Herinneringen van een oudere vrouw, zo mooi beschreven, en met zoveel humor dat als het niet pas februari geweest was ik zou zeggen dat het het boek van het jaar is. Voor mij dan.
Lees meer: http://www.leestafel.info/helen-knopper
-
Helen Knopper - En dan nog de liedjes
Re: Helen Knopper - En dan nog de liedjes
Over dit boek kreeg ik vorige week een mail van de uitgeverij en toen sprak het me al aan. Maar je bent me voor!
Het verhaal spreekt me aan, vooral al die herinneringen aan voorbije dagen.
Dit las ik nog bij In de Knipscheer...
"De protagonist in En dan nog de liedjes is genaamd Madeleine, een verwijzing
naar Prousts beroemde werk Op zoek naar de verloren tijd, waarin een
madeleine (cakeje) gedoopt in bloesemthee een sequentie aan jeugdherinneringen in
gang zet – een verwijzing die direct in de opening van de roman expliciet wordt
gemaakt."
Apart hè, altijd leuk zulke weetjes.
Dettie
Het verhaal spreekt me aan, vooral al die herinneringen aan voorbije dagen.
Dit las ik nog bij In de Knipscheer...
"De protagonist in En dan nog de liedjes is genaamd Madeleine, een verwijzing
naar Prousts beroemde werk Op zoek naar de verloren tijd, waarin een
madeleine (cakeje) gedoopt in bloesemthee een sequentie aan jeugdherinneringen in
gang zet – een verwijzing die direct in de opening van de roman expliciet wordt
gemaakt."
Apart hè, altijd leuk zulke weetjes.
Dettie
Re: Helen Knopper - En dan nog de liedjes
Dat soort dingen staan er meer in, verwijzingen naar literatuur of kunst.
Re: Helen Knopper - En dan nog de liedjes
Bijzonder! Ik dacht eigenlijk dat je dit boek niets zou vinden en ook de verwijzingen naar literatuur of kunst vind je vaak vervelend in boeken, omdat ze gewoon duidelijk moeten zijn. Dat zeg je tenminste bij bijv. Mullisch. Wat maakt dit boek zo anders?
Dettie
Dettie
Re: Helen Knopper - En dan nog de liedjes
Je hebt verwijzingen en verwijzingen. Deze zijn kort. Als schrijvers uit gaan weiden of willen uitleggen waarom ze dat vermelden, skip ik al snel.
Waar baseer je het op dat ik dit niets zou vinden?
Waar baseer je het op dat ik dit niets zou vinden?
Re: Helen Knopper - En dan nog de liedjes
Vaak vind je liedjes in een boek voor volwassenen helemaal niets, we hebben ooit eens een samenleesboek gehad waar krantenartikelen en liedjes in stonden en dat vond je toen 3 x niets want het leidde alleen maar af.Die herinneringen – soms filmpjes – worden vaak vergezeld van liedjes. Liedjes die er soms gewoon onlosmakelijk mee verbonden zijn, of liedjes die bepaalde situaties oproepen.
Dat vind je meestal ook niets, want wat is liefde?"Hoe ook haar moeder altijd zoekende is geweest. Naar liefde."
Sarcasme is ook vaak niet aan jou besteed.Ze vertelt er graag over. Op een licht sarcastische toon,
Dus ik was verbaasd dat je dan toch zo positief schrijft over dit boek. Ik vroeg me af als ik een recensie over dit boek had geschreven of je dan ook zo positief zou zijn of zou zeggen, niet mijn soort boek.
Even voor de duidelijkheid,ik bedoel met mijn opmerkingen niets naars. Ik ben alleen oprecht verbaasd.
Dettie
Re: Helen Knopper - En dan nog de liedjes
Sarcasme niet aan mij besteed? Vreemd dat je dat denkt. Ik hou juist van die toon: sarcastisch, ironisch, droge humor.
Het zou best wel eens kunnen dat ik afknap op wat een ander over een boek zegt. Dat komt natuurlijk doordat iedere lezer anders interpreteert.
De liefde van Knopper is niet wazig, geen zwevend verhaal waar ik niet mee kan Niet de gevoelens maar gewoon sec. Die en die man was er.
En eerlijk gezegd zou ik die liedjes helemaal niet genoemd hebben als het de titel niet was. Ik ben er naar gaan zoeken namelijk, want zo erg aanwezig zijn die verwijzingen niet. Het is meer zoals ik dat zelf ook heb: soms komt er ineens een bepaald lied op in je hoofd. Dan denk ik altijd even aan de oorzaak. Gevonden? Liedje kan weg.
