Håkan Nesser - De man zonder hond

[Annemarie]

Na van Veeteren introduceert Nesser nu inspecteur Barbarotti. Dit eerste boek met het nieuwe personage is mij heel goed bevallen.

Lees het verslag: http://www.thrillers-leestafel.info/hakan-nesser

[Dettie]

het is dat ik geen thrillers lees maar je weet het heel spannend te vertellen.
Nu ben ik natuurlijk heel benieuwd of die twee nog gevonden worden, maar ja dat mag je niet verklappen.

Dettie

[Annemarie]

Inderdaad Dettie: ik zwijg als het graf

[Joanazinha]

In Trouw stond vandaag ook een lovende recensie over dit boek.

[Annemarie]

Het is echt een fijn boek. Goed geschreven en mooi uitgewerkt.

[Marjo]

Eigenaardige titel ook: zonder hond!!

Wat doet het er nu toe als iemand geen hond heeft? Het is eerder opmerkelijk (in de zin van opvallend kenmerk) dat er wél een hond is..

[Annemarie]

De man zonder hond is de titel van een boek waaraan het personage Robert al jaren werkt.

Het is inderdaad een heel opvallende titel. Als ik een man zie lopen dan denk ik niet meteen "hé, een man zonder hond". Maar als ik in het donker een man zie lopen en hij is alleen dan ben ik meer op mijn hoede dan wanneer ik een man zie die op een laat tijdstip zijn hond uitlaat. Dus dan registreer ik wel onmiddellijk: zonder hond

[Marjo]

Je hebt gelijk, al denk ik dat niet onmiddellijk, het is wel een gedachte die je kan bekruipen.

[Annemarie]

Het kan ook nog op eenzaamheid duiden. Een man die niets en niemand heeft, zelfs geen hond.

[Marjo]

Ik zag het boek vanmiddag bij iemand op tafel liggen en natuurlijk heb ik gevraagd naar de bevindingen: hij vond het niet denderend: 'te veel flauwekul die niet ter zake doet.'
Smaken verschillen.

[Annemarie]

Het is natuurlijk een dikke pil en dat betekent vaak dat er ook meer tijd wordt genomen om het verhaal tot ontwikkeling te laten komen. Ik hou daarvan maar niet iedereen vindt het prettig.

[Inge]

Heb het boek net uit. Had het meegenomen uit de bibliotheek. Weet eigenlijk niet goed waarom... de titel??? Ik was, vlug na het werk, mijn oude boeken gaan terugbrengen en dit boek stond op het rek om teruggezet te worden.... Ik had zelfs de flaptekst niet gelezen.
Over het boek: Ik had nog nooit iets van Nesser gelezen voor zover ik me kan herinneren en dit boek zet me niet echt aan om dat verder wel te doen.
Ik had al 1/3 van het boek gelezen voor duidelijk werd over wat dit eigenlijk ging.... het duurt te lang voor er echt "actie" komt. En als er dan al actie komt dan krijg je zowat halfweg het boek de eerste "weggever"... Er wordt zo goed als mogelijk al bekend gemaakt wie de dader is van de moord op Henrik. Je kunt jezelf nog wel wat bezighouden met de vraag waarom de vrouw van de dader niets zegt tegen de politie maar daar blijft het naar mijn gevoel wel bij.... En ja hoor... nog eens een paar 100 pagina's erna komt de verklaring daarvoor ook al op de proppen... Ook het einde is niet echt onverwacht en spannend.
Van een (spannend) detectiveverhaal verwacht ik helaas meer...

