Catharina IJzelenberg - Het ruisen van de zee (debuut)
Geplaatst: 03 sep 2017, 12:06
De schrijfster is geboren in 1948, en was erg jong toen ze de ramp meemaakte. Ook het hoofdpersonage in dit boek is vijf als hij zijn vader ziet verdrinken. Hij beseft nauwelijks wat er gebeurt. De gevolgen daarvan zijn zwaarder voor de achtergebleven weduwe. Het zijn dan toch vooral haar reactie en hààr schuldgevoelens die ze overbrengt op de jongen. Een soort tweede-generatieproblematiek.
Toch staat op de flap dat het boek gaat over de onzichtbare gevolgen van de watersnoodramp. Die blijven grotendeels onzichtbaar, het gaat in mijn beleving veel meer over geloof en schuldgevoel, inherent aan dat zware geloof in Zeeland. Er wordt gesteld dat de moeder pas na de ramp zo zwaar op de hand is geworden, dus een gevolg, maar daarom gaat het boek nog niet over de watersnood.
Het verhaal vertelt over Anton Rentier, de enige zoon van de verdronken man. Gedreven door schuldgevoelens, die hem onbewust opgelegd worden door de daarna nog strenger gereformeerde moeder, doet hij erg zijn best voor haar, en ze lijken een erg harmonieus stel. Maar hij is slim, en ook de leraar op school ziet dat. Anton zet de stap naar Goes, naar de middelbare school en leert voor zichzelf na te denken. Dat levert een breuk op met het geloof, tot groot verdriet van zijn moeder.
Erg traditioneel allemaal. Naast dit verhaal is er een ander verhaal dat verteld wordt: dat van de volwassen Anton, die leraar Nederlands is op een middelbare school, en daar eigenlijk tot zijn afgrijzen verliefd wordt op een leerling. Hij houdt zich in (zo'n soort boek is het niet!) maar er ontstaat wel een soort relatie met het meisje die tot bijzondere verwikkelingen leidt.
Het is zeker geen onaardig boek, maar de belofte wordt niet waargemaakt en het is geen hoogvlieger.
Toch staat op de flap dat het boek gaat over de onzichtbare gevolgen van de watersnoodramp. Die blijven grotendeels onzichtbaar, het gaat in mijn beleving veel meer over geloof en schuldgevoel, inherent aan dat zware geloof in Zeeland. Er wordt gesteld dat de moeder pas na de ramp zo zwaar op de hand is geworden, dus een gevolg, maar daarom gaat het boek nog niet over de watersnood.
Het verhaal vertelt over Anton Rentier, de enige zoon van de verdronken man. Gedreven door schuldgevoelens, die hem onbewust opgelegd worden door de daarna nog strenger gereformeerde moeder, doet hij erg zijn best voor haar, en ze lijken een erg harmonieus stel. Maar hij is slim, en ook de leraar op school ziet dat. Anton zet de stap naar Goes, naar de middelbare school en leert voor zichzelf na te denken. Dat levert een breuk op met het geloof, tot groot verdriet van zijn moeder.
Erg traditioneel allemaal. Naast dit verhaal is er een ander verhaal dat verteld wordt: dat van de volwassen Anton, die leraar Nederlands is op een middelbare school, en daar eigenlijk tot zijn afgrijzen verliefd wordt op een leerling. Hij houdt zich in (zo'n soort boek is het niet!) maar er ontstaat wel een soort relatie met het meisje die tot bijzondere verwikkelingen leidt.
Het is zeker geen onaardig boek, maar de belofte wordt niet waargemaakt en het is geen hoogvlieger.