Corine Hartman - Bloedlijn

[Annemarie]

"Corine Hartman heeft me enorm verrast met dit boek. Ze had me met haar voorgaande boeken al overtuigd van haar kunnen maar nu gaat ze nog een stapje verder. Ze heeft het comfort van de politiethriller verruild voor de emotionele en gewelddadige achtbaan van een psychologische thriller."

Lees meer: http://www.thrillers-leestafel.info/corine-hartman

[Inge]

Ik zie dat ze bij ons in de bib andere boeken van deze schrijfster hebben maar niet bloedlijn. Zijn haar andere (oudere) boeken ook goed?

[Annemarie]

"Bloedlijn" is net een paar dagen uit dus het is te begrijpen dat de bieb het nog niet heeft. In mijn recensie vergelijk ik de nieuwe serie met de andere serie die Corine Hartman heeft geschreven: Die over Inspecteur Nelleke de Winter. Dit zijn politie-thrillers die zich afspelen in de Achterhoek. Leuk voor mij want hier woon ik ook. De boeken in die serie heten: Schone kunsten; Tweede adem en Open einde.

Maar deze auteur heeft meer geschreven. Zo vind ik het boek Schijngestalten een aanrader. Het speelt zich af in Toscane.

[Inge]

Als de dood
Hels verlangen
In vreemde handen
Schijngestalten
Stormvloed
Tweede adem
Zwart water

Bovenstaande hebben ze bij ons in de bib. Ik probeer eens schijngestalten, denk ik. Eens zien wat het geeft want ken de schrijfster totaal niet

[Joanazinha]

Ik heb twee boeken van haar uit de Nelleke de Winter-serie gelezen en vond die erg goed. Ben dus wel nieuwsgierig naar deze nieuwe van haar; gaat voorlopig even op mijn verlanglijstje....

[Annemarie]

Ik ben benieuwd wat jij van deze schrijfster zult vingen Inge. En Joanazinha....jij hebt iets om naar uit te kijken!

[Joanazinha]

Ik ben Bloedlijn nu aan het lezen; ben halverwege. Het boek leest als een trein en de hoofdpersoon Jessie is kwetsbaar en hard tegelijk. De schrijfster weet dat heel goed neer te zetten. Jessy is een harde, cokesnuivende rechercheur, wars van regeltjes, maar ook met een groot verdriet vanwege de moord op haar tienerzoon. Sommige onderdelen (zoals het cokesnuiven) zijn wat mij betreft wat ongeloofwaardig - hiermee maakt ze zich immers chantabel en het wordt niet duidelijk waar ze de coke vandaan heeft - maar Hartman komt ermee weg omdat het past in de hele persoonsstructuur van Jessy. Wat mij betreft een uitstekende start van een nieuwe serie!

[Joanazinha]

En mijn reactie op het boek:
Corine Hartman is met name bekend geworden met haar politieserie rondom hoofdpersoon Nelleke de Winter. Goede detectives van een behoorlijk hoog niveau. Daarnaast heeft ze enkele stand alones geschreven. Met Bloedlijn slaat Hartman een hele andere richting in, die van de psychologische thrillers. En het is gelijk raak: ik ben meteen verslingerd geraakt aan haar nieuwe hoofdpersoon Jessy Haider. Geen katje om zonder handschoenen aan te pakken en van een harder kaliber dan we gewoonlijk van Nederlandse detectives gewend zijn. Als je als lezer niet van al te spannend houdt, dan kun je Bloedlijn beter links laten liggen – Jessy gaat er vol in.
Jessy Haider is rechercheur bij de Maastrichtse politie. Ze heeft een half jaar verlof gehad na de moord op haar tienerzoon Nick, en gaat nu weer aan het werk. En haar eerste zaak treft haar gelijk diep: de zelfmoord van de 16-jarige Kim van Brugge – of is het toch moord? Iets zit Jessy niet lekker en ze besluit er wat dieper in te duiken. Dat is de eerste lijn van het verhaal, die trouwens een verrassend einde heeft.
De tweede verhaallijn is de ontvoering van haar ex-man Marc door de moordenaar van haar zoon. Deze Brezinger heeft het op Jessy voorzien en probeert door haar dierbaren te bedreigen haar te raken. Ook hier is het einde verrassend, om niet te zeggen gruwelijk.
De derde lijn, waarin Jessy weer in contact komt met haar ex-vriend Alec, biedt houvast voor het vervolg van deze nieuwe serie, waarmee Corine Hartman wat mij betreft direct een dikke hit heeft gescoord, ondanks de rillingen die af en toe over mijn rug liepen.

Jessy Haider is een non-conformistische, harde, cokesnuivende rechercheur. Dat laatste vind ik enigszins ongeloofwaardig, omdat ze zich daarmee chantabel maakt, maar het past helemaal bij de beeldvorming. Jessy's personage is goed uitgewerkt en het is knap van Hartman dat ze kans heeft gezien de verschillende facetten van haar karakter op zo'n manier te beschrijven dat je haar helemaal voor je ziet, met al haar sterke en zwakke kanten. En dat je als lezer – ik zou haast zeggen: ondanks alles wat je van Jessy weet – bijna niet anders dan sympathie voor haar kunt hebben, ook al snap je haar keuzes niet. De overige hoofdrolspelers zijn wat dat betreft minder goed bedeeld, maar door hun plaats in het verhaal is dat niet heel storend.
In het najaar verschijnt deel 2 in deze nieuwe serie: Glashard. Ik kan haast niet wachten.

[Annemarie]

Wat goed dat jij ook zo van dit boek hebt genoten Joanazinha. Ik vond Corine Hartman voor dit boek ook al goed maar met deze nieuwe stijl heeft ze zichzelf overtroffen. Dat van dat cokesnuiven vind ik juist wel goed gekozen. Het geeft een mooi contrast. Het is meteen duidelijk dat ze geen doorsnee rechercheur is en het drugsgebruik is haar achilleshiel.

En nu zullen we geduld moeten hebben tot het najaar. Ik ben heel benieuwd naar het vervolg!

[Joanazinha]

O, ik vind dat cokesnuiven ook goed gevonden, maar het komt niet helemaal geloofwaardig over. Afgezien daarvan past het wel in het personage. Inderdaad; afwachten tot het najaar .