Vreemde titel, slaat het op de verhalen rond Mozes, of toch heel banaal op het zoenen van Dimmi?
Een verhaal met een tong
Drie generaties met luddevudduh..
Het verhaal in een notendop. Dimmi's moeder is er vandoor met een tennisleraar. Zijn vader zit zwaar in de put, en zijn opa probeert hem eruit te krijgen. Dat lukt niet erg. Nu stelt hij voor om met Dimmi en zijn vader een reis door de woestijn te maken, Mozes achterna, zegt hij. Dimmi zou niet direct ja gezegd hebben op dit voorstel, maar hij is depressief omdat het meisje waarmee hij net zo lekker getongd heeft dat gedaan blijkt te hebben vanwege een weddenschap. Hij voelt zich knudde, en die reis biedt een ontsnapping. Hij ontdekt dat zijn opa de reis ook niet zomaar maakt: er is iets met oma, en met brieven die opa bij zich heeft. Als de reis heel erg mee lijkt te vallen vanwege de mooie gids, komt zijn vader alsnog. Dimmi weet niet of hij blij moet zijn met de aanwezigheid van een sombere vader, maar hij is van plan er het beste van te maken.
Een kort verhaal waar toch heel veel gebeurt. Tussen de liefdesperikelen door vertelt van de Vendel ook over Mozes en zijn tocht door de Sinai. Summier komen ook nog wat cultuurverschillen aan bod. Alles wordt verteld door Dimmi, die als veertienjarige vrij voorlijk is, in mijn ogen tenminste. Maar het is toch een heel geloofwaardig verhaal.
Ja heeee zo snel kan ik het niet lezen hoor! Ik heb het vrijdag binnengekregen.
Maar ik zal het zo snel mogelijk lezen en eens kijken waar ik denk dat die tong op slaat.
U hoort van mij.
Ok!! Ik dacht: ik zal je deze keer eens voor zijn, ha ha..
Nee hoor, ik had net een van die zwaardere boeken uit, en dus was dit, net door de brievenbus binnengevallen, een welkom tussendoortje.
Ja ik zat al te denken... Dat van Carl Heller en Stine Jensen leken me niet echt luchtig en dan De kleine prins en dit boek, ik kon het me wel voorstellen na die heftige boeken.
Had je zoiets niet al gelezen met dat jonge jongetje dat naar het front ging? Of was dat echt verteld vanuit dat jongetje en is dit meer een volwassen benadering?
Dat boek dat jij bedoelt is geromantiseerd. Wat ik nu aan het lezen ben niet, dat is van Lynn MacDonald, non-fictie, deels gebaseerd op interviews met de overlevenden. Net als het boek van Heller in feite, maar dan is dat van hem slechts het verhaal van één man, MacDonald heeft onderzoek moeten doen. Maar zij is wel DE schrijfster over WO1, al beschrijft ze alleen de oorlog vanuit de geallieerden, vooral Britten.
Maar dat is dan ook wel weer heel interessant om dat eens van die kant te lezen lijkt me. Jij hebt volgens mij toch het meeste vanuit de Vlaamse (Franse?) kant gelezen. Ben nu alweer benieuwd naar je verslag (rustig aan hoor)
Nee, het meeste is door Britten geschreven, (alleen al Pat Barker heeft er vier, en Lynn McDonald drie..) en ik denk dat die nog in de meerderheid zijn wat door mij gelezen betreft. De Vlamingen staan wel op de tweede plaats!
En ik heb het boekje ook uit, ik maak er geen apart verslag van.
Ik vond het een aardig verhaal maar de andere boekjes uit de serie vond ik persoonlijk leuker.
Het was een beetje rommelig allemaal. Teveel personen?
Waarom vond jij Dimmi voorlijk Marjo? Vanwege zijn fantasieën?
.