Leestafel forum

Flaptekst:

In Waterdrinkers sterk autobiografische roman Tsjaikovskistraat 40 neemt hij de lezer mee op een duizelingwekkende reis door de Russische geschiedenis en door zijn eigen leven. Vertrekpunt is zijn huis in Sint-Petersburg, waar de auteur woont met zijn vrouw en drie poezen, midden in de buurt die honderd jaar geleden het epicentrum was van de Russische revolutie van 1917.
Behalve een kroniek over deze periode, die de loop van de Europese geschiedenis van de twintigste eeuw ingrijpend zou bepalen, is de roman een verslag van het onwaarschijnlijk avontuurlijke leven van de auteur, die de afgelopen kwarteeuw in de Sovjet-Unie en Rusland doorbracht. In de handen van meesterverteller Waterdrinker wordt dit een rit op een literaire achtbaan. Een roman van een aangrijpende schoonheid, een ode aan de gespleten ziel van Rusland en de eeuwige interne strijd die dat oplevert. Groots ook in de wijze waarop Waterdrinker zijn eigen worsteling beschrijft met het leven, zijn schrijverschap, de liefde.

Het is mijn eerste Waterdrinker. Zijn stijl bevalt me wel, maar als al zijn boeken zo veelomvattend zijn als deze, foei toch...

De favoriete schrijver van Willeke. Veel boeken zijn veelomvattend, ook boeken over WOI. Waarom vind je het nu minder prettig?
wat is het verschil tussen dit boek en dat van Thomas Acda, waarover je schrijft:

Vervolgens gaan we door het verhaal alsof we ons bevinden in een kermisattractie, een Breakdance waarin de voorvallen elkaar in vliegende vaart afwisselen en kruisen, nu eens deze richting in, dan weer een andere.


Dettie vraaggraag

Dat is totaal anders. Boeken over de eerste wereldoorlog houden zich over het algemeen wel steeds bezig met die oorlog, net zoals Scenario ook steeds rond die twee hoofdpersonen blijft draaien.
In dit boek van Waterdrinker gaat hij dan weer naar het heden, naar weer terug in de tijd, van de ene plek naar de andere plek. Hij beschrijft geschiedenis, grote geschiedenis, en kleine geschiedenis, hij doet aan introspectie, en wiedt ook nog eens uit over hoe het verleden zich herhaalt. Al maakt hij daarvan dat het verleden zich niet herhaalt, maar dat verleden en heden rijmen.
Feiten en filosofie, psychologie en geschiedenis. Veel dus.
Ik zeg overigens ook niet dat ik het niet prettig vind, het is een mooi boek. Maar ik ga er geen verslag van maken...