Bohumil Hrabal - Lieve Dubenka
Geplaatst: 27 nov 2016, 15:18
Beschrijving:
Een genre binnen het prozawerk van Hrabal is de briefvorm, zoals hiervan een drietal is vertaald. Ze zijn gericht aan een zekere ‘Dubenka’ of ‘Miss April’. Zij, voluit April Gifford, was in 1988 als Amerikaanse studente Tsjechisch van de Stanford universiteit voor een zomercursus naar Praag gekomen en had daar Hrabal opgezocht in de Gouden Tijger. Daar werd ze aan Hrabals stamtafel omgedoopt en vertsjechischt tot Dubenka (duben = april). Zij had het idee om een tournee voor hem te organiseren langs een aantal Amerikaanse universiteiten. Hij werd op slag op haar verliefd, maar zij vertrok alweer na zes dagen. De beoogde tournee vond inderdaad plaats in 1989, enkele maanden voor de Fluwelen Revolutie, maar na zijn reis naar Amerika heeft hij haar nooit meer ontmoet. Wel schreef hij na zijn terugkeer een flink aantal brieven aan haar, die hij echter nooit verstuurde. Deze vormen nu een soort intiem dagboek, waarin hij veel uitlaat over zijn doen en laten in Praag, Kersko en zijn buitenlandse reizen, die hij gekscherend zijn ‘emigratie’ noemt, omdat zoveel Tsjechen na het neerslaan van de Praagse Lente in 1968 geëmigreerd zijn.
Over deze nooit verstuurde brieven aan Dubenka wordt wel gezegd dat ze warrig zijn en dat de passages over de poezen sentimenteel zijn. Hiertegen kan echter worden ingebracht dat de verzorging van en aandacht voor zijn poezen zijn laatste poging was zich op de been te houden: zijn laatste bestaansreden, terwijl die warrigheid en soms ook verwardheid bij Hrabals spontane schrijfwijze behoren, bij zijn zo wijdvertakte ‘monologue intérieur’, waarin al zijn beschaafdheid en onbeschaafdheid, zijn eruditie en levenservaring, worden samengebald tot zijn laatste schreeuw om aandacht: ‘larvatus prodeo, progressus ad originem’, de dood tegemoet.
---------------------------------
Een dun boekje, gelezen voor de leesuitdaging 2016. (boek lezen van iemand iemand met dezelfde initialen als ik) Ik maak er geen officiële recensie van.
In dit boekje tref je niet de mooie sprankelende taal aan die in bijv. Gekortwiekt gebruikt wordt.
Het boekje bestaat uit drie brieven aan Miss April (Dubenka) waarin hij in de eerste vrief vertelt over zijn poezekes waarvoor hij elke dag op pad gaat om eten voor ze te kopen. Op zijn eigen unieke manier vertelt hij over de manier waarop een kat, Siva hem begroette, "altijd maakte hij malligheid, altijd lachtte hij me toe, de kat altijd bracht de vreugde om mij te zien hem ertoe salto's te maken. " Die kat is zoek vandaar dat hij daarover schrijft. Vervolgens vertelt hij hoe hij aan de naam Siva komt en dan over de tarotkaart (een toren door de bliksem getroffen) die hij legde om vervolgens uitgebreid over zijn eigen blikseminslagen, door de drank of ouderdom te verhalen. Ook op die typische Hrabalmanier. Ongrijpbaar.
De twee andere verhalen gaan over de onderzoeken die hij in het ziekenhuis moet ondergaan. Gelijk komen daar ook mensen hem om geld vragen en hij schreeuwt ze allemaal weg. Dat geld vragen ze naar aanleiding van zijn boeken waarin hij bijv. zijn voorliefde voor duiven noemt, dan komen ze geld bedelen voor duivenvoer. Zelfs het schreeuwen gebeurt in stijl.
ISBN 9789061434030 Luxe paperback met flappen | 32 pagina's | Uitgeverij Pegasus | Zeer kleine druk | 23 oktober 2015
Deze uitgave verscheen in een oplage van 500 exemplaren. 'Lieve Dubenka' werd gedrukt op 120 grams Lesebo design smooth. Voor het omslag werd 150 grams Chromolux gebruikt. Bibliofiele uitgave.
