Tuomas Kyrö - Vroeger was alles beter

[berdine]

Samenvatting: Vroeger was alles beter, zeker tegenwoordig
Hij is tachtig, en hij is boos op alles en iedereen. Al heeft hij nooit een stap buiten zijn eigen dorp gezet, hij weet zeker dat de wereld naar de haaien gaat. Allemaal de schuld van de moderne tijd, die niks goeds heeft gebracht. Vroeger, ja, vroeger was alles beter.
Iedere dag bezoekt hij zijn vrouw in het verpleeghuis, die vrolijk zijn gezeur en geklaag aanhoort, dement als ze is. Als hij in dat tehuis geconfronteerd wordt met de dood, besluit hij het lot in eigen hand te nemen: hij gaat zijn eigen begrafenis regelen. Dus schrijft hij zijn testament, maakt een praatje met de dominee - een vrouw ook nog, dat had je vroeger niet! - en timmert zijn eigen doodskist. Maar dan belandt hij door een ongelukje in het ziekenhuis en is hij plotseling met huid en haar overgeleverd aan die door hem verafschuwde moderne tijd. Het zal hem - en het ziekenhuis - voor altijd veranderen.

Tegenvallend boek. De vergelijking met Een man die Ove heet dringt zich op, maar dat boek is humoristisch. Dit is voornamelijk gezeur van de oude man, met een vleugje tederheid, wanneer hij zijn demente vrouw voert. Het taalgebruik is irritant omdat de oude man vrijwel elke pagina "waarachtig" zegt en de "moderne" mensen (zoon, winkelbediende) allemaal voortdurend "zeg maar". Halverwege is er een lichte kentering in het gedrag van de man, waardoor je het boek dan toch maar uitleest. Laat maar links liggen.

[Renate]

Grappig, de beschrijving klinkt wel interessant.

[berdine]

Ja dat is zo, daarom heb ik het toch maar gelezen. Maar het viel tegen, waarschijnlijk ook omdat ik iets als Een man die Ove heet verwachtte.

[Renate]

Dat zou je misschien inderdaad een beetje verwachten.