Leestafel forum

Achterflap: In Anna in kaart gebracht krijgen we een prachtig beeld van de jonge vrouw: Anna. Ze is het middelpunt van allerlei andere levens, zonder zelf aan het woord te komen. Met elk hoofdstuk komt Anna scherper in beeld, worden haar geheimen zichtbaarder en haar gedrag begrijpelijker.
De kaart van Anna wordt gelegd door haar zwijgende grootvader, haar te oude minnaar, haar onvolwassen vriendje, een toevallige passant en een naamloze 'anatoom-historicus'. Personages verdwijnen en duiken dan weer op, bezien door de ogen van weer andere personages. Een naam die ergens terloops wordt genoemd blijkt in een later hoofdstuk een hoofdpersoon.

Diepgaand geanalyseerde relaties vormen de leidraad van deze verhalen waarin Anna steeds opduikt als figurant, als hoofdpersoon en alles daar tussenin. Ook de wegen van andere personen kruisen elkaar of zijn aan elkaar gerelateerd, zodat dit meer een roman is dan een verhalenbundel.
Mooi beschreven is de relatie tussen Andrea en Matĕj in "Een kopie". Andrea wil de relatie verbreken. Hij doet er alles aan om haar niet kwijt te raken. Zij is langzaam tot de ontdekking gekomen, dat hij zich volledig aan haar heeft aangepast, zich precies zo gedraagt als zij, haar meningen deelt en al haar wensen voorkomt en concludeert dat ze eigenlijk verkering heeft met zichzelf.

Originele invalshoek... een beeld van iemand schetsen zonder die zelf aan het woord te laten.

E wat een grappige conclusie aan het eind van je recensie; eigenlijk verkering hebben met jezelf

Ja dat vond ik ook een grappige conclusie van Andrea. Maar het was wel wáár in dit geval. Haar vriend was het continue met haar eens en deed alleen maar dingen om het haar naar de zin te maken. Ik had vroeger ooit een vriendin die ook zo'n vriendje had. Wij, haar vriendinnen, begrepen niet waarom ze het uitmaakte, die jongen was zo ongeveer haar slaaf. Hij deed álles voor haar! Kon je het beter wensen? Nu begrijp ik dat wel. Die jongen had geen persoonlijkheid, was een kopie van haarzelf.