Leestafel forum

"7 november - Zet de bloembollen op pot. Net als ik hier middenin zit, komt Lady Boxe langs. Wat leuk je te zien, huichel ik, en vraag haar vast plaats te nemen terwijl ik het klusje afmaak."


Met deze zinnen begint het autobiografische dagboek van Edmée Elizabeth Monica de la Pasture ofwel E.M. Delafield (1890-1943) dat aanvankelijk als feuilleton verscheen in het feministische tijdschrift Time and Tide. Delafield had toen al een flink aantal romans op haar naam staan maar deze dagboekverhalen werden haar grootste succes en dat is niet zo verwonderlijk. Het dagboek wordt namelijk de voorloper van de gevierde dagboeken van Helen Fielding over Bridget Jones genoemd. Toch is het dagboek van Delafield heel anders van toon en zeker niet zo gericht op gewicht, mannen etc. zoals het eerste boek over Bridget Jones (de andere delen heb ik niet gelezen).

Lees verder http://www.leestafel.info/em-delafield

Dettie

De vele bezoeken van de domineesvrouw zijn eveneens vrij komisch. Vooral als er iets in het dorp gebeurt, komt die vrouw namelijk onmiddellijk naar E.M. om het gebeurde even goed te bespreken. Het is net geen roddelen. E.M. noteert over die bezoeken steeds vrij droog dat de vrouw diverse keren aankondigt weer weg te gaan maar uiteindelijk pas uren later vertrekt, soms blijft ze gewoon mee-eten en vertrekt pas na het diner.

Doet me denken aan een overleden kennis van m'n ouders, die ook nog wel eens langs kwam en natuurlijk langer bleef dan de bedoeling was en weer mee moest eten. M'n moeder had daar niet altijd zin in, omdat dit meestal betekende dat er weer iets bij de Chinees gehaald moest worden. Die kennis zat ook altijd vol verhalen over mensen die ze ontmoet had. Ze verzamelde trouwens dingen met muizen en had regelmatig problemen met haar zus, waarover ze dan bij ons weer kwam klagen.

In het boek is deze domineesvrouw wel een grappige onderbreking. Juist omdat ze steeds aankondigt weg te gaan.
Voor de rest is het vooral een verhaal over dagelijkse zorgen en zorgjes en plichten van een welgestelde vrouw. Er wordt steeds maar aangenomen dat zij wel die fancy fair zal doen, dat zij het woord zal doen bij bijeenkomsten etc.En ze durft niet te weigeren omdat het sociaal onwenselijk is.
Is leuk beschreven. Je hebt echt het gevoel een tijd bij haar gelogeerd te hebben.

Dettie