Leestafel forum

Die vrouw was in een geestelijk toestand omdat ze iets niet verwerkt had.
Ik vond dat juist door de taal zo mooi tot z'n recht komen. Iemand die heel erg met iets zit praat niet in prachtige volzinnen maar krijgt gedachtenflarden, zo zag ik het tenminste. Er werden inderdaad ook erg mooie dingen gezegd vond ik.
Het wisselen van ik naar derde persoon zag ik als afstand willen houden van waar het werkelijk om draaide.

Groetjes
Dettie

Ik bdoel ook niet dat ze in mooie volzinnen zou moeten denken, maar wel in zinnen die haar tijd weerspiegelen en haar milieu.

Ik ging zo in het verhaal op dat me dat niet opgevallen is eigenlijk.

Dettie

En ik kwam daardoor en door andere "stenen des aanstoots" maar slecht in het verhaal!

haha zullen we tegen elkaar gaan opbieden?
Ik roep wat ik mooi vind, jij wat je niet mooi vindt.

Dettie

Laten we maar even wachten tot iedereen het gelezen heeft. De kans is klein, maar misschien krijg ik nog wel een medestander.

Dat zal ik niet zijn.
Ik broed nog op een verslag, maar ik vond het een mooi boek..complex ook.

He daar was ik nou benieuwd naar Marjo, hoe jij het zou vinden.

Ik wacht vol spanning je verslag af.

Dettie

Je hebt het..
Berdine, ik denk dat je vooral doelt op een stukje waarin inderdaad het woord liefde heel vaak valt. Maar ik denk dat dat met opzet is. Het geeft een nadruk, die Zijlstra nodig vindt. En die werkt ook.

O jee, ik heb ook een tip van de sluier opgelicht geloof ik. Nou ja, dan haal je dat maar weg.

Het is niet alleen dàt, Marjo.

Tja, je kan dat zomaar treffen: wat de een juist een goede vondst vindt, dat vind een ander vergezocht dus irriterend. En zo zal er hier meer aan de hand zijn. Ze zou ook de eerste prijs verdienen als iedereen zonder uitzondering haar boek mooi vindt!

Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/sophie-zijlstra

Marjo

Door haar gewoon maar goedenacht te wensen vernedert hij haar als het ware, en zij reageert door zich letterlijk neder te laten vallen.

Wat heb je dat mooi gezegd Marjo!


Dettie

Het past helemaal he..

Ben ondertussen zo ongeveer halfweg het boek. Ik vind het alvast enorm vlot geschreven, en ook de dualistische opbouw (de ervaringen van mevrouw, heel uitvoerig, tegenover de korte, vrij koele opvattingen van mijnheer Couperus) is een goede keuze van de auteur.

Onderstaand volgt een verklapper

V

E

R

K

L

A

P

P

E

R

Rutger schreef:Ben ondertussen zo ongeveer halfweg het boek. Ik vind het alvast enorm vlot geschreven, en ook de dualistische opbouw (de ervaringen van mevrouw, heel uitvoerig, tegenover de korte, vrij koele opvattingen van mijnheer Couperus) is een goede keuze van de auteur.

Het moet alvast niet gemakkelijk geweest zijn, om te gaan met, en te leven met een man met homoseksuele neigingen. Elisabeth is hier maar één voorbeeld van, en haar reactie was zeker te begrijpen. Alhoewel een verstandshuwelijk, kwam er toch een kentering na haar "ziekte", er was zeker meer begrip van harentwege. De positieve evolutie in hun huwelijk wordt op het einde nog even kort aangehaald, en eindigt aan zijn (laatste ?) ziekbed.

De schildering van deze dramatische periode in Couperus' leven, en in de eerste plaats van zijn vrouw, is zeker gebaseerd op wat er gebeurd is, met enige dichterlijke vrijheid natuurlijk.

Dettie, jouw bespreking bevat alvast alle belangrijke gegevens die nodig zijn voor een goed begrip, en kunnen zeker dienen als uitgangspunt voor een uitgebreidere analyse.

Rutger

Rutger schreef:en kunnen zeker dienen als uitgangspunt voor een uitgebreidere analyse.

En wat heb je dan in gedachte Rutger? Een analyse over het leven van Couperus? Een analyse over de tijd? Over het begin van de psycho-analyse?
Vertel, vertel...

Dettie

Couperus is in ieder geval een schrijver die mij vroeger altijd wist te boeien, en die ik enkele weken geleden onder een dik pak stof heb onder uit gehaald. Ik vind dat hij alvast heel boeiend weet te vertellen, met een grote psychologische diepgang. Iets waar ik alvast nog eens wil op ingaan, is nu net die vertelstijl. Maar dat moet toch nog wel enkele weken geduld oefenen. Freud en Jung spreekt mij ook wel aan, daar zou ik mij eens echt moeten in verdiepen, Dettie. Maar Mevrouw Couperus krijgt alvast nog een aantal staartjes op Leestafel, daar kun je alvast zeker van zijn.

