Saskia De Coster - Nachtouders
Geplaatst: 29 mei 2020, 15:24
Samenvatting: "Dit is mijn verhaal, maar het is, denk ik, ook het verhaal van iedere ouder die wel eens gewankeld heeft.' – Saskia De Coster
Saskia en Juli gaan met hun zoontje van één jaar naar een Canadees hippie-eiland. Daar groeide Karl op, de biologische vader van het jongetje. Ze komen terecht in een wifiloze wereld waar de natuur de wetten dicteert en waar de eilandbewoners een pijnlijk geheim over Karl delen.
Voor Saskia komt alles onder spanning te staan: haar relatie met Juli, haar vriendschap met Karl, haar schrijverschap. Is ze wel een echte moeder, als niet-biologische ouder? En kun je dat leren, een ouder worden? Hoe moet ze zich verhouden tot haar zoon, haar bloedeigen niet bloedeigen zoon?
Fragmentarisch verhaal over de twijfels van de hoofdpersoon (Saskia) over het moederschap. Juli had een kinderwens, maar Saskia niet. Als hun zoontje er eenmaal is, kost het haar moeite moedergevoelens te ontwikkelen. Aangezien ze wekenlang op een eiland zitten in de hippiekolonie van de moeder van donor Karl, waar ze niet weg kunnen, loopt de spanning op. Saskia vliegt tegen de muren op, ergert zich dood aan de rituelen en leefstijl van de hippies en Juli geniet en wil helemaal niet weg. Dus trekt Saskia zich terug in het schrijfhuisje en noteert in een soort dagboek, haar "schrift", al haar gedachten en gevoelens,in de derde persoon. Daarnaast vertelt ze in de ik-vorm over de reis en in bed is er een dialoog met Juli, als in een toneelstuk. De Coster is erg goed in taal en weet het mooi te verwoorden. Het verhaal kon me minder boeien, maar dat is persoonlijk.
Saskia en Juli gaan met hun zoontje van één jaar naar een Canadees hippie-eiland. Daar groeide Karl op, de biologische vader van het jongetje. Ze komen terecht in een wifiloze wereld waar de natuur de wetten dicteert en waar de eilandbewoners een pijnlijk geheim over Karl delen.
Voor Saskia komt alles onder spanning te staan: haar relatie met Juli, haar vriendschap met Karl, haar schrijverschap. Is ze wel een echte moeder, als niet-biologische ouder? En kun je dat leren, een ouder worden? Hoe moet ze zich verhouden tot haar zoon, haar bloedeigen niet bloedeigen zoon?
Fragmentarisch verhaal over de twijfels van de hoofdpersoon (Saskia) over het moederschap. Juli had een kinderwens, maar Saskia niet. Als hun zoontje er eenmaal is, kost het haar moeite moedergevoelens te ontwikkelen. Aangezien ze wekenlang op een eiland zitten in de hippiekolonie van de moeder van donor Karl, waar ze niet weg kunnen, loopt de spanning op. Saskia vliegt tegen de muren op, ergert zich dood aan de rituelen en leefstijl van de hippies en Juli geniet en wil helemaal niet weg. Dus trekt Saskia zich terug in het schrijfhuisje en noteert in een soort dagboek, haar "schrift", al haar gedachten en gevoelens,in de derde persoon. Daarnaast vertelt ze in de ik-vorm over de reis en in bed is er een dialoog met Juli, als in een toneelstuk. De Coster is erg goed in taal en weet het mooi te verwoorden. Het verhaal kon me minder boeien, maar dat is persoonlijk.