Dit doet Helen Knopper ook. Of andersom: je hoort een liedje en daar zijn bepaalde herinneringen bij. Niet meer dan dat, geen uitweidingen.
Ik ben nu eigenlijk wel nieuwsgierig hoe jij dit boek gelezen zou hebben. Maar je kunt niet niet meer los van deze opmerkingen zien, dat is jammer.
Het zou best wel eens kunnen dat ik afknap op wat een ander over een boek zegt. Dat komt natuurlijk doordat iedere lezer anders interpreteert.
De liefde van Knopper is niet wazig, geen zwevend verhaal waar ik niet mee kan Niet de gevoelens maar gewoon sec. Die en die man was er.
En eerlijk gezegd zou ik die liedjes helemaal niet genoemd hebben als het de titel niet was. Ik ben er naar gaan zoeken namelijk, want zo erg aanwezig zijn die verwijzingen niet. Het is meer zoals ik dat zelf ook heb: soms komt er ineens een bepaald lied op in je hoofd. Dan denk ik altijd even aan de oorzaak. Gevonden? Liedje kan weg.
Dit doet Helen Knopper ook. Of andersom: je hoort een liedje en daar zijn bepaalde herinneringen bij. Niet meer dan dat, geen uitweidingen.
Ik ben nu eigenlijk wel nieuwsgierig hoe jij dit boek gelezen zou hebben. Maar je kunt niet niet meer los van deze opmerkingen zien, dat is jammer.
Re: Helen Knopper - En dan nog de liedjes
Ha nou, daar hoef je bij mij niet bang voor te zijn. Ik kan me heel goed loskoppelen van wat er over boeken geschreven is. Ik beleef het boek altijd zelf.
Ondertussen ben ik wel erg nieuwsgierig naar het verhaal en ga het zeker lezen.
Ja misschien hebben wij een andere interpretatie van sarcasme en droge humor. Voor mij is Engelse humor droge humor. Zo langs neus en lippen wat zeggen, een kleine maar rake pointe. Sarcasme is voor mij toch op een bepaalde manier snijdend en snerend, wat overigens op verschillende manieren gedaan kan worden. Ik dacht dus dat jij daar een enorme hekel aan had. Reve kon bijvoorbeeld heel sarcastisch zijn maar Bomans ook en toch waren zij heel verschillend sarcastisch.
Liefde heb je meestal een broertje aan dood. Je vindt het al gauw zoetig of zoals je zelf ook al zegt, zweverig. Maar kennelijk worden hier relaties besproken en niet de gevoelens van liefde die erbij waren.
Dat is dus mijn verklaring waarom ik dacht dat jij het niets zou vinden, jij blij haha.
Dettie
Ondertussen ben ik wel erg nieuwsgierig naar het verhaal en ga het zeker lezen.
Ja misschien hebben wij een andere interpretatie van sarcasme en droge humor. Voor mij is Engelse humor droge humor. Zo langs neus en lippen wat zeggen, een kleine maar rake pointe. Sarcasme is voor mij toch op een bepaalde manier snijdend en snerend, wat overigens op verschillende manieren gedaan kan worden. Ik dacht dus dat jij daar een enorme hekel aan had. Reve kon bijvoorbeeld heel sarcastisch zijn maar Bomans ook en toch waren zij heel verschillend sarcastisch.
Liefde heb je meestal een broertje aan dood. Je vindt het al gauw zoetig of zoals je zelf ook al zegt, zweverig. Maar kennelijk worden hier relaties besproken en niet de gevoelens van liefde die erbij waren.
Dat is dus mijn verklaring waarom ik dacht dat jij het niets zou vinden, jij blij haha.
Dettie
Re: Helen Knopper - En dan nog de liedjes
Precies wat je zegt: er bestaan verschillende soorten sarcasme, of spot. Zolang het niet op een bepaalde persoon gespeeld wordt kan ik veel hebben.
Zelfspot, dat lukt meestal wel. Dat is het geval in dit boek, dat erg persoonlijk is. Dus is de spot in welke vorm dan ook op de schrijfster zelf gericht.
En inderdaad: ook wat liefde betreft, is er heel veel mogelijk. Je hebt gelijk: als het dieper op de emoties ingaat, is het niks voor mij.
Zal ik het boekje sturen?
Zelfspot, dat lukt meestal wel. Dat is het geval in dit boek, dat erg persoonlijk is. Dus is de spot in welke vorm dan ook op de schrijfster zelf gericht.
En inderdaad: ook wat liefde betreft, is er heel veel mogelijk. Je hebt gelijk: als het dieper op de emoties ingaat, is het niks voor mij.
Zal ik het boekje sturen?