwerk, zoals jij. Het boek mist m.i. een vaste lijn, een doel. Sommige stukken zijn heel mooi beschreven, andere zijn gewoon saai. Soms had ik met hem te doen en soms irriteerde hij me. Er zaten ook wel heel mooi uitgewerkte, diepe gedachten in, maar evengoed prietpraat. Dus mijn mening is uiteindelijk niet veranderd.
Je beschrijft het zelf al, het verhaal zwalkt een beetje heen en weer tussen het heden en de flashbacks van verschillende periodes uit zijn leven, teveel "draadjes", waarvan geen de belangrijkste is. Over dat doodgaan binnen een week maakte hij zich niet zo veel zorgen, zodoende vergat ik dat ook steeds. Saai en prietpraat vond ik b.v. de tocht in Duitsland, met name al die details, het minutieuze beschrijven van alles wat er gebeurde. Ik moest zowaar aan Het Bureau denken, hoewel ik dat boek niet saai vond.
Ik denk niet dat we al te lang over dit boek moeten doorgaan. Smaken verschillen nu eenmaal. En dit topic is eigenlijk voor Het Psalmenoproer.
Ik denk niet dat we al te lang over dit boek moeten doorgaan. Smaken verschillen nu eenmaal. En dit topic is eigenlijk voor Het Psalmenoproer.
Hoi Berdine,
Smaken verschillen inderdaad en dat is maar goed ook, anders zou het leven o zo saai zijn.
Ik wil je toch niet onthouden, dat er voor mij niet alleen geen enkele saaie passage in het hele boek te vinden was, maar dat ik het hele boek op het puntje van mijn stoel zat en nog steeds zit. Iedere keer als ik het boek weer lees, verkeer ik in een roes en er zijn zelden boeken waar ik 60 of meer pagina's in een uur haal! Nee, ik kijk nu al weer uit om het opnieuw te herlezen!
Wat ik tenslotte mooi vind aan het boek
- De natuurbeschrijvingen (in tegenstelling tot Psalmenoproer hier wel nog suprieur)
- De verhouding van moeder en zoon (in de aansprekers is dat de verhouding van vader en zoon)
- De pleinvrees van de hoofdpersoon
- De mislukte pogingen van de hoofdpersoon om een meisje aan te spreken
(misschien spreekt mij wel zo aan, omdat ik vroeger net zo verlegen was)
- De verhouding van stad en platteland
- De scene waarbij de hoofdpersoon zijn kracht toont door een plaaggeest met zijn gezicht in de koeiestront te drukken
- De scene in de bergen waar hij de dood nabij waant.
- En die moet ik hier wel noemen de sterfscene van de moeder, als op dat moment de regenwulpen uit de titel langsvliegen.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Je merkt hoe goed dit boek in mijn hoofd zit, dat ik het hier vanaf het werk uit hoofd kan oplepelen.
Smaken verschillen inderdaad en dat is maar goed ook, anders zou het leven o zo saai zijn.
Ik wil je toch niet onthouden, dat er voor mij niet alleen geen enkele saaie passage in het hele boek te vinden was, maar dat ik het hele boek op het puntje van mijn stoel zat en nog steeds zit. Iedere keer als ik het boek weer lees, verkeer ik in een roes en er zijn zelden boeken waar ik 60 of meer pagina's in een uur haal! Nee, ik kijk nu al weer uit om het opnieuw te herlezen!
Wat ik tenslotte mooi vind aan het boek
- De natuurbeschrijvingen (in tegenstelling tot Psalmenoproer hier wel nog suprieur)
- De verhouding van moeder en zoon (in de aansprekers is dat de verhouding van vader en zoon)
- De pleinvrees van de hoofdpersoon
- De mislukte pogingen van de hoofdpersoon om een meisje aan te spreken
(misschien spreekt mij wel zo aan, omdat ik vroeger net zo verlegen was)
- De verhouding van stad en platteland
- De scene waarbij de hoofdpersoon zijn kracht toont door een plaaggeest met zijn gezicht in de koeiestront te drukken
- De scene in de bergen waar hij de dood nabij waant.
