Leestafel forum

Ik heb het nog lang niet over alle aspecten van dit boek gehad, een prachtig boek!!

Lees meer: http://www.leestafel.info/erik-menkveld

Het grote zwijgen - Erik Menkveld

Amsterdam 1910. Het Paleis voor Volksvlijt. Tijdens een voorstelling raakt een beginnende recensent volledig buiten zichzelf door de muziek. Waarom nodigje hem niet eens uit? zegt de vrouw van de componist, als ze een dag later de lyrische bespreking leest. Je kent hem wel, het is die grappige schuwe jongen die we wel eens in het Concertgebouw zien.

Zo begint het verhaal van een turbulente vriendschap die zeven jaar later dramatisch zal eindigen. De vriendschap tussen een leermeester en een leerling, die aanvankelijk alles met elkaar delen: hun ideeen over maatschappij en kunst, nieuwe muziek, hun afkeer van Duitsland en hun angst voor oorlog.

Matthijs Vermeulen is aan het begin van zijn leven al muziekrecensent en componist. Alphons Diepenbrock is bijna vijftig en op het hoogtepunt van zijn carrire, bevriend met Gustav Mahler en dirigent Willem Mengelberg. De vrouw die een wig drijft tussen de twee mannen is Elisabeth, Diepenbrocks vrouw. Bij Vermeulen herkent zij de strijdbare ambities en idealen die haar man heeft verloren, en denkt zij de liefde te vinden die in haar huwelijk ontbreekt.

En dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit. Om geld te verdienen vertrekt Vermeulen als oorlogscorrespondent naar het front in Belgie. Bij terugkeer brengen zijn schokkende ervaringen de vriendschap met Diepenbrock en zijn echtgenote in een ongekende stroomversnelling.

387 pagina's | Uitgeverij G.A. Van Oorschot B.V. | mei 2011

Dit is het samenleesboek februari/maart 2012 geworden (nominatie van Marjo)

Dettie

Ik zet het lijstje ook even hier;

-Dettie
-Irene
-Willeke (laatste)

Als je (in Nederland) mee wil lezen, meld je even hier ,dan sturen we het boek naar je door.

Dettie, het boek is onderweg naar jou.

Groetjes Willeke

WilV schreef:
Dettie, het boek is onderweg naar jou.

Groetjes Willeke

Nou ik ben benieuwd

Alvast een paar stukken muziek van Matthijs Vermeulen beluisterd. Mooi!

http://www.matthijsvermeulen.nl/display_alt.php

Ha, bedankt Berdine, ik had nog niets gevonden. Maar ook nog niet echt actief gezocht, want ik had wel Mahler gevonden, die ook vaak in het boek voorkomt. En een gewone cd luistert een stuk makkelijker dan de computer.

Dat is zeker waar. Onze bieb heeft geen cd's meer en van Vermeulen hadden ze vast niks. Mahler heeft niet zo mijn voorkeur. Vermeulen is voor mij echt een ontdekking. Ik hou wel van atonale muziek. Diepenbrock zelf heb ik nog niet goed onderzocht. Via You Tube is wel wat te beluisteren.
Ik heb het boek overigens uit. Ik vond het èrg goed geschreven. De schrijver heeft ook duidelijk bijzonder veel onderzoek verricht, waarvoor petje af. Ik ben alleen niet zo begeesterd geraakt als jij. Maar laten we maar even wachten met echt discussiëren.

Pff, nou, die liederen dat gaat nog, maar die symphonie van hem? Ik kan daar niet naar luisteren..

Ik ben begonnen in het boek en ben aangenaam verrast, mooi geschreven en een goed verhaal.
Wordt vervolgd.

Dettie

Marjo schreef:Pff, nou, die liederen dat gaat nog, maar die symphonie van hem? Ik kan daar niet naar luisteren..

Ja daar was ik al bang voor. Ik vind die geweldig, maar ik vrees dat ik de enige ben (van ons clubje hier).

De Missa van Diepenbrock vind je hier:

http://www.youtube.com/results?search_q ... rch=Search

Eindelijk dan toch uitgevoerd in de St. Jan in Den Bosch. Of de uitvoering helemaal naar Diepenbrocks wens was, weet ik niet. Ik heb geen verstand van muziek. Dus misschien zit ik te genieten van iets waar hij met kromme tenen naar zou hebben zitten luisteren!

De titel van het boek:

http://www.youtube.com/watch?v=PU__S7gg ... re=related

en Menkveld in een kort stukje over het waarom van zijn boek:

http://www.youtube.com/watch?v=fJ6h3Kmm ... re=related

Het Te Deum en nog een en ander van Matthijs Vermeulen zag ik ook in de You Tube-lijst staan.... Kortom: volop leesbegeleiding!

Bedankt voor het voorzichtig aandringen Marjo. Ik vind het een van de mooiste boeken die ik in tijden gelezen heb. Echt prachtig.
Een van de weinige boeken die ik zou willen herlezen om ene heleboel details nog eens te lezen. In een erg mooie stijl geschreven en d inhoud is ook nog eens heel interessant.

Dettie
die het even laat bezinken en dan probeert een verslag te schrijven hoewel dat heel moeilijk zal worden, er zit zoveel in het verhaal.

