Leestafel forum

Volgens mij was er nog geen topic van dit boek, dus ik open het maar even voor het boek weer uit mijn hoofd is.

Vond het een aardig boek, sóms mooi..met name de stukken over haar moeder vond ik mooi,
en het konijn wat(ook) een metafoor is in het boek voor haar verdriet raakt soms ook,

maar ik vond het iets teveel konijn,
dit is een rare zin.
Komt ook waarschijnlijk omdat ik weinig met konijnen heb.
En, bedacht ik al lezend, waarschijnlijk ook omdat mijn moeder (gelukkig) nog leeft, ik kan me heel goed voorstellen dat het voor sommige mensen door de herkenbaarheid een boek is wat aankomt en wat troost.

Zijn er al andere mensen aan het lezen?

groetjes
Wil

Ps..ik heb het in huis, en het is een dun boekje om op te sturen, dus als iemand het wil lenen..roept U maar

WilV schreef:Zijn er al andere mensen aan het lezen?

Ik heb het in huis sinds afgelopen vrijdag. Van de bieb geleend, dus ik kan er nog 3 weken over doen om het uit te lezen . Ik ben nu in het spannende samenleesboek bezig en daarna ga ik of in Mina beginnen of in een ringboek van bookcrossing. Hangt een beetje van mijn stemming af; heb net 2 stevige non-fictieboeken gelezen en ben toe aan wat ontspanning..

Bladzijde 1 had ik 3 dagen geleden al gelezen; de rest van het boek heb ik vanmiddag gelezen. Prachtig mooi boekje waaruit ik vooral heb gehaald dat Mina belangrijk was voor Marijn omdat dat het laatste 'levende' iets was wat ze van haar moeder had; iets waar haar moeder voor had gezorgd en waar zij nu voor zorgde. Moest verder vooral lachen om de 'relatie' van Mina met TomTom; erg leuk gebracht. l'Extrème se touche, zullen we maar zeggen.
Het laatste hoofdstuk vond ik erg mooi; het feit dat ze Mina tot het laatst toe kon verzorgen en beschermen, terwijl ze haar moeder bij haar laatste bezoek (waarbij ze niet wist dat ze haar moeder niet meer levend terug zou zien) zonder een kus en een groet achterliet. Als ik bedenk dat me dat zou kunnen overkomen, lopen de rillingen me over de rug....

Ik heb zelf niets met konijnen, ben meer een kattenmens. Maar ik kan me heel goed verplaatsen in het gevoel van zorgen voor een dier dat van een dierbare is geweest en zo de band proberen vast te houden. Ook de troost die een dier kan geven wanneer je je verdrietig voelt (of ze het nu aanvoelen of niet) is zeer herkenbaar.

Mooi boek; ben blij dat ik het gelezen heb!

Joanazinha

Nou Wil: dat is een fijn aanbod. Ik zou het boek graag willen lezen.

groetjes, irene

Hoi Irene..

Het boek is inmiddels al onderweg naar Marjo..
Als zij t geen probleem vindt om het naar jou te sturen,
en jij 't geen probleem vindt dat t dan dus nog heel even duurt
komt het jouw kant op.

Groetjes

Wil

Ok wat mij betreft.

Fijn Marjo!

Wat een heerlijk boekje is dit!!
Irene, het komt naar je toe, donderdag gaat het op de post.
Ik ga het zelf aanschaffen. Het leest in een uurtje uit, maar is zeer herleesbaar..

Volgens mij ben ik de enige tot nu toe die het wel mooi vond, maar niet heel bijzonder.
Ik kom er niet goed uit waar dat precies aan ligt.

Groetjes
Wil

Marjo's verslag staat op de site

klik hier http://www.leestafel.info/mv-nieuwer-amstel

---

Mooi verslagMarjo.

Grappig dat je Thomése noemt..dat boek vond ik dan weer prachtig.

Groetjes
Wil

Ik vind ze allebei prachtig. Ontroerend en invoelbaar en ook nog eens mooi geschreven!

De overeenkomst tussen Thomese en Marijn van Nieuw-Amstel is alleen dat het over rouwverwerking gaat, verder zijn ze zo totaal verschillend.
Ze moeten dus haast wel ieder andere mensen aanspreken.
Het boek van Lilian Blom is er trouwens nog een, maar ook weer totaal anders..

Het boekje lag vrijdag op de deurmat. Bedankt Marjo!
Ik probeer het zo snel mogelijk te lezen en stuur het daarna weer terug naar Wil.

groetjes, irene

Mooi, ontroerend geschreven. Vooral het laatste hoofdstuk, de afgewisselde stukjes met de verzorging van de doodzieke Mina en de terugblik naar de laatste levensdagen van haar moeder.
Pracht boek!

groetjes, irene