Dettie
Een genre binnen het prozawerk van Hrabal is de briefvorm, zoals hiervan een drietal is vertaald. Ze zijn gericht aan een zekere ‘Dubenka’ of ‘Miss April’. Zij, voluit April Gifford, was in 1988 als Amerikaanse studente Tsjechisch van de Stanford universiteit voor een zomercursus naar Praag gekomen en had daar Hrabal opgezocht in de Gouden Tijger. Daar werd ze aan Hrabals stamtafel omgedoopt en vertsjechischt tot Dubenka (duben = april). Zij had het idee om een tournee voor hem te organiseren langs een aantal Amerikaanse universiteiten. Hij werd op slag op haar verliefd, maar zij vertrok alweer na zes dagen. De beoogde tournee vond inderdaad plaats in 1989, enkele maanden voor de Fluwelen Revolutie, maar na zijn reis naar Amerika heeft hij haar nooit meer ontmoet. Wel schreef hij na zijn terugkeer een flink aantal brieven aan haar, die hij echter nooit verstuurde. Deze vormen nu een soort intiem dagboek, waarin hij veel uitlaat over zijn doen en laten in Praag, Kersko en zijn buitenlandse reizen, die hij gekscherend zijn ‘emigratie’ noemt, omdat zoveel Tsjechen na het neerslaan van de Praagse Lente in 1968 geëmigreerd zijn.
Over deze nooit verstuurde brieven aan Dubenka wordt wel gezegd dat ze warrig zijn en dat de passages over de poezen sentimenteel zijn. Hiertegen kan echter worden ingebracht dat de verzorging van en aandacht voor zijn poezen zijn laatste poging was zich op de been te houden: zijn laatste bestaansreden, terwijl die warrigheid en soms ook verwardheid bij Hrabals spontane schrijfwijze behoren, bij zijn zo wijdvertakte ‘monologue intérieur’, waarin al zijn beschaafdheid en onbeschaafdheid, zijn eruditie en levenservaring, worden samengebald tot zijn laatste schreeuw om aandacht: ‘larvatus prodeo, progressus ad originem’, de dood tegemoet.
---------------------------------
Een dun boekje, gelezen voor de leesuitdaging 2016. (boek lezen van iemand iemand met dezelfde initialen als ik) Ik maak er geen officiële recensie van.
In dit boekje tref je niet de mooie sprankelende taal aan die in bijv. Gekortwiekt gebruikt wordt.
Het boekje bestaat uit drie brieven aan Miss April (Dubenka) waarin hij in de eerste vrief vertelt over zijn poezekes waarvoor hij elke dag op pad gaat om eten voor ze te kopen. Op zijn eigen unieke manier vertelt hij over de manier waarop een kat, Siva hem begroette, "altijd maakte hij malligheid, altijd lachtte hij me toe, de kat altijd bracht de vreugde om mij te zien hem ertoe salto's te maken. " Die kat is zoek vandaar dat hij daarover schrijft. Vervolgens vertelt hij hoe hij aan de naam Siva komt en dan over de tarotkaart (een toren door de bliksem getroffen) die hij legde om vervolgens uitgebreid over zijn eigen blikseminslagen, door de drank of ouderdom te verhalen. Ook op die typische Hrabalmanier. Ongrijpbaar.
De twee andere verhalen gaan over de onderzoeken die hij in het ziekenhuis moet ondergaan. Gelijk komen daar ook mensen hem om geld vragen en hij schreeuwt ze allemaal weg. Dat geld vragen ze naar aanleiding van zijn boeken waarin hij bijv. zijn voorliefde voor duiven noemt, dan komen ze geld bedelen voor duivenvoer. Zelfs het schreeuwen gebeurt in stijl.
ISBN 9789061434030 Luxe paperback met flappen | 32 pagina's | Uitgeverij Pegasus | Zeer kleine druk | 23 oktober 2015
Deze uitgave verscheen in een oplage van 500 exemplaren. 'Lieve Dubenka' werd gedrukt op 120 grams Lesebo design smooth. Voor het omslag werd 150 grams Chromolux gebruikt. Bibliofiele uitgave.
Dettie