Ik vind de heer Couperus helemaal niet sympathiek uit het boek tevoorschijn komen. Gevoegd daarbij mijn eerste ervaringen met zijn schrijfstijl, die niet positief waren (ik was te jong misschien?), dus ik doe niet aan staartjes..

Marjo schreef:Ik vind de heer Couperus helemaal niet sympathiek uit het boek tevoorschijn komen. Gevoegd daarbij mijn eerste ervaringen met zijn schrijfstijl, die niet positief waren (ik was te jong misschien?), dus ik doe niet aan staartjes..

Ik ben het wel met je eens, Marjo, dat Louis hier zeker niet sympathiek overkomt. Zonder hem te willen goedpraten, wil ik hier toch aan toevoegen dat het aantal geciteerde brieven heel beperkt is (tenslotte is het onderwerp - of lijdend voorwerp - in de eerste plaats mevrouw).

Ik weet niet wanneer je voor het eerst kennis gemaakt hebt met Couperus, en ik zou er nu ook niet direct een aan te bevelen leeftijd kunnen op kleven, maar inderdaad, te jong Couperus lezen is misschien ook niet aan te bevelen. De schrijfstijl doet ook niet echt modern aan natuurlijk.

Rutger

Ik vind de heer Couperus helemaal niet sympathiek uit het boek tevoorschijn komen.

Het was wel een heel andere tijd. Vrouwen hadden toen sowieso weinig in te brengen. En als ze iets mankeerden werd het toch al gauw als hysterisch bestempeld.

Dit vond ik:
1900
Het was ook de periode waarin Louis Couperus leefde en schreef. Zijn werk was de uitdrukking van een nieuwe tijd, maar stond daarom juist vaak bloot aan kritiek van de oudere garde die veel van zijn romans als een gevaar voor de zedelijkheid beschouwden. In al zijn Haagse romans komen bijvoorbeeld zaken aan de orde als vrije liefde, passie, overspel of echtscheiding. De tentoonstelling belicht de ontwikkeling in de visie op het lezen door vrouwen in de negentiende eeuw en de rol van het werk van Couperus daarin. Van een taboe werd lezen uiteindelijk een gewaardeerd middel tot genot of zelfontplooiing.

zie http://www.boekendingen.nl/wp-nieuws/?p=1030

Dettie

Grappig om dit boek over Mevrouw Couperus nu te lezen.
Als ik indertijd Noodlot van Louis Couperus via Literair Nederland niet herlezen zou hebben, zou ik nu waarschijnlijk geen lid van Leestafel zijn...
Ik herinner me nog de discussie die ik indertijd had over het boek; en al meer lezende over Couperus was het voor mij een openbaring dat hij getrouwd was...
Nu dan een boek gelezen, gewijd áán Elisabeth Couperus-Boud. Prachtig verteld,een zeer bijzonder boek. Als ik het tegenkom in de winkel( of elders)ga ik het vast en zeker zelf in huis halen!

groetjes, irene

Hé, ik zie dit topic nu pas.
En berdine, je hebt je medestandster gevonden, hoor.
Ik vond het erg tegenvallen.

groetjes,
Grada

waarom, waarom, waarom, Grada vond je het tegenvallen?
Vertel, vertel...

Dettie

Nou, ik ben het gewoon met berdine eens.

Allereerst overtuigt de stijl me niet.
Het is onzorgvuldig geschreven. Te veel fouten tegen de stijl leiden af van het verhaal, doordat ze gaan opvallen en dan zorgen voor irritatie.
Zinnen zijn rommelig. Er staan woorden en uitdrukkingen in die niet passen in het milieu, de tijd, de ontwikkeling van de personages. Die van onze tijd zijn, maar zeker niet van het fin-de-siècle van de negentiende eeuw. Ik hoor de schrijfster praten, in de taal van de een-en-twintigste eeuw. Dat is niet Elisabeth!
Er wordt opeens gewisseld in de perspectieven, zowel qua tijd als qua vertelinstantie, als qua hoofdpersoon. Zonder dat duidelijk, aannemelijk wordt gemaakt, waarom dat gebeurt.
Soms is het opeens wel heel mooi geschreven en dan zou je willen dat de schrijfster dat gewoon kon volhouden, maar dat doet ze niet.
Verder vind ik dat de psychische problematiek wel erg losjes uit de mouw geschud wordt.

Dat alles zorgt ervoor dat Elisabeth me niet overtuigt als personage in haar denken en spreken.

Omdat ik haar al niet geloof in haar praten en denken, raak ik ook niet overtuigd van haar verhaal en haar lijden.

En dat is toch de opzet van zo'n boek, dat ik als lezer meegetrokken word om dat ik het verhaal geloof?
Daar is de schrijfster dus niet in geslaagd, in tegendeel zelfs!
Ik snak nu naar een schrijfster die wel iets zinnigs en geloofwaardigs kan zeggen over de echtgenote en het nichtje van Louis Couperus.

Lees Eline Vere van Couperus zelf, lees Van de koele meren des doods van Van Eden... dat zijn overtuigender boeken over een innerlijk proces bij een vrouw dan dit. En nog wel door mannen geschreven.

Echt heel erg jammer!

Grada