- En die moet ik hier wel noemen de sterfscene van de moeder, als op dat moment de regenwulpen uit de titel langsvliegen.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Je merkt hoe goed dit boek in mijn hoofd zit, dat ik het hier vanaf het werk uit hoofd kan oplepelen.
berdine schreef:Je beschrijft het zelf al, het verhaal zwalkt een beetje heen en weer tussen het heden en de flashbacks van verschillende periodes uit zijn leven, teveel "draadjes", waarvan geen de belangrijkste is. Over dat doodgaan binnen een week maakte hij zich niet zo veel zorgen, zodoende vergat ik dat ook steeds. Saai en prietpraat vond ik b.v. de tocht in Duitsland, met name al die details, het minutieuze beschrijven van alles wat er gebeurde. Ik moest zowaar aan Het Bureau denken, hoewel ik dat boek niet saai vond.
Ik denk niet dat we al te lang over dit boek moeten doorgaan. Smaken verschillen nu eenmaal. En dit topic is eigenlijk voor Het Psalmenoproer. :?
-
Gast
Hallo Maarten 't Hartfans,
Tenminste dat ben ik, maar inmiddels koester ik ook zijn prachtige rijke erfenis, oftewel alle boeken die vóór Lotte Weda zijn geschreven en eigenlijk ook vóór De zonnewijzer. Lotte Weda heb ik zelfs niet eens uitgelezen en dat is een zeldzame uitzondering voor deze grote bewonderaar, die al zijn boeken leest en herleest.
Het psalmenoproer is echt(er) een aardje naar zn vaardje, oftewel al zijn stokpaardjes zitten erin: van de blauwe wolkenluchten met langszeilende witte wolkjes tot en met de natuurbeschrijvingen, het hebben van een goede opsluiting, het uitpluizen van de bijbel, gedichten, muziek (met een wonderlijke ontmoeting met mozart; dit moet toch een droomwens van maarten zijn, waar schrijven zich uitstekend voor leent!), verliefdheid, sex, het maasluis zoals het deze keer veel vroeger was (wat overigens een genot moet zijn, zonder auto's, fietsen, weinig mensen, veel natuurschoon) en de uitgaven van geschriften en boeken in deze 18e eeuw, die de belezen een rekenvaardige hoofdpersoon dan ook weer allemaal kent.
Ook ik mis wat meer diepgang en achtergrond van de hoofdpersonen, maar desalniettemin zit ik helemaal in de 18e eeuw en lees deze historische roman zeker uit!
Tenminste dat ben ik, maar inmiddels koester ik ook zijn prachtige rijke erfenis, oftewel alle boeken die vóór Lotte Weda zijn geschreven en eigenlijk ook vóór De zonnewijzer. Lotte Weda heb ik zelfs niet eens uitgelezen en dat is een zeldzame uitzondering voor deze grote bewonderaar, die al zijn boeken leest en herleest.
Het psalmenoproer is echt(er) een aardje naar zn vaardje, oftewel al zijn stokpaardjes zitten erin: van de blauwe wolkenluchten met langszeilende witte wolkjes tot en met de natuurbeschrijvingen, het hebben van een goede opsluiting, het uitpluizen van de bijbel, gedichten, muziek (met een wonderlijke ontmoeting met mozart; dit moet toch een droomwens van maarten zijn, waar schrijven zich uitstekend voor leent!), verliefdheid, sex, het maasluis zoals het deze keer veel vroeger was (wat overigens een genot moet zijn, zonder auto's, fietsen, weinig mensen, veel natuurschoon) en de uitgaven van geschriften en boeken in deze 18e eeuw, die de belezen een rekenvaardige hoofdpersoon dan ook weer allemaal kent.
Ook ik mis wat meer diepgang en achtergrond van de hoofdpersonen, maar desalniettemin zit ik helemaal in de 18e eeuw en lees deze historische roman zeker uit!
Hallo Helma,
Dus je bent ook afgeknapt op Lotte Weeda!