[Annemarie]

O, wat jammer Inge. Ik vond het echt een fijn boek. Wat kunnen smaken toch verschillen. Gelukkig maar want als we allemaal hetzelfde mooi zouden vinden dan zaten veel schrijvers zonder werk

[Inge]

Weet je Annemarie, hadden ze het niet als "spannende detective, literaire thriller,..." geafficheerd, dan vond ik het een redelijk mooi boek. 'k bedoel... er staan heel mooie zinnen en gedachtes in. Heel diepzinnige dingen ook. Maar zoals gezegd: van dit genre verwacht ik iets anders.
Ik vond er weinig spannends aan laat staan dat ik veel heb zitten "thrillen". Bij een detective verwacht ik dat je zelf op zoek kan naar de dader, probeert uit te vinden hoe de vork aan de steel zit. Hier werd te veel weggegeven.
Ik ben zeker dat het een boek is dat zelfs Dettie gelezen krijgt

[Dettie]

Een goede detective kan ik wel waarderen. Ik heb bijna alle Agatha Christies gelezen. Die vond ik goed en lekker spannend en je moest flink puzzelen. Ook waren er geen tot in details beschreven gruwelijkheden zoals in modernere boeken wel wordt gedaan.
Ik begrijp eigenlijk ook nooit zo waarom dat laatste moet, vinden mensen het prettig om te lezen hoe iemand op gruwelijke wijze wordt vermoord? Ik vraag me ook altijd af wat voor mens zo'n schrijver dan is die zulke afgrijselijke dingen schrijft.
Maar nogmaals een echt goede detective vind ik lekker om te lezen. Maar als er al teveel wordt weggegeven dan is voor mij de lol er ook snel af. Bovendien moet alles wel kloppen wat ook vaak niet zo is en dan haak ik af. Ik ben geloof ik erg lastig en kritisch

Dettie

[Annemarie]

Ik snap wel wat je bedoelt hoor Inge. Tegenwoordig zetten ze op bijna elk boek wel "literaire thriller" en dat soort dingen. Ik kijk daar al bijna niet naar want het zegt niet veel meer. Ik wist zelf al wat ik van deze schrijver kon verwachten en dan is dit boek heel fijn. Maar als je iets bloedstollend verwacht dan kan ik me voorstellen dat het tegenvalt. Er zijn tegenwoordig wel Scandinavische schrijvers die wat griezeliger/spannender schrijven maar Hakan Nesser valt meer in het genre Wallander en Beck. Niet al te gruwelijk dus met een wat gematigder spanning.

Wat ik mooi vind aan dit boek is meer het psychologische aspect. Het waarom.

[Inge]

Wat ik mooi vind aan dit boek is meer het psychologische aspect. Het waarom.

Het waarom van wat? Die 2 personen vermoord werden? Als je het hebt over het psychologische in de familie dan ga ik akkoord.
Kijk....dit boek deed me denken aan... uhm (ik heb me al suf gedacht maar ik kom op de titel niet. Het gaat over een moeder en haar kinderen die aan tafel zitten en wachten op de man des huizes die maar niet thuis komt. Beetje met een keer krijg je het verhaal van de vrouw en de kinderen te horen terwijl ze zitten te wachten).
Op dat gebied vond ik het boek mooi. Wat traag maar toch... hoe vertelt wordt hoe die vrouw uit haar bed komt en haar koppen koffie drinkt enz. Alleen draaide het hier niet echt om de verdwijningen en de moorden op. En op dat gebied was ik teleurgesteld. Het moet een detective zijn maar het verhaal van de familie komt beter uit de verf dan het eigenlijke detectiveverhaal.
Als ze dat dan op het schap zetten als roman... ok.

Met een detective bedoel ik zoals inderdaad Agatha Christie, George Elisabeth, Conan doyle... Daar draait het verhaal om de detective. Hier heb ik het gevoel dat dat eerder een bijkomstig verhaal is.

Maar genoeg gezeurd. Jij zegt dat je wist wat je kon verwachten. Al meer van deze schrijver gelezen? Gaat over ook een detective als ik het goed gelezen heb? Zijn de verhalen daar ook zo? Of was dit boek, het eerste van een reeks met een nieuw hoofdpersonage, anders?

