Leestafel forum

Ben over de helft en vermaak me kostelijk met dit boek.
Doeschka heeft een cynische humor die ik erg kan waarderen.

Zijn jullie er al mee bezig?

Dettie

Ik heb het boek al wel in huis (te leen van een collega), maar ik ga nu eerst in het vorige samenleesboek beginnen (De middagvrouw).

Ik heb zowat 3/4 van het boek gelezen en het blijft "grappig"... vandaag (of morgen want is vandaag een drukke dag zoals iedere woensdag) gaat het boek uit. Zal wel een boek zijn waar ik eens goed moet over nadenken want hoewel het grappig is en zeer vlot leest heb ik ook een aantal bedenkingen

inge

Nou, zal ik hier ook maar eens aan beginnen na twee andere teleurstellingen..

O dear, dat klinkt niet goed. Hopelijk vind jij dit boek ook prettig leesbaar.

Dettie

Ik heb het al gelezen maar ga het met plezier herlezen. Leuk om over dit boek te disscusieren.

Groetjes
Wil

Ik heb het gelezen en ik vind het niet zo'n topper...
Het leest vlot, is grappig, ironisch, filosofisch???

Maar om nu te zeggen dat ik er bv 5 sterren aan zou geven... nee...
Het verhaal heeft me een onbestemd gevoel... het is niet slecht maar ook niet goed, eerder gewoon...

Na het lezen van een aantal recencies (moet ik misschien niet meer op voorhand doen) was de verwachting nogal hoog gespannen maar ik had het gevoel dat het verhaal alsmaar "gezellig" verder keuvelde maar niet tot een bepaald punt kwam. Geen spanning in het boek... soms wilde je dat een bepaald feit totaal de andere kant uitging om er een beetje spanning in te krijgen. Maar misschien was dat de onnozele reden dat ik het boek vlot uitgelezen heb, je verwacht meer, anders, beter...

Ik geef het boek een 3.

Ik heb het inmiddels ook uit zonder eerst recensies gelezen te hebben.
Wat ik erg leuk vond was de cynische humor, vooral over zichzelf.
Daar zat ik af en toe echt om te lachen.
Het steeds herhalende zelfmedelijden vond ik af en toe vervelend.
Wel moest ik lachen om haar kwaadheid omtrent Jula.

De reis vond ik wel een onverwachte wending.
Ik was wel benieuwd wat er nu ging gebeuren dus toch wel die spanning erin voor mij. Érg spannend was het niet, dat klopt.

Het beste vond ik haar stijl van schrijven. Soms mooie zinnen en alles erg duidelijk/helder.

Dettie

Die cynische humor, die zelfspot maakt ook dat je verder leest... de stijl enz was ook goed maar het verhaal op zich boeide me niet erg... Iemand met veel zelfmedelijden, "het slachtoffer" van alles, verveelde me mateloos.
Ik vond haar kwaadheid om Jula eerder belachelijk... Jula was de schuld van alles... nou als 3 relaties kapot lopen zonder, voor Pip, duidelijke reden zou ik toch eens dieper in mezelf gaan kijken.
Ook dat die "eerste" verliefdheid er zo bijgesleurd word... 'k zag de context niet... en nog veel minder op het einde. Bij niets komt een bepaald "aha gevoel", ze heeft het licht gezien,...
Teveel onnodige informatie, teveel toeval naar mijn mening
Lijkt me eerder een dagboek voor haarzelf, die beter nooit door iemand gelezen word.

en ik zag het punt niet van die reis... leek me eerder een spokenjacht... zoek de verborgen schat hahaha

Ik wilde hier gaan vragen of ik door moest lezen. Of het nog wat worden zou.
Maar jullie geven het antwoord al. Nee dus.
Wat een geneuzel over die relaties. Ik houd gewoon niet van dat soort boeken. Even dacht ik dat er met die dvd toestand nog wat anders zou komen, maar ze blijft terugkomen op de verschillende dames.
Ik ben helemaal op de lijn van Inge, alleen lees ik het niet eens uit.

oeps, sorry heb ik het teveel prijsgegeven?
Nou eerlijk, ik had het misschien ook niet uitgelezen als ik wist wat er komen zou... er zijn steeds verwachtingen, steeds denk je van nu komt het... met die dvd, met het ongeval, met de reis, met het bezoek bij de juf,...
maar ik vind het niet komen.... een gezellig keuvelend boek... door de humor, de manier van schrijven enz gooi ik het niet meteen op de brandstapel want het is mooi geschreven alleen het verhaal komt niet van de grond