Ja, al zijn stokpaardjes zitten erin, dat klopt, maar voor mij blijft het een verbleekte 't Hart. Ik kreeg het idee alsof hij met moeite de beschrijvingen er uitgeperst kreeg. Voor mij vallen ze in het niet met die uit zijn zijn mooiste boeken van vroeger. Zoals Een vlucht regenwulpen, Mamoet op zondag, Een laatste zomernacht, De droomkoningin etc.
Ja, daar wordt ik nou ook stil van, als ik zijn beschrijvingen van het oude maassluis lees! Maar ook die onderlinge strijd tussen verschillende gereformeerde gemeente's, hoe hij dat opschrijft is eenzame klasse.
Ik ben benieuwd naar je eindoordeel over Psalmenoproer, Helma. Laat het ons hier weten.
Groeten,
Roel
Dus je bent ook afgeknapt op Lotte Weeda!
Ja, al zijn stokpaardjes zitten erin, dat klopt, maar voor mij blijft het een verbleekte 't Hart. Ik kreeg het idee alsof hij met moeite de beschrijvingen er uitgeperst kreeg. Voor mij vallen ze in het niet met die uit zijn zijn mooiste boeken van vroeger. Zoals Een vlucht regenwulpen, Mamoet op zondag, Een laatste zomernacht, De droomkoningin etc.
Ja, daar wordt ik nou ook stil van, als ik zijn beschrijvingen van het oude maassluis lees! Maar ook die onderlinge strijd tussen verschillende gereformeerde gemeente's, hoe hij dat opschrijft is eenzame klasse.
Ik ben benieuwd naar je eindoordeel over Psalmenoproer, Helma. Laat het ons hier weten.
Groeten,
Roel
-
Gast
Hallo Roel,
Psalmenoproer heb ik nog niet uit, maar tot nu toe ben ik ook meer gecharmeerd van bijv. De droomkoningin die ik op dit moment ook aan het herlezen ben. Daar begint de humor ook wat meer in zijn werk te komen, wat ook goed tot zijn recht komt in bijv. Het vrome volk.
Toch vind ik het wel fantastisch dat hij deze historische roman heeft geschreven en het lijkt wel of het allemaal zo moest zijn..de Algenoegzame heeft er toch maar voor gezorgd dat deze onderdijkse jongeman met een goede opsluiting in een streng gereformeerd nest in uitgerekend Maassluis ter wereld kwam!
Hij blijft voor mij een fenomeen met zijn kijk op de wereld die we ook weer mochten beluisteren in het marathongesprek met hem op de VPROradio op 2 januari jl.
Sowieso lees ik alles van hem, alles over hem en verzamel ik alles!
Psalmenoproer heb ik nog niet uit, maar tot nu toe ben ik ook meer gecharmeerd van bijv. De droomkoningin die ik op dit moment ook aan het herlezen ben. Daar begint de humor ook wat meer in zijn werk te komen, wat ook goed tot zijn recht komt in bijv. Het vrome volk.
Toch vind ik het wel fantastisch dat hij deze historische roman heeft geschreven en het lijkt wel of het allemaal zo moest zijn..de Algenoegzame heeft er toch maar voor gezorgd dat deze onderdijkse jongeman met een goede opsluiting in een streng gereformeerd nest in uitgerekend Maassluis ter wereld kwam!
Hij blijft voor mij een fenomeen met zijn kijk op de wereld die we ook weer mochten beluisteren in het marathongesprek met hem op de VPROradio op 2 januari jl.
Sowieso lees ik alles van hem, alles over hem en verzamel ik alles!
Hallo Helma,
Ja, die verhalenbundels Het vrome volk en Mamoet op Zondag moet ik ook binnenkort eens herlezen. Daar staan werkelijk prachtige en soms curieuze, wonderlijke, maar daardoor juist zo menselijke verhalen in.
De droomkoningin bracht me tot het besef dat je twee typen mens: de vroeg opstaander en de lang liggenblijvers hebt.
Ja, zijn poging is zondermeer bewonderingswaardig, alleen jammer, jammer dat hij het niet heeft kunnen waarmaken, want het kernonderwerp is heel aantrekkelijk en uiterst boeiend! Het hele verhaal gewicht steunt op uiterst dunne fundamenten, zodanig dat je er door heen kunt kijken!