Ik ga me zo zachtjes aan verheugen.

Precies, Dettie. Er zit zoveel in het verhaal dat ik het ten eerste ook graag herlees, en ten tweede: er moet toch het een en ander over te zeggen zijn.

Ja er is heel wat over te zeggen. 'Het grote zwijgen' bijvoorbeeld daar kun je veel kanten mee op. Een muziekstuk, uitspraak van Nietzsche, het zwijgen tussen man en vrouw etc.

Dettie

Ik zit de beschrijving op de flaptekst eens te lezen:

Amsterdam 1910. Het Paleis voor Volksvlijt. Tijdens een voorstelling raakt een beginnende recensent volledig buiten zichzelf door de muziek. ‘Waarom nodig je hem niet eens uit?’ zegt de vrouw van de componist, als ze een dag later de lyrische bespreking leest. ‘Je kent hem wel, het is die grappige schuwe jongen die we wel eens in het Concertgebouw zien.’

Zo begint het verhaal van een turbulente vriendschap die zeven jaar later dramatisch zal eindigen. De vriendschap tussen een leermeester en een leerling, die aanvankelijk alles met elkaar delen: hun ideeën over maatschappij en kunst, nieuwe muziek, hun afkeer van Duitsland en hun angst voor oorlog.

Matthijs Vermeulen is aan het begin van zijn leven al muziekrecensent en componist. Alphons Diepenbrock is bijna vijftig en op het hoogtepunt van zijn carrière, bevriend met Gustav Mahler en dirigent Willem Mengelberg.
De vrouw die een wig drijft tussen de twee mannen is Elisabeth, Diepenbrocks vrouw. Bij Vermeulen herkent zij de strijdbare ambities en idealen die haar man heeft verloren, en denkt zij de liefde te vinden die in haar huwelijk ontbreekt.

En dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit. Om geld te verdienen vertrekt Vermeulen als oorlogscorrespondent naar het front in België. Bij terugkeer brengen zijn schokkende ervaringen de vriendschap met Diepenbrock en zijn echtgenote in een ongekende stroomversnelling.

En kan het er niet mee eens zijn.
Hoezo de vrouw van Diepenbrock die een wig drijft? Diepenbrock zelf veroorzaakte die wig.

maar ik zal wachten tot iedereen het gelezen heeft.

Dettie

Een wig drijft tussen de vriendschap van de mannen, Dettie. Dat klopt wel.

Nee vind ik niet. Diepenbrock had zelf daarvoor allang een wig gedreven waardoor Elsa pas héél véél later (na zo'n zeven jaar) deed wat ze deed. Niet zij veroorzaakte de wig. De vriendschap was altijd al op gespannen voet vanwege de passie voor muziek van beide heren maar Thijs deed net zo hard mee met 'de wig'. Hij had ook nee kunnen zeggen en dan was er geen wig geweest.

Dettie

Dit vond ik bij KB (Koninklijke Bibliotheek)

Bij zijn debuut als dichter vestigde Erik Menkveld (1959) in een klap zijn naam. De bundel De karpersimulator werd zeer positief ontvangen door literatuurcritici. Dat kwam ook tot uitdrukking in de prijzen die hij ervoor ontving: de prijs voor debuutbundels C. Buddingh' poëzieprijs (toegekend, maar niet uitgereikt) én de Van der Hoogtprijs. Bovendien werd hij met deze bundel genomineerd voor de VSB Poëzieprijs van 1998.

Menkveld is bekend met vele kanten van de literaire wereld. Na zijn studie Nederlands ging hij werken bij uitgeverij De Bezige Bij, waar hij na verloop van tijd het poëziefonds onder zijn hoede kreeg. Ook is hij redacteur van het tijdschrift Tirade en was hij programmamaker voor het Rotterdamse festival Poetry International in de periode 1998-2002. Sinds 2002 legt Menkveld zich geheel toe op het schrijven van poëzie en proza.

http://www.kb.nl/dichters/menkveld/menkveld-01.html

Dettie

Ik heb ook niet het idee dat het de vrouw was die schuld heeft. Die vriendschap is vanaf het begin erg broos, en dat ligt denk ik aan beider karakters.

Ja precies, die mannen daagden elkaar uit.
En Diepenbrock was aanvankelijk toch meer de leraar dan een vriend, ze hadden vrij felle gesprekken. Ik vraag me af of ze zichzelf wel vrienden van elkaar noemden. Ze voelden zich nooit helemaal op hun gemak bij elkaar. Het waren vooral de gesprekken die ze prettig vonden maar voor de rest was Diepenbrock denk ik veel te eenzelvig.

Dettie

En Vermeulen te bleu.

Haha, jij geeft altijd van die hermetische antwoorden.
Maar... te bleu? Vermeulen zegt toch wel waar het op staat toch?
Hij bewondert Diepenbrock wel maar laat zich niet wegvagen door hem.

Dettie

Vind je? Ik kreeg het idee dat hij de ander te veel bewonderde. Dar belemmert echte vriendschap net zo goed als de houding van Diepenbrock, die ik dan weer verdenk van een hoge eigendunk.

2012 is blijkbaar het Diepenbrockjaar.

Veel aandacht voor hem op Cultura: http://www.cultura.nl/page/tv-gids/792546