Leestafel forum

Samenvatting: In "De regen van Ionah" van Santiago Pajares kent hoofdpersoon Ionah niets anders dan de eindeloze woestijn waarin hij al zijn hele leven leeft met zijn moeder. Zij heeft de wereld gekend zoals wij hem kennen, voordat het misging. Ze is zich er terdege van bewust dat Ionah, om te overleven als zij er niet meer is, alles zal moeten kunnen wat zij zich eigen heeft gemaakt. Erger dan hitte, honger of dorst is echter de stilte die Ionah omringt wanneer zijn moeder sterft als hij twaalf jaar is en hij alleen haar verhalen en haar stem nog in zijn hoofd heeft. Zo groeit hij op. Alles wordt anders als hij op een dag Shui vindt en hem het leven redt.
Pajares schetst in deze moderne fabel de volwassenwording van een naïeve, wijze hoofdpersoon, die zijn barre maar veilige thuisbasis op zeker moment toch moet verlaten om te overleven.

Erg mooi boek. Het is een modern sprookje, waarin je niet alles letterlijk moet nemen. Ionah overleeft met zijn moeder in de woestijn op een manier die niet reëel, maar symbolisch bedoeld is. Er is iets ergs gebeurd met de wereld en moeder heeft zich met het ongeboren kind in de woestijn terug getrokken of is er per ongeluk terecht gekomen. Het leven is teruggebracht tot de essentie, tot wat echt onmisbaar is om te overleven. Zijn moeder leert hem wat nodig is en vertelt hem van haar vorige leven.
Wanneer Ionah een aantal jaren zonder zijn moeder heeft geleefd vindt hij Shui, een Chinese koerier met belangrijke papieren. Ook van Shui leert Ionah nieuwe dingen, die zijn lot verder zullen bepalen.
Ionah verlaat tenslotte zijn veilige keet in de woestijn op zoek naar ander menselijk leven en het boek eindigt met een lichtpuntje.
Het doet denken aan De weg van Cormac McCarthy en heeft een link met De kleine prins van De Saint-Exupéry, zoals ook aangegeven staat op de cover.