Charlotte Mutsaers - Harnas van hansaplast

[Marjo]

Als dit boek een voorbeeld is van hoe Charlotte Mutsaers schrijft, dan denk ik niet dat ik nog meer van haar ga lezen. Het is erg oneerbiedig maar ik vind dat ze soms aan het wauwelen is. Het boek gaat over haar broer die overleden is, waarna Charlotte met haar zus de woning moet ontruimen. Het is ook de ouderlijke woning. En dus een hels karwei, want de broer heeft nooit iets weggegooid, integendeel: alleen maar meer verzameld.
Het wordt een zoektocht naar wat voor man hun broer was, want er was nauwelijks contact - en een duik in het verleden.
En ja, herinneringen zijn voor een buitenstaander niet altijd even interessant.
En ik las het laatst in een ander boek: misschien zijn lezers wel klaar met al die autobiografische boeken. Ik heb er al nooit zo van gehouden.

[Dettie]

Ik zag haar bij vpro boeken over dit boek

https://www.vpro.nl/boeken/programmas/b ... ember.html

en hier is een hele schriftelijke rondleiding door Utrecht waar ze als kind woonde (wat je nu dus vast wel weet)
https://www.vpro.nl/boeken/artikelen/vp ... recht.html

Het boek trok me toentertijd ook al niet zo en jij bevestigt het.

Dettie
die sommige autobiografische boeken wel mooi vindt.

[Marjo]

Dat was waarom ik doorlas, omdat de achtergrond me wel interesseerde.

[berdine]

Ik heb ooit "De markiezin" geprobeerd. Daar had ik na een paar pagina's ook genoeg van.

[Willeke]

Het is al even terug dat ik dit boek las, dus mijn reactie is misschien niet helemaal up-to-date.
Ik herinner me het als een ongemakkelijk boek, en ook dat ik dat ongemakkelijke wel mooi vond, omdat het de onmacht tussen mensen die op zich wel van elkaar houden maar elkaar toch niet echt kunnen bereiken, zo mooi schetste.

[Willeke]

Ik denk overigens inderdaad niet dat het een schrijfster is die jou erg ligt Berdine.