De twee scherven
Frank van Rijn
Frank van Rijn fietst van Peking naar de grens van Pakistan, een reis van ruim 7700 km. Hij beschrijft zijn tocht op een geheel eigen manier. Je krijgt maar heel weinig informatie over zijn fiets, al moet die wel van allerlei snufjes voorzien zijn. Ook laat hij weinig los over zijn eigen gevoelens en wat hem ertoe bewogen heeft deze tocht te ondernemen. Wilde hij ook China aan zijn lange lijst van fietslanden toevoegen of wilde hij ook wat meer van het land en zijn bevolking weten? Dat werd mij niet echt duidelijk.
Maar tijdens een koude en lange tocht over de Hemelse bergen raakt hij nogal de van de wijs en dan beschrijft hij weer wel zijn rondtollende gedachten en tobberijen.
Hij is erg bescheiden over zijn prestaties, geen hoogdravende verhalen over zijn beproevingen. Alles wordt heel onderkoeld verteld: een berg van ruim 7000 meter is “een pittig klimmetje”.
Ook goochelt hij fantasierijk met historische feiten, waardoor er zo nu en dan hilarische gedachtenkronkels ontstaan.
Maar hij schrijft ook over de problemen die elke westerling in China ondervindt, met name de dagelijks terugkerende moeizame ommunicatie, de moeilijkheid van nergens iets kunnen lezen of met andere mensen te kunnen praten.
Hoewel hij een avonturier in hart en nieren moet zijn, blijft hij op culinair vlak een echte Hollander. Voor hem geen pittige gerechten en iets anders dan mie (wat hij hardnekkig spaghetti blijft noemen) eet hij nauwelijks.
Als je veel informatie over China en de cultuur wil lezen, dan kom je niet geheel aan je trekken. Maar desondanks heb ik het boek in een adem uitgelezen.
ISBN 9038907621 Ingenaaid, 246 pagina's Met illustraties Verschenen: januari 1999 Uitgeverij Elmar
© Isabel
augustus 2005
Frank van Rijn - De twee scherven
Frank van Rijn - De twee scherven
Laatst gewijzigd door Dettie op 29 apr 2008, 16:51, 6 keer totaal gewijzigd.