Leestafel forum

Flaptekst: Een van de grote literaire sensaties van de afgelopen twintig jaar, zo mogen de Patrick Melrose-romans van Edward St Aubyn wel worden genoemd. Het eerste deel verscheen al in 1992, maar pas bij de verschijning van het vierde deel, veertien jaar later, kwam St Aubyns internationale doorbraak. En hoe.
Op venijnige en hilarische wijze neemt St Aubyn ons mee in het giftige milieu van de Britse upper class. We volgen het turbulente leven van Patrick Melrose, dat gekenschetst wordt door seksueel misbruik, drugs- en alcoholverslaving, en zijn worsteling om in het reine te komen met verleden en heden. Met een uniek gevoel voor humor schetst St Aubyn een genadeloos beeld van de zeden en zondes van de Engelse hogere standen.

Met grote taalvaardigheid en sprankelende, geestige dialogen, de nodige humor en ironie tekent St Aubyn een schrijnend portret van een kind, dat door zijn wrede, sadistische vader en lijdzame, niet beschermende moeder opgroeit tot een getroebleerd mens, verslaafd aan alcohol en drugs. Met moeite kickt hij af, probeert zijn leven op de rails te krijgen, zichzelf en anderen genadeloos analyserend. Een tijdje gaat het goed. Hij trouwt, krijgt kinderen, maar als zijn moeder hem onterft door alles aan een charlatan te schenken, en zijn vrouw meer moeder dan minnares wordt, grijpt hij weer naar de fles. Pas wanneer ook zijn moeder overleden is, ziet hij een mogelijkheid af te rekenen met de spoken uit het verleden.
Heel boeiend boek, dat diep graaft en ook een portie filosofie in zich bergt, zonder dat het zwaar wordt.

Het klinkt heel intrigerend, Berdine! Knap van de schrijver dat hij er geen loodzwaar verhaal van heeft gemaakt.

Het is soms wel pittig, maar niet loodzwaar. De hoofdpersoon beziet alles - inclusief zichzelf - met ironie. Ondanks de haat van Patrick jegens zijn ouders, blijft hij zijn hele leven moeite doen om redenen te vinden, te begrijpen waarom. Nergens gaat hij zich te buiten aan zelfbeklag, waar hij toch genoeg reden voor heeft. Hij balanceert vaak aan de rand van de afgrond, maar verwijt dan hooguit zichzelf dat hij er niets aan doet. Voor de filosofische fragmentjes moet je wel wat moeite doen, maar het is niet zo dat die droog of onbegrijpelijk zijn.

Ik hou wel van dat filosofische. Op die manier kun je echt fijn in een verhaal duiken. En daar wil ik dan best wel wat moeite voor doen.

Het boek is bewerkt tot een televisieserie, die vanaf maandag op NPO 2 wordt uitgezonden. Met Benedict Cumberbatch in de hoofdrol, een goede keus lijkt mij. Er schijnt een wereld van verschil te zijn tussen de afleveringen, zoals in het boek ook een wereld van verschil zit in de delen en in het leven van Patrick Melrose. De eerste aflevering schijnt nogal hectisch te zijn, terwijl de volgende een en al rust laat zien.

Oh leuk! Ben benieuwd, ik hoop dat ik het niet vergeet.

Dettie

O wat grappig, die serie ben ik inderdaad op aan het nemen.

En ik ben het natuurlijk weer vergeten... grrrr.

Dettie