Marloes Kemming - Het kleine leven van Norbert Jones

[Dettie]

Een ogenschijnlijk klein leven dat groots blijkt te zijn.

Zie http://www.leestafel.info/m-kemming

Dettie

[Annemarie]

Het lijkt me een prachtig verhaal.

[Willeke]

Wat een ontzettend lief, ontroerend en mooi boek!
Een ode aan de Liefde op twee fronten.
En wat is de Norbert goed beschreven, hij kwam al lezend voor mijn ogen tot leven. Zijn vrouw ook trouwens.

En een romandebuut nog wel!

[Dettie]

he fijn dat je het zo mooi vond. Ik was er weg van. Zo'n bijzonder verhaal, waarin het om de kleine maar mooie dingen draait.
Echt heel prachtig, vooral die liefde voor zijn vrouw maar ook het liefdeloze in zijn jeugd. Heel mooi in balans gebracht door de schrijfster.

Dettie

[Willeke]

Ja en de liefde voor zijn zus, en de wens levens voor haar te vinden.
Zéér ontroerend allemaal, en heel mooi geschreven zonder ook maar ergens sentimenteel te worden.
Heb er érg van genoten

[Renate]

Klinkt interessant en de bibliotheek heeft het.

Er is kennelijk ook nog een kinderboek van haar.

[Dettie]

Ja mooi he Willeke, het werd ook zo subtiel naar de zijn jonge jaren gevoerd, het hele verhaal was prachtig in evenwicht.
Van mij mogen meer van zulke juweeltjes verschijnen.

Dettie

[Renate]

En ik heb het boek in huis gehaald, maar nog even geduld.

[Dettie]

oh spannend! Ben zeer benieuwd hoe jij het vindt renate!

Dettie

[Renate]

Ik wil in ieder geval eerst het boek van M.J. Arlidge lezen.

[Renate]

En ik ben er in begonnen en het bevalt me wel. M'n vader heeft het al gelezen en herkende in ieder geval het gedoe over eten.

[Renate]

Het wordt een mooi boek.

[Willeke]

Ja he, ik was er ook helemaal weg van. Houd ons op de hoogte van hoe je het vindt.

[berdine]

Tja, ik heb het dan ook maar meegebracht van de bieb..

[Renate]

Ik vind het prachtig, ook al is Norbert Jones misschien een beetje onaardig tegen Jonathan.

[Renate]

Ik heb het uit. Het eindigt bij het begin. Ik mis een beetje wat er niet in het boek staat, maar misschien zou het dan toch een minder boek worden.
Wie het gelezen heeft, zal begrijpen wat ik bedoel.
Misschien iets voor een ander boek.

M'n vader heeft het niet uitgelezen, omdat hij het te langdradig vond, hetgeen ik niet met hem eens ben.

[Dettie]

Ik weet niet meer wie Jonathan was... Ja in het verhaal wordt niet alles klip en klaar uitgelegd maar dat maakt het ook zo mooi vind ik. Het is iets wat een enorme impact had op iedereen en dat is volgens mij ook de rode draad van het boek. Dat een gebeurtenis je hele verder leven kan beïnvloeden.

Dettie

[Renate]

Jonathan is de jongen die op een gegeven moment het krantenarchief van Norbert ophaalt en daar zelf mee aan de slag gaat.

[berdine]

Ik heb het ook net uit. Ik begrijp wat je bedoelt Renate. De schrijfster is hier en daar wat slordig met leeftijden en tijden. Dus ik neem aan dat de dame in kwestie inderdaad is wie je verwacht, ook al "oogt ze jong" en zou ze ongeveer van Emma's leeftijd moeten zijn. Die verhaallijn is inderdaad niet uitgewerkt en was ook van secundair belang. De boodschap is: leef in het hier en nu en niet in je fantasie.

En ik ben nu wel benieuwd welk "gedoe over eten" je vader bedoelt, Renate.

