Anton Valens - Hetcompostcirculatieplan
Geplaatst: 09 apr 2017, 19:19
Ik maak geen verslag maar wil wel even kwijt dat dit boek me al heel lang aanstaarde en dat het me niet trok. Die titel en een saaie omslag. Maar het was wel een Anton Valens, en ik vind dat een goede schrijver. Dus toch gelezen nu en inderdaad: hij is een goede schrijver. Een heerlijk boek, over rouw en het onderhouden van een tuin. Ik heb er van genoten, zo mooi is de taal. Ook het verhaal spreekt me aan.
Niet alleen mij: de F. Bordewijk-prijs 2016 werd aan Het compostcirculatieplan toegekend.
'Mijn tafelbroeder gaapte me aan met een blik die een door-elkaar was van leegte en vage behoedzaamheid. Spreken of zingen deed hij niet. Ik grijnsde terug: dus jij bent die walgelijke kinderbeul die met je tenenkrommende meezingers TOPPOP voor mij topt zo'n martelgang maakte...
'Broeder wind, vanuit het noordoosten, had me weer veel op te biechten. Boven op de bruggen schitterden witte ijsscherven. Der zon, een diagonale koers aanhoudend, verhief zich achter een mistbank aan de oostelijke kim. Op palen in het water droogden aalscholvers hun vleugels.
Permafrost: Het bomenkerkhof lag er comateus bij, overdekt met wit poeder. Prikkig hout en bruine, broze stengels staken op uit de aarde. Jens rukte een ooievaarsbek uit de grond, zeggende: 'als je die ziet, trek ze maar uit, want ze woekeren vreselijk en drukken alles weg.'
'Achteraf heb je overzicht. Toen had ik dat niet. Ik zag niet dat de tuin op me toeraasde en in m'n armen sprong.'
Niet alleen mij: de F. Bordewijk-prijs 2016 werd aan Het compostcirculatieplan toegekend.
'Mijn tafelbroeder gaapte me aan met een blik die een door-elkaar was van leegte en vage behoedzaamheid. Spreken of zingen deed hij niet. Ik grijnsde terug: dus jij bent die walgelijke kinderbeul die met je tenenkrommende meezingers TOPPOP voor mij topt zo'n martelgang maakte...
'Broeder wind, vanuit het noordoosten, had me weer veel op te biechten. Boven op de bruggen schitterden witte ijsscherven. Der zon, een diagonale koers aanhoudend, verhief zich achter een mistbank aan de oostelijke kim. Op palen in het water droogden aalscholvers hun vleugels.
Permafrost: Het bomenkerkhof lag er comateus bij, overdekt met wit poeder. Prikkig hout en bruine, broze stengels staken op uit de aarde. Jens rukte een ooievaarsbek uit de grond, zeggende: 'als je die ziet, trek ze maar uit, want ze woekeren vreselijk en drukken alles weg.'
'Achteraf heb je overzicht. Toen had ik dat niet. Ik zag niet dat de tuin op me toeraasde en in m'n armen sprong.'