Leestafel forum

Samenvatting: De zitting was in volle gang, maar Lucas stond op en liep de raadkamer uit. Soms weet een lijf beter wat te doen dan alle opgetelde rationaliteit. Hij stapte in zijn auto en zonder veel nadenken reed hij naar de brug, de brug waar elk jaar gemiddeld veertien mensen af sprongen.
Het beste wat we hebben is een boek over stoppen met almaar doorgaan en stil blijven staan, over de complexiteit van collectief oud zeer, over hoever de schaduwen van het verleden reiken, over afscheid durven nemen, over de schoonheid van echte soorten samen, over wat een mens kan doen in een wereld zoals die van nu.
De roman is het eerste deel van een trilogie waarin Griet Op de Beeck een voor haar erg belangrijke thematiek tot op het bot wil proberen uit te spitten. Drie boeken, perfect afzonderlijk te lezen indien gewenst, met drie perspectieven op eenzelfde problematiek, die telkens de ruimte krijgen. Omdat sommige dingen niet simpel te vertellen zijn.

Intens verhaal over hoe gebeurtenissen in iemands jeugd doorwerken in de rest van zijn/haar leven. Ik heb verwonderd de recensie van de Volkskrant gelezen: goedkope emotie en opzichtig effectbejag. Op de Beeck wordt verweten dat ze te veel thema's aansnijdt en bovendien dezelfde die ze al eerder gebruikte en dat ze de clou maar mondjesmaat ontrafelt. Allemaal niet bepaald negatieve aspecten. Hij noemt haar een "diva" en gaandeweg wordt duidelijk dat hij niet zozeer het boek als wel de persoon van de auteur de grond in boort, vanwege haar optreden in de media. Tegelijk bewijst hij dat de mening van een van de hoofdpersonen, dat mensen niks willen weten van incest, zelfs agressief op de verhalen reageren, klopt.
Het boek is goed geschreven met inzicht in de karakters en sterke dialogen. En ja, wat de oorzaak is van de problemen van Lucas en zijn zus wordt maar langzaam duidelijk. Prima toch?

Ik was benieuwd, en las ook enkele negatieve commentaren. Maar dat is dus onterecht?

Ik vind van wel. Ik heb van die hele heisa rond Op de Beeck in tv-programma's niks gezien. Wel gehoord dat ze gezegd heeft zelf misbruikt te zijn. Ik ben onbevooroordeeld het boek in gegaan, had ook geen idee waar het over ging. Ik vond het in een zwerfbieb.
In het begin vond ik het boek een koude sfeer hebben, waarschijnlijk vanwege de vrouw van de hoofdpersoon, die een bazig en kil persoon is. Dus dat klopte helemaal met het karakter dat ze neer wilde zetten. Daarna kwamen er andere en warmere personen in het verhaal. Pas vrij laat liet ze doorschemeren dat het over incest ging. Dat ging heel subtiel. Wat mij betreft geen goedkope emotie of opzichtig effectbejag. Wel heel goed duidelijk maken hoe groot de invloed is op iemands leven na zo'n ervaring. Het je hele leven meedragen van die last, waar niemand over wil horen. Het is heel eenzaam lijkt me.
Ook de recensente van De Groene heeft het erg veel over het tv-optreden, bedenkt zelfs de inhoud van deel 2, waarbij ze laat blijken niets van de karakters te hebben begrepen. Zelfs de naam van de stiefdochter, Pippa, verbastert ze tot Pipa. Heeft ze het boek wel gelezen of alleen maar diagonaal?
Ik kreeg de indruk dat Op de Beecks optreden in de media geen succes is geweest bij de officiële recensenten. Dat mag je afkeuren, maar je mag het boek daar niet op beoordelen.

Laatst las ik een verslag over een boek dat ik had gelezen en de namen waren helemaal anders. Ik dacht nog: misschien dat in het oorspronkelijke boek de namen anders waren, maar dat is toch van de zotte, dat je namen gaat veranderen?

Maar goed, Griet Op de Beeck. Ik heb niet meer dat dat stuk in de Volkskrant en in ons eigen krantje gezien, geen televisie. En ik heb dat interview op de tv ook niet gezien, al schijnt dat niet bij iedereen even goed gevallen te zijn.
Ik ga het boek dus ook lezen.

Maar eerst had ik 'let op mijn woorden', een boek dat ook al bekritiseerd wordt omdat het te stereotype zou zijn. Ik vind het eidne niet overtuigend, maar de rest is prima.

Het boek: 'We volgen Lise als 16-jarige scholier en als werkende twintiger. De trefwoorden van haar leven: onmogelijke ouders, zelfhaat, buitenbeentje, voortdurende schuld- en schaamtegevoelens, nare mannen en een eetstoornis. De oorsprong van dit alles ligt in de verziekte gezinsdynamiek, en dat zullen we weten ook: elke scène waarin Lises ouders voorkomen, moet expliciet duidelijk maken dat moeder een gekrenkte huilebalk is, vader een nurkse alcoholist en hun huwelijk een ramp. Lise zit er met een loei van een loyaliteitsprobleem tussenin.'

Dit komt uit de negatieve kritiek. Het geeft wel het boek weer, maar toch, het is ook indringend geschreven en als lezer word je meegezogen in het personage van Lise. Al begrijp ik niet zo goed waarom ze allemaal doet wat ze doet, maar dat is waarschijnlijk omdat ik een heel andere achtergrond heb.