Ja en vergeet niet dat er genoeg andere in Nederland zijn, die een streng gereformeerd verleden van zijn afgeschreven hebben, maar die halen het niet bij de schrijfkracht en humor van 't Hart.
O, dat interview wil wel graag horen, ik neem aan dat het via internet terug te luisteren valt! Dat ga ik zeker nog aanhoren.
Dan ben jij een echt grote fan en heb je zeker ook de special van 't Hart in het tijdschrift, ik geloof dat het Bzlletin was uit begin tachtiger jaren!
Groeten,
Roel
Ja, die verhalenbundels Het vrome volk en Mamoet op Zondag moet ik ook binnenkort eens herlezen. Daar staan werkelijk prachtige en soms curieuze, wonderlijke, maar daardoor juist zo menselijke verhalen in.
De droomkoningin bracht me tot het besef dat je twee typen mens: de vroeg opstaander en de lang liggenblijvers hebt.
Ja, zijn poging is zondermeer bewonderingswaardig, alleen jammer, jammer dat hij het niet heeft kunnen waarmaken, want het kernonderwerp is heel aantrekkelijk en uiterst boeiend! Het hele verhaal gewicht steunt op uiterst dunne fundamenten, zodanig dat je er door heen kunt kijken!
Ja en vergeet niet dat er genoeg andere in Nederland zijn, die een streng gereformeerd verleden van zijn afgeschreven hebben, maar die halen het niet bij de schrijfkracht en humor van 't Hart.
O, dat interview wil wel graag horen, ik neem aan dat het via internet terug te luisteren valt! Dat ga ik zeker nog aanhoren.
Dan ben jij een echt grote fan en heb je zeker ook de special van 't Hart in het tijdschrift, ik geloof dat het Bzlletin was uit begin tachtiger jaren!
Groeten,
Roel
-
Gast
Hallo Roel,
Ja, de Droomkoningin is echt uniek in zijn soort en ik vrees dat ik tot het laatste type mens behoor, hoewel; met de jaren sta ik steeds vroeger op. Maar zo vroeg als Maarten, die als hij in de radiostudio is gearriveerd er al een halve dag op heeft zitten, dát zal ik nooit halen. Maar per slot van rekening heb ik ook geen pauw..
Dat interview heb ik van mijn allergrootste vriendin en tevens net zo'n grote Maarten-fan als ik, voor mijn verjaardag op cd's gekregen. Te bestellen bij de VPRO via internet! Aukje Holtrop verdient overigens ook veel lof voor haar manier van interviewen, meer een samenspel, een gesprek tussen goede vrienden? Er zit ook weer een grappige toevalligheid in.
Ik moet je even corrigeren met het 'afschrijven', want zoals Maarten het al zo vaak heeft opgemerkt (dit doet hij in dat interview ook weer); je schrijft niet iets van je af, maar juist naar je toe.
Die special van Bzzlletin heb ik tweemaal; hij is van december 1979.
groeten,
Helma
Ja, de Droomkoningin is echt uniek in zijn soort en ik vrees dat ik tot het laatste type mens behoor, hoewel; met de jaren sta ik steeds vroeger op. Maar zo vroeg als Maarten, die als hij in de radiostudio is gearriveerd er al een halve dag op heeft zitten, dát zal ik nooit halen. Maar per slot van rekening heb ik ook geen pauw..
Dat interview heb ik van mijn allergrootste vriendin en tevens net zo'n grote Maarten-fan als ik, voor mijn verjaardag op cd's gekregen. Te bestellen bij de VPRO via internet! Aukje Holtrop verdient overigens ook veel lof voor haar manier van interviewen, meer een samenspel, een gesprek tussen goede vrienden? Er zit ook weer een grappige toevalligheid in.
Ik moet je even corrigeren met het 'afschrijven', want zoals Maarten het al zo vaak heeft opgemerkt (dit doet hij in dat interview ook weer); je schrijft niet iets van je af, maar juist naar je toe.
