Leestafel forum

Achterflap: Van de brandende zon in Californië tot de toppen van de berg Kilimanjaro, van de rivieren van Costa Rica tot het eiland Skye staan de zoektocht naar waarheid en liefde en het vertrek uit de bekende omgeving centraal in Hoe hongerig wij zijn, de eerste verhalenbundel van Dave Eggers. Jonge, hoopvolle en onvergetelijke personages, superieure humor en de liefde voor het fysieke zijn volop aanwezig in deze bundel, die alle fans van Dave Eggers zowel zal aanspreken door de bekende thema's als verrassen voor Eggers' vernieuwende vormexperimenten.

Ik had wat moeite met sommige verhalen. Vooral de registrerende. De meeste verhalen gaan nergens naar toe en hebben geen einde. Het zijn passages uit het leven van een paar personen. Er wordt een bepaalde spanning opgebouwd en dan...niets. Hier en daar wat losse draadjes.
Het laatste verhaal heb ik niet gelezen. Het heet: Nadat ik in het water viel, voordat ik verdronk. De ik-figuur is een hond.
Degenen die mij kennen weten dan genoeg.....

O dat klinkt tegenvallend. En ik houd zo van deze auteur.

En ik moet glimlachen om je laatste zin, ja, wij weten genoeg.

Ja het spijt me voor jou. Ik weet dat je een Eggers-fan bent. Ik vind veel van zijn boeken ook erg goed, maar deze verhalen vond ik niet prettig. Ik was de meeste ook al weer kwijt voor ik het boek uit had. Grappig detail is wel dat "Hand" uit "U zult versteld staan van onze beweeglijkheid" in een van de verhalen hoofdpersoon is. Weer refereerde hij in dit verhaal aan de ik-figuur uit dat boek (de vriend met wie hij die wereldreis maakte en die niet lang meer zou leven) die inmiddels overleden was. Ik verwachtte dan ook dat het laatste verhaal over die "ik" zou gaan. Niet dus. Onvoorspelbaar, die Eggers!

Als ik het onverhoopt tegen kom zal ik het zeker lezen, maar ik zal er niet al te actief naar op zoek gaan. Het klinkt niet als verhalen die mij erg zullen bevallen.