[Dettie]

O ja! Ik weet gelijk welk boek je bedoelt maar weet de titel niet meer. Volgens mij was dat nog bij de literatuur-leeskring???
(weet niet zeker) Bijzonder boek was dat want je noemt het en na al die jaren weet ik het gelijk weer én jouw reactie ook Inge

Dettie

[Annemarie]

Als je het hebt over het psychologische in de familie dan ga ik akkoord.

Dat bedoelde ik inderdaad.

Dit boek is het eerste in een nieuwe reeks. Hiervoor zijn er boeken over Van Veeteren verschenen, daar heb ik wel eens wat van gelezen en ik heb de boek-verfilmingen gezien. Van Veeteren is een ander type maar de stijl is op zich wel herkenbaar gebleven.

Ik ervaar dit boek wel degelijk als een detective omdat er nog uitgeplozen moet worden hoe het nu precies zit. Ik vond deze insteek juist heel origineel. Maar het is natuurlijk niet een klassieke whodunnit, dat ben ik met je eens. Bij mij staat het in ieder geval niet tussen de romans! We verschillen toch wel van mening hierover merk ik. Maar ik begrijp je wel.

Nu ga ik piekeren welk ander boek je nu bedoelt

[Dettie]

Nu ga ik piekeren welk ander boek je nu bedoelt

Dat boek ken je denkelijk niet Annemarie, het was volgens mij een debuut, in ieder geval van een Nederlandse of Vlaamse schrijver. Het ging over een gezin waarvan de vader niet thuiskwam zoals gebruikelijk. Aanvankelijk zit iedereen te wachten, en te wachten, en te wachten maar vader komt niet thuis, langzamerhand wordt uit de doeken gedaan wat voor rol de vader in dat gezin speelt en wordt de aanvankelijk kabbelende, vriendelijke toon steeds grimmiger. En dan gaat de telefoon...

Dettie

[Inge]

ik heb al heel de tijd het gevoel dat het iets met mosselen was... maar kan niets verder verzinnen...

[Dettie]

Ja het was ook iets met mosselen, maar niet in de titel dacht ik. Die vader was gek op mosselen en dat zouden ze gaan eten (voor zover ik me het herinner)

Dettie

[Inge]

Heb dit weekend tijd gehad om te denken en ik denk dat het toch met mosselen in de titel was.... Het mosselmaal dacht ik

[Dettie]

Ja! dat boek was het!

geschreven door Birgit Vanderbeke


Een moeder, een dochter en een zoon zitten aan tafel en wachten op de thuiskomst van hun man en vader. Er is hem een belangrijke promotie in het vooruitzicht gesteld. Voor deze feestelijke gelegenheid staat op tafel een dampende schaal mosselen, zijn lievelingsgerecht. Maar de man verschijnt niet.
En van de mosselen eet niemand.

NBD|Biblion recensie
Een vrouw zit met zoon en dochter aan tafel te wachten op de thuiskomt van hun man en vader. Feestelijk, bij een pan mosselen, want als pa thuiskomt heeft hij zo goed als zeker promotie gemaakt. Hij komt echter niet opdagen. In een lange innerlijke monoloog, vol herinneringen aan haar jeugd, zet de dochter naar vader neer als een echte huistiran, geestelijk geweld uitoefenend over vrouw en kinderen, met starre denkbeelden over 'echte gezinnen'. Naarmate de avond vordert en duidelijk wordt dat hij niet meer komt, merkt de lezer dat men het voortaan graag zonder hem zal stellen.
Een scherp portret, ironisch. Lange zinnen, zoals bij een voortstromende, van de hak op de tak springende gedachtegang, maar toch heel duidelijk en, soms meesmuilend, leesbaar. Prima debuut.

Formaat 14 x 18 cm, ruim gezette kleine druk.

(Biblion recensie, Redactie)

[Marjo]

En dan toch een debuut dat ik niet gelezen heb!! Hoe is het mogelijk (!)