Leestafel forum

Korte inhoud: Op 8 april 1979 maakte de 26-jarige Breece D'J Pancake met een geweer een eind aan zijn leven. Hij liet twaalf verpletterende verhalen na over het harde, rurale leven in de heuvelachtige gebieden van West Virginia. Toen ze in 1983 postuum verschenen, maakten de verhalen grote indruk in de literaire wereld. Pancake vertelt over jonge mannen, afwezige of hardvochtige vaders en weglopende vriendinnen in een wereld vol mijnwerkers, prijsvechters, fossielen, hanengevechten, vossenjachten, seks, depressie, drank en dood.

Indrukwekkende, krachtige verhalen, die fragmenten weergeven uit het harde en uitzichtloze bestaan van boeren en mijnwerkers in een paar kleine stadjes in West Virginia. De troosteloze natuur wordt bijna voelbaar verwoord, met als triest dieptepunt een paar plastic narcissen in een tuin. Echte overleven niet door het voortdurend neerdalend mijnstof.
Het overlijden van deze auteur is een groot verlies voor de literatuur. Zijn stijl doet denken aan Cormac McCarthy en Kent Haruf. Het D'J tussen zijn voor- en achternaam is geen typefout van mij, maar een zetfout van de drukker. Toen de auteur de drukproef van zijn eerste bundel kreeg stonden die letters er tussen en hij vond het wel prima zo.

De taal is niet verouderd Berdine? Bij een boek dat voor 1979 geschreven is, loop je altijd dat risico denk ik dan.
Bij het boekje "De filmvertelster' had je ook zo'n bijna voelbare troosteloze zoutvlakte waar een dorpje bij was, met zoutmijnen. Dat maakte ook zo'n indruk, net als zo te merken dit boek ook doet. Dat maar doorgaan, steeds hetzelfde, vaak in armoede. Die plastic narcissen zijn inderdaad toppunt van triestheid.

Dettie

Nee hoor. Ik heb geen moment gedacht aan "verouderd". Het is tijdloos. Geloof maar dat er hele streken zijn in Amerika waar het nu nog net zo troosteloos en armoedig is. De hoofdpersonen klagen daar niet over. Daardoor is het geen triest boek. Het is zoals het is en ze maken er het beste van. Ze hebben wel dromen als ze jong zijn, maar dat is iets dat je bij álle jongeren aantreft. Die dromen vervliegen en ze voegen zich naar het leven zoals het zich voordoet. Pancake schetst dat haarfijn. Je ziet het zó voor je. Die man kon écht schrijven. Zo jammer....

Ja inderdaad heel jammer, als jij het goed vindt dan IS het meestal ook heel goed. Ja die verlaten streken... het lijkt me vreselijk om daar te wonen, maar er zijn mensen die houden van die stilte en verlatenheid, of zijn zoals ik begrijp uit jouw recensie het gewoon gewend.

Dettie

Ja, geen keuze..ze komen er gewoon niet weg.