Die special van Bzzlletin heb ik tweemaal; hij is van december 1979.
groeten,
Helma
Hallo Helma,
Ik moet tegenwoordig vroeger op voor het werk, dat scheelt een uur met daarvoor. Eerst was dat half acht, nu is dat iets na half zeven.
Ik ben ook een natuurliefhebber en ik heb ook wel eens voor een trekvogeltelling zes uur 's morgens met verrekijker in het veld gestaan, maar dat is niet iets dat ik gewend ben. (Ik ga nu niet meer speciaal voor vogels het veld in, concentreer me nu meer op planten). Het is echter wel de beste tijd om in de natuur rond te lopen; als het nog stil is, weinig mensen op, dan is de natuur volop in beweging. Dan zie je de mooiste dingen.
't Hart heeft ook in een interview eens gezegd dat hij 4 boeken op een dag uitleest??? Hoe hij dat voor elkaar bokst is mij een raadsel!
Naar je toeschrijven! Interessante zienswijze, die kende ik nog niet.
Helma, ik krijg trouwens sterk de indruk dat jij met 't Hart naar bed gaat en met hem ook weer op staat!
Ik heb jarenlang eigenlijk alleen zijn nieuwere werk op afstand gevolgd, omdat ik op een gegeven moment op zijn romans was afgeknapt. Ik probeerde het toen weer. Lotte Weeda was echt een schok. Psalmenoproer was een verbetering, maar niettemin onvoldoende.
Dat Bzlletin interview heb jaren geleden tweedehands bij de Slegte gekocht, echter nog geen tijd gehad om het te lezen.
Wat vind je trouwens van Stenen voor een Ransuil en Ik had een wapenbroeder? Aan deze romans merk je goed, dat 't Hart een aanloop nodig gehad heeft voor hij zijn definitieve stijl had gevonden.
Groeten,
Roel
Ik moet tegenwoordig vroeger op voor het werk, dat scheelt een uur met daarvoor. Eerst was dat half acht, nu is dat iets na half zeven.
Ik ben ook een natuurliefhebber en ik heb ook wel eens voor een trekvogeltelling zes uur 's morgens met verrekijker in het veld gestaan, maar dat is niet iets dat ik gewend ben. (Ik ga nu niet meer speciaal voor vogels het veld in, concentreer me nu meer op planten). Het is echter wel de beste tijd om in de natuur rond te lopen; als het nog stil is, weinig mensen op, dan is de natuur volop in beweging. Dan zie je de mooiste dingen.
't Hart heeft ook in een interview eens gezegd dat hij 4 boeken op een dag uitleest??? Hoe hij dat voor elkaar bokst is mij een raadsel!
Naar je toeschrijven! Interessante zienswijze, die kende ik nog niet.
Helma, ik krijg trouwens sterk de indruk dat jij met 't Hart naar bed gaat en met hem ook weer op staat!
Ik heb jarenlang eigenlijk alleen zijn nieuwere werk op afstand gevolgd, omdat ik op een gegeven moment op zijn romans was afgeknapt. Ik probeerde het toen weer. Lotte Weeda was echt een schok. Psalmenoproer was een verbetering, maar niettemin onvoldoende.
Dat Bzlletin interview heb jaren geleden tweedehands bij de Slegte gekocht, echter nog geen tijd gehad om het te lezen.
Wat vind je trouwens van Stenen voor een Ransuil en Ik had een wapenbroeder? Aan deze romans merk je goed, dat 't Hart een aanloop nodig gehad heeft voor hij zijn definitieve stijl had gevonden.
Groeten,
Roel
-
Gast
Hallo Roel,
Ja, hahaha, ik sta inderdaad met hem op en ik ga er mee naar bed (altijd een boek beneden aan het lezen, indien verschenen de nieuwste, en naast mn bed een herlezer, waar ik op inslaap)!
Heb ook al de wandeling door zijn vaderstad gelopen (brochure verkrijgbaar bij de vvv maassluis), waar je veel tegenstanders van hem tegenkomt als ze door hebben dat je die route loopt! In 2004 was daar, eindelijk, naar aanleiding van zijn 60e verjaardag, een tentoonstelling aan hem gewijd.
