Ik vond nog een verslag van vlak voor het wegvallen van de literatuur-leeskring...
Het boek begint bij de Indiase Akhila, een vrouw van vijfenveertig die nooit haar eigen leven heeft kunnen leiden. Ze moest altijd voldoen aan de normen. Eerst moest ze de voorbeeldige, oplettende dochter zijn. Bij het overlijden van haar vader is zij de zus die het gezin onderhoudt en verzorgd. Zij is de tante maar nooit Akhila!
Nou niets aan is een groot woord maar het begon me wel te vervelen op het laatst. Ik vond de verhalen van de vrouwen op gegeven moment een beetje hetzelfde worden.
Het was zeker niet slecht geschreven.
Zo goed weet ik het niet meer, maar mij staat bij dat het juist heel verschillende vrouwen waren een deftige vrouw en een volksvrouw, een jonge en een oude, en die kwamen elkaar nader?