Ja ik heb het toch met plezier gelezen.
Die broers met hun aparte trekjes. Juist die verliefdheid op die school en dat verhaal van de schooljuf. Die vrouw liep als een rode draad door het verhaal.
Alleen vond ik af en toe wel, zoals met de broers in de auto, dat ze dan wéér begon te miemelen over Jula. Natuurlijk is ze er beroerd van, natuurlijk heeft ze er verdriet om, maar die gedeelten werden steeds hetzelfde verteld. Daar had ze meer nuance in kunnen brengen.
Die vriend vond ik trouwens ook een leuk personage.

Dettie

Die Jason?
Nu we over die hebben.. op een bepaald moment... blz 197 hoofdstuk "de laatste kabeljauw" heeft ze het op een bepaald moment over Janus en Janos... waren dat fouten in het boek? Want anders snap ik het niet helemaal..

Ik heb het nagekeken Inge maar bij mij staat alleen Jason. Op welke bladzijden staat dat?

Dettie

blz 197.

"Weer je wat ik zo aantrekkelijk aan jou vind?" vroeg ik terwijl Jason in hemdsmouwen een kabeljauwschoteltje uit de oven op tafel zette.
"Nondedju, " zei Janus want hij brandde zijn vingers.
"Dat je van die mooie...."Ja ik vond dat nogal aangenaam", zei ik.
"Où sont mes petits copains d'antan," zong Janos plotseling....

ik heb het 3 keer als Jason gelezen want anders houdt het geen steek

Ha, misschien was dat nog de proefdruk. Bij mij staat daar Jason.

Dettie

nou

Eerste en tweede druk 2008

als ze die 2 ineen genomen hebben zonder correcties kan het kloppen

Ik heb de elfde druk!

Dettie

Ik moet er nog aan beginnen. Dat zal dus met gemengde gevoelens gebeuren. Het belooft niet veel goeds want ik ben ook allergisch voor zelfmedelijden. Gauw gekeken welke druk ik heb: Nou daar word ik niet veel wijzer van : "Eerste, tweede, derde, vierde, vijfde, zesde, zevende, achtste, negende, tiende en elfde druk" Wat is dat nou weer voor onzin?

Dan heb je de 11 of 12e druk

Dettie

Deze keer doe ik niet mee met de discussie over het samenleesboek. Ik heb het boek wel gelezen, en uitgelezen, ongeveer een half jaar geleden, maar ik vond het een irritant boek!

Maar ja, smaken verschillen en het boek heeft een mooie literaire prijs gewonnen...

Jeannette


l

Dit boek staat als volgende op mijn leeslijst; ben heel benieuwd!

Een prachtig boek.
Ik kan haast niet geloven dat dit een roman is. Het lijkt zo echt zelf meegemaakt, soms op het genante af, dat je denkt, nou, hou dat nou maar voor jezelf. Dus ik heb het niet erg afstandelijk kunnen lezen, je wordt steeds weer meegesleurd de diepte in. Knap, om zo te kunnen schrijven.

Hallo bos.h.m.

Nou... er zitten ook wel degelijk autobiografische elementen in.
Het verhaal van Juta is gebaseerd op een werkelijke voorbije relatie.

In Vrij Nederland staat:

Uit haar eerdere proza, vooral de wonderschone kleine roman 100% chemie (2002), weten we dat bij Meijsings treiterige spel met het autobio­genre hoort dat zij zich toelegt op de adem van het onechte. Ook haar als autobiografisch gepresenteerde proza leest als pure fictie; op een wonderlijke manier lijken het heerlijke leugens, verzonnen verhalen.

Bij recensieweb staat:

Het boek Over de liefde, dat inmiddels al enkele weken in de top tien van de best verkochte boeken staat van de betere boekhandel, is de twaalfde roman van auteur Doeschka Meijsing. Het is bovendien een van haar eerste echt autobiografische romans. Daarmee onderscheidt Meijsing zich van vele auteurs. Menigeen begint een schrijverscarrière juist met autobiografisch getint werk.

Dettie

Ben nu ook in het boek begonnen.... hmmm....