En in Leiden hebben wij, mijn mede-fan vriendin en ik, de route die hij beschrijft in één van zijn boeken (één van de privé-domeinen?) ook onderzocht.
Wat ik je ook zeer kan aanraden zijn zijn essays en autobiografiën 'Het roer kan nog zesmaal om' en 'Een deerne in lokkend postuur'. Daarin komt onvervalst zijn humor en geniale kijk op alle dingen in het leven, in het land, in de politiek, in de muziek, in de literatuur enz. enz. magistraal tot uiting. Kortom, ik vind hem echt briljant met een hilarische humor!
Mijn 'bijbel' is ook steevast zijn 'Verzamelde verhalen' en met verbijstering lees ik zijn ontdekkingen in zijn nu gebundelde 'Wie God verlaat heeft niets te vrezen' en 'De bril van God': 'De Schrift betwist.'
Tot zover mijn 'liefdesverklaring' aan 't Hart.
Ik ben mijn lerares Nederlands van de middelbare school eeuwig dankbaar dat wij, destijds in 1978, klassikaal 'Stenen voor een ransuil' hebben gelezen. Toen begon een heerlijk lezersbestaan met echte literatuur en sloot ik mijn jeugd, met zo'n 10 boeken per week uit de jeugdbieb, af.
Gelukkig is hij toen met zijn aanloop naar 'betere literatuur dan Harry Mulisch', zoals hij zelf wel 'ns heeft beweerd, begonnen! Ik geef hem helemaal gelijk en Maarten verdient al lang een lintje!
Hoe 't Hart het in zijn volwassenbestaan nog steeds voor elkaar krijgt zoveel boeken per dag te lezen is mij ook een raadsel. Hij heeft wel 'ns beschreven dat hij die boeken open tegen een stoelpoot zet als hij het lezen moet onderbreken, waar zijn vrouw dan weer niet zo gecharmeerd van is.
Komende week zijn wij op wintersport; ik kijk uit naar een volgende reactie! Mijn leeftijd is overigens 43, ben getrouwd en moeder van 3 kinderen.
Ja, hahaha, ik sta inderdaad met hem op en ik ga er mee naar bed (altijd een boek beneden aan het lezen, indien verschenen de nieuwste, en naast mn bed een herlezer, waar ik op inslaap)!
Heb ook al de wandeling door zijn vaderstad gelopen (brochure verkrijgbaar bij de vvv maassluis), waar je veel tegenstanders van hem tegenkomt als ze door hebben dat je die route loopt! In 2004 was daar, eindelijk, naar aanleiding van zijn 60e verjaardag, een tentoonstelling aan hem gewijd.
En in Leiden hebben wij, mijn mede-fan vriendin en ik, de route die hij beschrijft in één van zijn boeken (één van de privé-domeinen?) ook onderzocht.
Wat ik je ook zeer kan aanraden zijn zijn essays en autobiografiën 'Het roer kan nog zesmaal om' en 'Een deerne in lokkend postuur'. Daarin komt onvervalst zijn humor en geniale kijk op alle dingen in het leven, in het land, in de politiek, in de muziek, in de literatuur enz. enz. magistraal tot uiting. Kortom, ik vind hem echt briljant met een hilarische humor!
Mijn 'bijbel' is ook steevast zijn 'Verzamelde verhalen' en met verbijstering lees ik zijn ontdekkingen in zijn nu gebundelde 'Wie God verlaat heeft niets te vrezen' en 'De bril van God': 'De Schrift betwist.'
Tot zover mijn 'liefdesverklaring' aan 't Hart.
Ik ben mijn lerares Nederlands van de middelbare school eeuwig dankbaar dat wij, destijds in 1978, klassikaal 'Stenen voor een ransuil' hebben gelezen. Toen begon een heerlijk lezersbestaan met echte literatuur en sloot ik mijn jeugd, met zo'n 10 boeken per week uit de jeugdbieb, af.
Gelukkig is hij toen met zijn aanloop naar 'betere literatuur dan Harry Mulisch', zoals hij zelf wel 'ns heeft beweerd, begonnen! Ik geef hem helemaal gelijk en Maarten verdient al lang een lintje!
