Flap:
'Een man plaatst naaktfoto’s van zijn vrouw op internet en biedt haar ter veiling aan. Een andere man biecht bij zijn collega op dat zijn penis ineens verdwenen is. Een groepje verveelde vakantiegangers besluit om een weddenschap te houden hoe lang het duurt voor een schip met vluchtelingen zinkt. Het zijn slechts drie van de vele anekdotes die Philippe Claudel in Onmenselijk vertelt. Hij is ‘ervan overtuigd dat er situaties zijn waarbij de literatuur de rol van schuurpapier op zich moet nemen. Om de hersens op te schuren – het doet eerst pijn, maar daarna kriebelt het ook’. Het resultaat is een reeks verrassende en prikkelende verhalen die een nieuwe, vileine kant van Claudel laten zien.'
Het is duidelijk satire, maar waarom moet dat zo keihard, zo grof zijn? Gelukkig is het geen dik boek, en gelukkig ook geen 'officieel' boek, want hoe je een verslag moet maken van een verhalenbundel als dit? En hij kan zo mooi schrijven!
Nou ja, dat doet hij hier ook, met in grove taal.
Of je op deze manier de mensen bereikt weet ik niet. Je stoot eerder af. En als mensen deze verhalen niet lezen, dan is de maatschappijkritiek van Claudel voor niets geweest.