Kazuo Iwamura

14 muisjes verhuizen
Kazuo Iwamura

Kazuo Iwamura is een Japanse illustrator die met name in Frankrijk bekend is om zijn serie over de Familie Muis (Famile Souris). Als je de beeldschone afbeeldingen ziet, kun je je dat ook goed voorstellen.

Op de eerste twee pagina's maken we kennis met de hele muizenfamilie. Dat zijn opa en oma Muis, mama en papa Muis en hun 10 kinderen, die keurig genummerd en van grappige namen voorzien zijn. Natuurlijk heet de oudste Nestor, nummer drie heet Tertia, nummer 5 is Quintus genoemd, nummer acht, je raadt het al heet Octaaf, nummer negen noemen ze Nona en nummer tien? Die heet...Tinus. De andere muizenkinderen heten gewoon Sjefke, Katja, Silke en Sam. Het is niet voor niets dat de kinderen zo met nadruk genoemd worden maar dat merken we later pas.

Opa en oma, papa en mama en de 10 kinderen vertrekken die dag bepakt en bezakt naar hun nieuwe woning. Het is af en toe nog een hele klim voor de kinderen en voor de zekerheid houden ze elkaar staart maar vast, dan vallen ze ook niet om, hoewel, één muisje valt wel. 'Kun jij zeggen wie dat is?' wordt ons gevraagd.

Het is nog best een spannende en gevaarlijke tocht. Onderweg komen ze de gevaarlijke marter tegen en moeten ze een brede rivier oversteken maar gelukkig komen ze heelhuids aan bij hun nieuwe huis, een prachtige boom mét een raam! Wie zien één muisje naar buiten kijken, wie is dat?

De muisjes maken er een prachtig huis van, ze helpen allemaal mee. Er worden bedden van bamboe getimmerd, een enorme voorraadkamer gemaakt - en wie snoept er stiekem? - om al het eten in op te slaan en ze hebben zelfs stromend water vlakbij huis dankzij de nieuwe waterleiding! En na al dat harde werker verdient iedereen lekker eten, en dan... naar bed!

Het is jammer van dit fraaie boek dat de tekst zo enorm statisch vertaald is. Het verhaal slaat daardoor helemaal dood, er zit geen enkele vaart in. Het lijkt qua taal zelfs bijna een verslag of een opsomming in plaats van een kinderboek. Bijv.

"Het huis, de brug en de waterleiding zijn gereed.
Dat hebben we allemaal samen gedaan.
Iedereen deed zijn best."

En dat voor kinderen vanaf 3 jaar! Dat had allemaal wel wat vlotter gekund. Misschien de tekst in het vervolg toch door een goede vertaler - die bekend is met kinderboeken - laten bewerken?

Maar, zoals gezegd, de afbeeldingen zijn prachtig, humoristisch en enorm sfeervol. Vooral de muisjes die met hun kleine rugzakjes op naar hun nieuwe woning trekken zijn vertederend. Ook de zorgzame opa en oma die hard meewerken zijn schattig om te zien met hun beetje kromme lijfjes en brilletjes op. Er valt op elke afbeelding enorm veel te zien, je kunt je er uren mee vermaken. Kortom, wat afbeelding betreft is het echt een geweldig boek, nu de tekst nog...

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

De rode appel
Kazuo Iwamura

Zelf had ik nog nooit van deze schrijver en illustrator gehoord maar hij heeft al meer dan 25 kinderboeken boeken op zijn naam staan. In Frankrijk en Duitsland is hij vooral bekend om de boekjes over De familie Muis. Tot mijn verrassing blijkt dit boekje over de rode appel zelfs een heuse Japanse klassieker te zijn. Het is al geschreven in 1979 wat overigens niet te merken is, het is een compleet tijdloos verhaal.

Het is het verhaal over de kleine Natsumi die wandelt naar de top van de heuvel, dat is haar favoriete plek. Daar zal ze haar lekkere appel opeten. Maar dan... laat ze haar mooie rode appel vallen en die holderboldert de heuvel af. Natsumi rent er gauw achteraan, maar de appel gaat veel te hard. Ze roept naar meneer Konijn dat hij haar appel tegen moet houden, maar nee hoor, de appel is al voorbij voor hij er erg in heeft.

Samen rennen ze verder achter de appel aan. Ook mevrouw Eekhoorn is net te laat om de appel te pakken en hup daar hollen ze met zijn drieën achter die heerlijke appel aan. Ze gaan zelfs bijna kopjerollen zo hard gaan ze. Maar de appel gaat harder.Totdat... de appel tegen meneer Beer rolt, en even later botsen ook Eekhoorn, Konijn en Natsumi tegen meneer Beer aan. Maar... ze hebben de appel! Wat ziet hij er lekker uit. Eigenlijk heeft iedereen wel die appel verdient... en zo gebeurt het, en met het klokhuis hebben ze ook nog heel mooie plannen.

Lief, vertederend verhaaltje over leren delen en elkaar helpen. Er zijn wel meer van zulke verhalen verschenen, alleen is het rollende voorwerp dan bijvoorbeeld een sneeuwbal of een stuk speelgoed. Toch blijft het gegeven wel zijn aantrekkingskracht houden, want al dat gehol en gerol geeft het verhaal wel veel vaart. De afbeeldingen zijn in het zwart-wit getekend, behalve de appel, die is prachtig rood. Het meisje en de dieren hebben lieve, vertederende snoeten, waardoor het verhaal wat extra's krijgt. De duidelijk afgedrukte tekst bestaat uit enkele korte zinnetjes, maar ze voldoen helemaal.

Het hardcoverboekje zelf verdient ook een compliment, het ziet er mooi verzorgd uit. De bladzijden zijn ingenaaid en ook de afwerking is perfect.
Mooi boekje om cadeau te geven.

Zie ook het you-tube filmpje (Frans) over Kazuo Iwamura

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Baby- en peuterboeken 0-3 jaar

Kazuo Iwamura