Hoe 't Hart het in zijn volwassenbestaan nog steeds voor elkaar krijgt zoveel boeken per dag te lezen is mij ook een raadsel. Hij heeft wel 'ns beschreven dat hij die boeken open tegen een stoelpoot zet als hij het lezen moet onderbreken, waar zijn vrouw dan weer niet zo gecharmeerd van is.
Komende week zijn wij op wintersport; ik kijk uit naar een volgende reactie! Mijn leeftijd is overigens 43, ben getrouwd en moeder van 3 kinderen.
Roel schreef:Hallo Helma,
Ik moet tegenwoordig vroeger op voor het werk, dat scheelt een uur met daarvoor. Eerst was dat half acht, nu is dat iets na half zeven.
Ik ben ook een natuurliefhebber en ik heb ook wel eens voor een trekvogeltelling zes uur 's morgens met verrekijker in het veld gestaan, maar dat is niet iets dat ik gewend ben. (Ik ga nu niet meer speciaal voor vogels het veld in, concentreer me nu meer op planten). Het is echter wel de beste tijd om in de natuur rond te lopen; als het nog stil is, weinig mensen op, dan is de natuur volop in beweging. Dan zie je de mooiste dingen.
't Hart heeft ook in een interview eens gezegd dat hij 4 boeken op een dag uitleest??? Hoe hij dat voor elkaar bokst is mij een raadsel!
Naar je toeschrijven! Interessante zienswijze, die kende ik nog niet.
Helma, ik krijg trouwens sterk de indruk dat jij met 't Hart naar bed gaat en met hem ook weer op staat!
Ik heb jarenlang eigenlijk alleen zijn nieuwere werk op afstand gevolgd, omdat ik op een gegeven moment op zijn romans was afgeknapt. Ik probeerde het toen weer. Lotte Weeda was echt een schok. Psalmenoproer was een verbetering, maar niettemin onvoldoende.
Dat Bzlletin interview heb jaren geleden tweedehands bij de Slegte gekocht, echter nog geen tijd gehad om het te lezen.
Wat vind je trouwens van Stenen voor een Ransuil en Ik had een wapenbroeder? Aan deze romans merk je goed, dat 't Hart een aanloop nodig gehad heeft voor hij zijn definitieve stijl had gevonden.
Groeten,
Roel
-
Gast
Hallo Roel,
Ach, hij heeft dat lintje natuurlijk al gekregen! Dat is ook zo; in 2003 Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw', ondanks alles wat hij daar een keer over geschreven heeft, over die belachelijke lintjesregen!
Zie onderstaand:
"Op 5 mei 2000 schreef Maarten 't Hart in het Leidsch Dagblad: "Wat een onvoorstelbare zotternij, die lintjes! En wat afschuwelijk dat daarbij ook nog onderscheid wordt gemaakt in rang en stand, dat je hoge en lage lintjes hebt -orde van de Nederlandse Leeuwin of officier van Oranje Baarle-Nassau of hoe die gekkigheid verder allemaal mag heten. Ik weet wel dat ik nooit en te nimmer in aanmerking wil komen voor een lintje. Desnoods ga ik af en toe wild plassen zodat ik gearresteerd wordt. Ik neem aan dat je met wat kleine vergrijpen op je strafblad al niet meer in aanmerking komt."
Het leven laat zich zelden dwingen. Op 29 april 2003 kreeg Maarten 't Hart zijn lintje en werd hij Ridder in de Orde der Nederlandse Leeuw. Al een dag later verscheen, zogenaamd bij de Muyzenberg Pers te Warmond en zogenaamd vormgegeven door Ros & Van Keulen het aardige boekje Lintjesregen. Dat bevatte een herdruk van 't Harts column, met enige kanttekeningen van "de zetter". Het geheel werd mooi vormgegeven, en niet alleen dat wekt bewondering. De snelheid en de verwijzingen naar de vrouw van Maarten (van den Muyzenberg) en naar degenen die 't Hart voor een lintje voordroegen, duiden op een kenner. Een bibliofiele drukker uit een mooi kaasdorp onder de rook van Leiden zou wel eens meer van deze zaak kunnen weten. De oplage van het boekje bestaat slechts uit 33 exemplaren, maar in de Leidse universiteitsbibliotheek is het werkje uiteraard in te zien."
Dit zeldzame werkje ontbreekt uiteraard nog in mijn collectie!
Helma
Ach, hij heeft dat lintje natuurlijk al gekregen! Dat is ook zo; in 2003 Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw', ondanks alles wat hij daar een keer over geschreven heeft, over die belachelijke lintjesregen!
Zie onderstaand:
"Op 5 mei 2000 schreef Maarten 't Hart in het Leidsch Dagblad: "Wat een onvoorstelbare zotternij, die lintjes! En wat afschuwelijk dat daarbij ook nog onderscheid wordt gemaakt in rang en stand, dat je hoge en lage lintjes hebt -orde van de Nederlandse Leeuwin of officier van Oranje Baarle-Nassau of hoe die gekkigheid verder allemaal mag heten. Ik weet wel dat ik nooit en te nimmer in aanmerking wil komen voor een lintje. Desnoods ga ik af en toe wild plassen zodat ik gearresteerd wordt. Ik neem aan dat je met wat kleine vergrijpen op je strafblad al niet meer in aanmerking komt."
Het leven laat zich zelden dwingen. Op 29 april 2003 kreeg Maarten 't Hart zijn lintje en werd hij Ridder in de Orde der Nederlandse Leeuw. Al een dag later verscheen, zogenaamd bij de Muyzenberg Pers te Warmond en zogenaamd vormgegeven door Ros & Van Keulen het aardige boekje Lintjesregen. Dat bevatte een herdruk van 't Harts column, met enige kanttekeningen van "de zetter". Het geheel werd mooi vormgegeven, en niet alleen dat wekt bewondering. De snelheid en de verwijzingen naar de vrouw van Maarten (van den Muyzenberg) en naar degenen die 't Hart voor een lintje voordroegen, duiden op een kenner. Een bibliofiele drukker uit een mooi kaasdorp onder de rook van Leiden zou wel eens meer van deze zaak kunnen weten. De oplage van het boekje bestaat slechts uit 33 exemplaren, maar in de Leidse universiteitsbibliotheek is het werkje uiteraard in te zien."
Dit zeldzame werkje ontbreekt uiteraard nog in mijn collectie!
Helma
helmabrakkee
Dat vind ik nog eens een opbeurende mededeling! Het is dus wèl mogelijk leerlingen te motiveren. Dat dacht ik al: niet de literatuurlijstjes zijn de boosdoeners van het feit dat velen na hun middelbare school niet meer willen lezen, maar de wijze waarop de docent er mee omgaat.
En hier kan ik me ook wat bij voorstellen. Welkom Helma! Je leesplezier zal hier op de Leestafel alleen maar verder groeien, daar ben ik van overtuigd.
Ik ben mijn lerares Nederlands van de middelbare school eeuwig dankbaar dat wij, destijds in 1978, klassikaal 'Stenen voor een ransuil' hebben gelezen. Toen begon een heerlijk lezersbestaan met echte literatuur en sloot ik mijn jeugd, met zo'n 10 boeken per week uit de jeugdbieb, af.
Dat vind ik nog eens een opbeurende mededeling! Het is dus wèl mogelijk leerlingen te motiveren. Dat dacht ik al: niet de literatuurlijstjes zijn de boosdoeners van het feit dat velen na hun middelbare school niet meer willen lezen, maar de wijze waarop de docent er mee omgaat.
Gelukkig is hij toen met zijn aanloop naar 'betere literatuur dan Harry Mulisch', zoals hij zelf wel 'ns heeft beweerd, begonnen! Ik geef hem helemaal gelijk en Maarten verdient al lang een lintje!
En hier kan ik me ook wat bij voorstellen. Welkom Helma! Je leesplezier zal hier op de Leestafel alleen maar verder groeien, daar ben ik van overtuigd.
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)