Boekenarchief E-F

Bernardo Fernández

Drakenogen
Bernardo Fernández


Dit boek heb ik al een tijd uit en weet eigenlijk niet goed hoe ik het weer moet geven en dat terwijl het  een apart en heerlijk boek om te lezen is. Het is een avonturenroman over... draken!
Geen science-fiction, geen non-fictie verhaal over draken maar een boeiend verhaal rond deze dieren.
Eerst maar de flaptekst:

Mexico, 1923. In Mexicali bevindt zich een ondergrondse stad, La Chinesca, die volledig in handen is van de Chinezen. Pi Ying, heer en meester over deze stad – een bejaarde man die decennialang illegaal opium en alcohol verhandelde – draagt al jaren een geheim met zich mee, sinds zijn vlucht uit Shanghai toen hij nog een kind was. Geruchten over dit geheim zorgen voor een toeloop van de meest wonderlijke personages: een ambitieuze jager van exotische diersoorten die geobsedeerd is door het spoor van een enorm beest; een dierenarts en zijn zoontje, die geneeskrachtige elixers verkopen op hun vlucht voor de Revolutie en hun herinneringen. Maar ook een afgevaardigde van keizer Wilhelm II, die vanwege politieke belangen naar Mexicali afreist, maakt zijn entree. En allemaal zijn ze naar iets op zoek...
Drakenogen omspant verschillende continenten, tijden en perspectieven, heeft een razende vaart en eindigt met een overdonderende finale.

--
Aanvankelijk heeft elk hoofdstuk een plaatsaanduiding en een jaartal.
Het begint allemaal in Zambia 1869 met Lorenzo Cassanova (niet DE Cassanova) die dieren vangt voor de 'dierentuin' van Carl Hagenbeck. - Hagenbeck was de eerste die dieren niet opsloot in kooien maar in hun 'natuurlijke' omgeving toonde. - Cassanova stuit op een dier dat hij niet kent, tot zijn verbazing blijkt het een echte draak te zijn. Hij zal en moet het dier hebben maar helaas het beest is ernstig ziek en Cassanova wordt eveneens erg ziek, zowel de draak als Cassanova sterven. Hagenbeck  krijgt de draak nog wel levend te zien maar weet niet waar Cassanova het dier gevonden heeft. De draak zal nooit meer uit Hagenbecks gedachten verdwijnen.

De lezer maakt daarna  in elk hoofdstuk kennis met steeds nieuwe personages zoals Pi Ying, Rolando Hinojosa, Karl Ritter etc.
In het begin weet je niet zo goed wat je met al deze figuren moet, wat hebben ze met elkaar te maken?
Je leest bijvoorbeeld dat Pi Ying als kind vlucht uit Sjanghai, bijgestaan door zijn trouwe bediende, het enige wat Pi Ying meegenomen heeft zijn drie ivoren bollen die hij moet verdedigen met zijn leven, aldus de bediende.
Rolando Hinojosa is een ander personage in het boek, hij is een dierenarts die na de dood van zijn vrouw volledig ontredderd is. Hij reist samen met zijn kind naar Canada, daar wonen de ouders van zijn vrouw. Onderweg verkopen ze een wonderdrankje zodat ze geld genoeg hebben om te eten en zich een slaapplaats kunnen veroorloven. De arts is een erg emotionele man en gek op zijn kind. Het kind heeft de gave om met dieren te kunnen communiceren.
En zo zijn er vele personages in het boek die allen hun eigen verhaal hebben. Later komen de personages steeds terug en blijkt dat zij wel degelijk een functie  hebben, uiteindelijk valt de hele puzzel in elkaar 'in de overdonderende finale'.


Als je het boek uit hebt blijf je lichtelijk verpletterd achter met het gevoel dat het verhaal zomaar eens waar zou kunnen zijn. Dit vooral omdat achterin het boek een Dramatis personae is opgenomen wat het helemaal echt maakt. Bij elke naam staat een geboorte- en overlijdensjaar en als je daarop googleled dan hebben veel mensen die in het verhaal voorkomen daadwerkelijk geleefd. Zoals Charles R. Knight de mammoettekenaar,  Henry Tukeman (1863-1939) die beweerde dat hij een mammoet geschoten had en de beenderen naar het Smithsonian Institution in Washington had gezonden (wat het instituut ontkende) Frank Buck de man die dieren aan circussen en dierentuinen leverde. De Chinese wijk,  La Chinesca, bestaat ook echt.
Maar het merendeel is gewoon verzonnen.  Bernardo Fernéndez heeft echter fictie en werkelijkheid heel knap met elkaar weten te verweven.
De schrijver zelf zegt in zijn postscriptum "Dit is geen historische roman en dat heeft het nooit willen zijn; niettemin moest ik in tientallen bronnen en plaatsen speuren om de vertelling consistentie te geven." Die samenhang geven is hem erg goed gelukt.


De vertaalster Jacqueline Visscher heeft een knap stukje werk geleverd en het is fijn dat er vertalers  zijn anders had ik dit boek nooit kunnen lezen. Het is een erg fascinerend boek  dat voor zeer aangename leesuren heeft gezorgd. Lezen!


ISBN 9789056723439 Hardcover 266 pagina's | Signatuur | augustus 2010

© Dettie, 11 september 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER