Leestafel forum

Martijn Neggers - De mensen die achterbleven

De hoofdpersoon van dit boek heeft dezelfde naam als de auteur. Het boek is een terugblik van een 78-jarige man op de tijd dat hij Grootsch wilde leven. Van Valkenswaard verhuisd hij naar Tilburg, want in de grote stad moet het gebeuren. Eigenlijk wil hij verder weg, maar Tilburg is misschien een goed begin. Het leven is niets geworden en aan de hand van personen die hij in het leven ontmoet heeft, zien we hoe het leven loopt.
De oneven hoofdstukken zijn kort en spelen zich in het heden van de 78-jarige af. Dat is dus ergens in de toekomst, die verdacht veel op het heden lijkt. Alleen uit de stukken over de ontmoetingen, waarin je leest dat de man in 1991 5 jaar is kun je opmaken dat het heden niet het huidige heden is.
De even hoofdstukken bevatten een verslag over het verleden aan de hand van mensen die hij in z'n leven ontmoet heeft. Om iets te doen te hebben, schrijft de auteur herinneringen over de mensen die hij in z'n leven ontmoet heeft op. Eigenlijk houdt dit op in augustus 2015. Dan is de zoektocht naar het Grootsche leven afgelopen.
Het leven is niet geworden wat de auteur er van heeft verwacht. Het is niet groots, maar klein. Het boek bevat veel klein leed en misschien ook kleine vreugdes. Het is een gewoon leven geworden. Ergens stemt het misschien wat treurig, maar echt deprimerend vind ik het toch ook niet. Het boek wist me toch wel zo te boeien, dat ik tot het einde door ben blijven lezen. Op de achterflap staat dat de lezers z'n columns 'een tsunami van alledaagse treurnis' en 'zeer deprimerend' en ergens begrijp ik dit wel. Maar is dat niet wat het leven werkelijk is voor de meeste mensen?

Nijgh & Van Ditmar 2016
ISBN 978 90 388 0158 2
NUR 301
261 blz.

Dat hoop ik toch van harte van niet! Een en al treurnis en deprimerend? Oei, oei.
Wees tevreden met wat je hebt!

Nou ja, ik vind de uitdrukkingen ook wel wat overdreven. Het leven van Martijn Neggers heeft z'n up en downs, misschien meer downs dan ups en het is niet groots geworden, maar een gewoon leven. Hij kijkt er misschien erg negatief op terug.

Tja, sommige mensen kunnen niet anders.

Tja, of het echt negatief is, weet ik niet. Het is niet geworden wat hij misschien verwachtte en misschien verwachtten sommige lezers iets meer dan een verslag van een redelijk alledaags bestaan. Er gebeurde genoeg in het leven van Martijn Neggers. Het stuk waarin het leven echt een routine wordt is eigenlijk weggelaten. Alleen het heden van de 78-jarige Martijn Neggers lijkt weinig te bieden te hebben. Iedere dag is hetzelfde en de vrienden die hij had, zijn inmiddels overleden.
Als zijn columns net zo waren als het boek, kan ik me ergens de mening van de klagende lezers wel voorstellen, hoewel ik het er niet mee eens ben. Het leven van Martijn Neggers is geen feest, maar ook geen tranendal.