[Dettie]

O ja, nu weet ik het weer Renate! Dat jou dat steeds opvalt Berdine... van die leeftijden en tijden. Ik ga vaak zo op in het verhaal dat ik zoiets niet zie.

Dettie

[Renate]

Het stuk over eten staat op pagina 22 en het eindigt met de zin: "'Het is voor je eigen bestwil' was het motto waarmee ze flauw, kleurloos voedsel door je strot duwden en je uit naam van de gezondheid elk heimelijk genoegen ontzegden."

Overigens is het bij m'n vader meer het feit dat ik wil dat hij wat meer groente eet.

Dat met die leeftijden en tijden was me overigens ook niet echt opgevallen. Maar achteraf denk ik dat het misschien een dochter van Beth zou kunnen zijn.

[berdine]

Ja in eerste instantie dacht ik dat ook, maar het leek me toch logischer dat het Beth zelf zou zijn.
Ergens in het boek wil Emma, haar dochter Marie koppelen aan de zoon van een vriendin die 48 wordt. De vriend die ze nu heeft is niks en straks is ze te oud om nog kinderen te krijgen, hetgeen in mijn ogen betekent dat Marie zo'n jaar of 38 is. (En ook dat het huwelijk van Norbert en Emma 16 jaar kinderloos is gebleven. Is mogelijk natuurlijk.) Dat strookt dan niet met "ze konden het vroeger zo goed met elkaar vinden." Met die zin ga ik ervan uit dat ze min of meer van dezelfde leeftijd zijn, hetgeen ook beter klopt met de leeftijden van Norbert en Emma. Nogmaals het kan allemaal wel, maar is niet logisch.
Verder zegt Emma over de lege garage: Norbert heeft "een paar dagen geleden de stellingen meegegeven aan twee mannen in overalls". De begrafenis van Norbert is dan al achter de rug en Emma vindt dat ze onderhand moet stoppen met de gewoonte om voor twee personen glazen en bakjes pinda's klaar te zetten. Dat duidt toch op een langere tijd dan een paar dagen geleden.
Helaas vallen mij dit soort dingen gewoon op. Ik denk dat ik een verhaal heel precies volg en details onthou.
Kijk, dat er dingen niet kunnen, zoals het gebeuren rondom Beth, ok. Het is een soort sprookje. Maar dit soort onnodige hobbels in het verhaal,storen me wel.

[Renate]

Ja, maar dat het Beth is, lijkt me achteraf gezien toch ook niet zo waarschijnlijk, gezien de beschrijving in het begin. Beth is niet zo veel jonger als Norbert, naar mijn mening. Ik zie het verhaal ook niet echt als een sprookje.
Ik vraag me ook af wat er dan eigenlijk met Beth is gebeurd.

[berdine]

Dat zullen we nooit weten hè? Het kan bijna niet dat ze is opgevangen door iemand die zijn mond heeft gehouden, dat ze haar eigen naam heeft behouden en papieren heeft gekregen op die naam, zonder iets officieels. Het waren wel de jaren 50, maar toch. Zonder haar eigen naam had Jonathan haar niet op internet kunnen vinden. (Vanwege dat internet is het ook logischer dat het Beths dochter zou zijn, maar Beth zelf is absoluut mogelijk.) En op eigen houtje overleven met 9 jaar lijkt me ook stug, zeker een beschermd opgegroeid kind. Het kan allemaal niet en daarom noem ik het een sprookje.
Het punt is dat dat er niet toe doet in het verhaal. De boodschap is dat je je leven niet moet verknoeien met spoken najagen, dat je moet genieten van wat je hebt en dáár het beste van maken voor het te laat is.

[Renate]

Dat overleven van Beth maakt het eigenlijk ook allemaal zo vreemd, zeker met de bloedvlek in het bed en zo. Het is een mooi verhaal, maar als je er te veel over na gaat denken, dan lijkt er toch veel niet te kloppen. Misschien had het beter geweest zonder het opduiken van de vrouw en de vondst van Jonathan.
Ook een sprookje moet nog een zekere logica hebben.