Stéphane Audeguy - Wij, de anderen
Geplaatst: 24 mei 2019, 17:06
Samenvatting: Pierre is blij het snelle Parijs even te ontvluchten om in Kenia een laatste rustplaats te zoeken voor zijn overleden vader, die hij overigens nauwelijks heeft gekend. Hij blijkt een opmerkelijke man te zijn geweest. Als 'écrivain publique' in de sloppenwijken van Nairobi schreef hij brieven voor de ongeletterden, raakte betrokken bij hun levens en de rauwe kanten van het bestaan.
Tot zijn verbazing krijgt Pierre ook te maken met een halfbroer, en vooral met de geesten van de voorvaderen, met wie een goede Keniaan altijd rekening houdt. Zij eisen een begrafenis zoals het hoort, op een gewijde plek. Het wordt een reis door een betoverend Afrikaans landschap, maar ook door een land dat getekend is door een geschiedenis vol misdadige kolonisten en moderne uitbuiters, met milieuvervuilende Hollandse kassen, racisme, geweld en de arrogantie van de lokale macht.
De wijsheid van de geesten van de voorvaderen weten hoop en hopeloosheid op een boeiende manier te vervlechten. Stéphane Audeguy heeft hun rijk georkestreerde verhaal op een even pijnlijke als ontroerende manier opgetekend.
In korte hoofdstukken volgen we afwisselend het verhaal van Pierre en zijn vader Michel, evenals van een aantal andere personen. Daarnaast wordt de geschiedenis van de koloniale en moderne westerse uitbuiting pijnlijk aan het licht gebracht. Deze hoofdstukken en die over Pierre en Michel zijn nuchter beschrijvend, in de tegenwoordige tijd, waardoor ze iets afstandelijks krijgen. Een tegenwicht voor het poëtische commentaar in de wij-vorm van de geesten van de voorvaderen. Zij eisen overigens geen "begrafenis op een gewijde plek" en Pierre krijgt ook niet rechtstreeks met hen te maken. Pierre hoort ter plekke wel wat de oude stammen deden met hun doden en beseft dat zijn vader hetzelfde ritueel wilde voor zijn lijk. Om dat te verwezenlijken reist hij met behulp van zijn vaders vrienden dwars door het land en leert intussen van Kenia te houden.
Mooi boek, met hele mooie poëtische stukken. Enig minpunt: de auteur neemt het niet zo nauw met een paar feiten, die echter voor het verhaal verder niet van belang zijn.
Tot zijn verbazing krijgt Pierre ook te maken met een halfbroer, en vooral met de geesten van de voorvaderen, met wie een goede Keniaan altijd rekening houdt. Zij eisen een begrafenis zoals het hoort, op een gewijde plek. Het wordt een reis door een betoverend Afrikaans landschap, maar ook door een land dat getekend is door een geschiedenis vol misdadige kolonisten en moderne uitbuiters, met milieuvervuilende Hollandse kassen, racisme, geweld en de arrogantie van de lokale macht.
De wijsheid van de geesten van de voorvaderen weten hoop en hopeloosheid op een boeiende manier te vervlechten. Stéphane Audeguy heeft hun rijk georkestreerde verhaal op een even pijnlijke als ontroerende manier opgetekend.
In korte hoofdstukken volgen we afwisselend het verhaal van Pierre en zijn vader Michel, evenals van een aantal andere personen. Daarnaast wordt de geschiedenis van de koloniale en moderne westerse uitbuiting pijnlijk aan het licht gebracht. Deze hoofdstukken en die over Pierre en Michel zijn nuchter beschrijvend, in de tegenwoordige tijd, waardoor ze iets afstandelijks krijgen. Een tegenwicht voor het poëtische commentaar in de wij-vorm van de geesten van de voorvaderen. Zij eisen overigens geen "begrafenis op een gewijde plek" en Pierre krijgt ook niet rechtstreeks met hen te maken. Pierre hoort ter plekke wel wat de oude stammen deden met hun doden en beseft dat zijn vader hetzelfde ritueel wilde voor zijn lijk. Om dat te verwezenlijken reist hij met behulp van zijn vaders vrienden dwars door het land en leert intussen van Kenia te houden.
Mooi boek, met hele mooie poëtische stukken. Enig minpunt: de auteur neemt het niet zo nauw met een paar feiten, die echter voor het verhaal verder niet van belang zijn.