De dubbeldikke dierenpolitie
illustraties:
Harmen van Straaten
Els van Egeraat

Twee boeken in een. 

In het eerste boek De dierenpolitie maken we kennis met Merel, ze is helemaal gek van dieren, net als haar ouders. Ze wonen in een heel klein huis dat haar vader zelf gebouwd heeft. Maar in dat huis is genoeg plek voor Merel, haar kleine broertje Teun, vader en moeder, de hond, twee cavia’s, drie poezen, een hamster en vier lipvissen. Aan de overkant van de straat staat een heel groot huis en die dag, vlak voor de zomervakantie,  komen er nieuwe buren in wonen. Merel ziet een jongen en stapt op hem af.

"Hoi, ik ben Merel, en jij? vroeg ze opgewekt.
'Ik heet Hendrik-Gustav.'
'Ik vind jou helemaal geen Hendrik-Gusdinges' zei Merel meteen.
'Hendrik- Gustav,' verbeterde hij haar. 'Ik ben vernoemd naar mijn opa's Hendrik en Gustav'
Merel kneep haar ogen tot spleetjes. 'Wat een rare naam, die past helemaal niet bij jou.'[...]
'Wat vind je dan wel een leuke naam?

Merel vindt haar nieuwe buurjongen een echte Beer, die zijn lief en heel sterk. Vanaf die tijd zijn ze vrienden en wordt Hendrik-Gustav, Beer genoemd. De ouders van Beer hebben nooit tijd voor hem, ze zijn altijd naar hun werk, en als ze thuis zijn werken ze vaak ook nog door.
Beer vindt het daarom maar wat gezellig bij Merel waar wel aandacht voor hem is én hij is stapelgek op alle dieren daar.
Merels vader werkt bij de dierenbescherming en omdat het vakantie is mogen ze met hem mee. Ze krijgen allebei een pet, van Merels moeder. 'Nu lijken jullie tenminste op de echte dierenpolitie' zegt ze. Zo'n pet vinden ze wel helemaal te gek natuurlijk.
Merels vader gaat bij mensen op bezoek waarvan gemeld is dat ze niet zo goed voor hun huisdieren zorgen. Hij praat dan met ze en kijkt hoe het met de dieren gaat. Maar het gekke is dat elke keer als ze iemand bezocht hebben de volgende dag de dieren verdwenen zijn. Niemand snapt er wat van maar Merel en Beer hebben al een verdachtenlijstje. Is het die vervelende Dennis, of de vader van Beer of misschien wel Merels eigen vader of... De twee gaan als echte dierenpolitie op onderzoek uit. Wie haalt de dieren weg en waar zijn ze naar toe gegaan...? Het wordt nog heel erg spannend voor Merel en Beer.

In het tweede boek De dierenpolitie op zoek naar de zeehondendief  gaan Beer, Merel en haar familie kamperen op Texel. Op het strand vinden ze een ziek, uitgeput zeehondje. Gelukkig  is de zeehondenopvang, Ecomare, vlakbij.  Salko die daar werkt vraagt of Merel en Beer hem willen helpen en natuurlijk willen ze dat, dan kunnen ze gelijk kijken hoe het met hun zeehondje gaat die ze Beerel genoemd hebben. Ze moeten vervelend vies werk doen zoals zeehonden- en vogelpoep wegscheppen en van alles schoonmaken. Maar ze mogen ook steeds de zeehondjes eten geven en kijken bij de zeehondenshow. Beerel eet goed en het gaat wat beter met het kleine zeehondje, hij moet voorlopig wel elke dag medicijnen hebben. Maar op een ochtend is het zeehondje weg... Merel en Beer houden hun hart vast want zei die kok van het restaurant niet dat hij zeehondenvlees op de menukaart wilde zetten, en wilde dat verwende meisje Carmen niet een zeehondenbontje om haar nek en die rare Suus en Truus vonden het toch stom dat zeehonden opgevangen werden. De politie is gewaarschuwd maar die zijn veel te sloom vinden Merel en Beer.  Ze gaan alvast zelf maar op onderzoek uit en ze hebben haast want  Beerel moet wel  op tijd zijn medicijnen hebben!

Het zijn twee lekker spannende verhalen, die gelijk informatie geven over de dierenbescherming, de zeehondenopvang en de invloed van mensen op het milieu. Merel is een vlotte, spontane meid die overal op af stapt. Beer is dankzij zijn strenge moeder wat banger uitgevallen maar als het moet dan is hij een echte beer, moedig en sterk! Samen zijn het twee enorm leuke kinderen die bovendien nog eens heel goed kunnen speuren.
Victoria Farkas heeft zich flink verdiept in het werk van de dierenbescherming en is samen met twee verschillende inspecteurs op stap geweest.  Die ervaringen heeft ze verwerkt in het boek De dierenpolitie.
Ook voor het verhaal over het zeehondje heeft ze een paar dagen meegeholpen bij Ecomare zodat ze er goed over kon schrijven. Maar het allerleukste is dat ze deze ervaringen in twee mooie en boeiende verhalen heeft weten om te zetten waarin grappige, vreemde en lieve mensen voorkomen én... twee heel leuke kinderen!

ISBN 9789048810123 Paperback 367 uitgeverij Moon juni 2011
Leeftijd: Vanaf 8 jaar

© Dettie, 23 juli 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER