Mark Janssen

Altijd dichtbij
Mark Janssen

Als je een illustrator al vele jaren volgt dan maak je ook zijn hele ontwikkeling mee.

Mijn eerste 'ontmoeting' met de tekeningen van Mark Janssen was dankzij de afbeeldingen in zwart-grijstinten van Stijn en Storm in De voetbalgoden (1e deel 2007) boeken. Vervolgens las ik de boekjes over het elfje Marie, 2011-2014) die waren in kleur en het was heel bijzonder om te zien hoe speels en vrolijk de afbeeldingen van Janssens hand waren. Het was een aangename verrassing, vooral dat laatste Marie boekje waarin Janssen toch weer een andere stijl hanteerde dan in de eerdere delen.

Langzamerhand kreeg de illustrator een heel eigen vorm van illustreren, je herkende zijn levendig gekleurde afbeeldingen gelijk in alle boeken die hij van illustraties voorzag.

En toen verscheen het boek Kodo - De weg van de Boog. We zagen daarin heel ander werk van Mark Janssen, de afbeeldingen waren veel belangrijker dan in de andere boeken, ze ondersteunden het verhaal maar namen ook het verhaal af en toe over. Dat boek lijkt de ommekeer te zijn, want langzamerhand verscheen steeds meer eigen werk van Mark Janssen in boekvorm, zoals o.a.; Niets gebeurd, Dino's bestaan niet, Stop! Monsters! Eiland en Raar. Al deze boeken hebben hun eigen visitekaartje vol blije kleuren, het talent van Mark Janssen komt daarin steeds beter tot uiting en dan... verschijnt Altijd dichtbij...

Het contrast met zijn andere werk kan haast niet groter zijn. Waar de illustrator in andere boeken met een heel losse hand, groots tekent en schildert, is dit boek namelijk uiterst gedetailleerd en in zwart-wit uitgevoerd. Toch had het niet anders kunnen zijn dan wat het nu is. Deze afbeeldingen passen prachtig bij de inhoud van het verhaal, kleur had er alleen maar afbreuk aan gedaan.

Het verhaal gaat over een jongetje Babu, woonachtig in Nepal - waar Mark Janssen als ambassadeur van Stichting Thang doorheen reisde- . Babu is verdrietig en boos omdat zijn oma overleden is. We zien hem stilletjes staan bij een grote plas water die een grote tempel weerspiegelt. Dat water komt terug in de volgende prent. Babu zwemt in het grote meer, dieper en dieper tot zijn boosheid zich langzaam oplost. Babu zoekt naar antwoorden, probeert te begrijpen waarom oma er niet meer is. Babu zoekt in zijn eentje de natuur op, staart naar de wolken, klimt heel hoog om dichter bij oma te zijn.
Hij moet flink zijn, dat had zijn oma gezegd, maar hoe doe je dat als je iemand zo mist.
Oma heeft hem dat eigenlijk ook verteld en langzamerhand dringen haar woorden écht tot hem door...

De afbeeldingen die het schitterende Nepal in al zijn facetten laat zien, zijn bijna sereen en lijken levensecht, toch heeft Mark Janssen in de weergave van de natuur deels ook zijn eigen onvoorstelbare en invoelende fantasie gebruikt.
Een prachtig boek, om stil van te worden.

Zie ook het YouTube filmpje met Mark Janssen over Altijd dichtbij.

Dettie, 12 november 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Stop! Monsters!
Mark Janssen

Hoe kom je op ideëen voor een nieuw prentenboek?
Stop! Monsters! is ontstaan en gebaseerd op deze situatie; onze dikke vette kater Lou ligt vaker met zijn dikke vette kont midden in de gang en blokkeert alle verkeer. Hij schuift nergens voor en soms moeten hele fietsen over hem heen getild worden.
Het principe ‘centje betalen en dan mag je doorgaan’ is door dit monster op mijn bureau terecht gekomen.

Het bovenstaande is te lezen op de facebookpagina van Mark Janssen. Als je, net als ik, Mark Janssen een beetje volgt dan is het elke keer een verrassing om te zien hoe hij uitgegroeid is van illustrator voor kinder- en prentenboeken tot iemand die inmiddels een heel eigen stijl heeft ontwikkeld én zijn eigen boeken bedenkt én tekent. Zoals hierboven te lezen is, kan bij hem van alles aanleiding zijn voor een boek.
De kracht van Mark Janssen is verder dat hij geen of heel weinig woorden nodig heeft om zijn verhaal te 'vertellen', zijn afbeeldingen spreken voor zich, die zeggen al genoeg. In Stop! Monsters! lezen we bijvoorbeeld alleen het woordje Stop!

In dit boek van groot formaat zien we overigens op een subtiele manier ook Janssens andere passie vertegenwoordigd, te weten... het fietsen. De racefiets komen we niet tegen maar wel twee zussen die zich verplaatsen via een bakfiets met een groot voorwiel en klein achterwiel. De bak ligt vol met oude ijzerwaren, die de meisjes weg willen brengen. Maar - en daar komt de link met de vette kater Lou - onderweg komen ze allerlei monsters tegen. Het eerste monster is levensgroot, groen en harig. Het enige wat hij zegt is Stop! De zussen zijn echter niet zo bang uitgevallen, ze 'betalen' de doorgang dankzij een zelf geknutselde mooie ketting vol pannen, ouderwetse koffiepotten, moersleutels etc. die nu om de nek van het monster hangt. Het monster blij én de zussen blij, ze kunnen weer verder ... tot ...

Het volgende monster dat opnieuw Stop! roept. Dat monster vormt in zijn eentje een vogelwereld op zich. Op zijn kop bevinden zich namelijk een heel arsenaal aan bijzondere vogels. Ook hier weet Mark Janssen de meiden een prima en grappige oplossing als tolbetaling te laten bedenken net als bij het volgende monster. De voorwerpen uit de bak krijgen overigens steeds een heel andere - originele - functie.
Een ander monster roept zo fanatiek Stop! dat het vuur uit zijn bek schiet. Maar stoïcijns als ze zijn, ook hier weten de zusjes weten doorgang te krijgen in ruil voor enkele spullen die in de bakfiets liggen, tot...
Alleen het kleine zusje nog in de bak zit... Stop! roept de leeuw...

Het is een 'griezelboek' dat je met een brede glimlach op je gezicht kijkleest. De monsters zijn grappig 'angstaanjagend'. Het 'enge' zit hem voornamelijk in de afmeting van de monsters. Ze zijn een flink stuk groter dan de zusjes en nadrukkelijk aanwezig weergegeven. De zussen lijken daardoor klein en fragiel. Maar gelukkig zijn ze niet zo gauw van hun sokken te blazen. Sterker nog, het zijn onverschrokken meiden die gewoon doorgaan.
Heerlijk humoristisch boek. Mark Janssen heeft zichzelf weer overtroffen.
Stop! in de boekwinkel en koop het!

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

Voor aap
illustraties: Suzanne Diederen
tekst: Mark Janssen

Lieve Tijger,
Kom je op mijn feestje?
Ik ben jarig.
Tot straks!
Aap.

Dat vindt Tijger wel erg leuk want Aap is zijn beste vriend. Hij vindt Aap zo leuk dat hij in zijn knusse huis allemaal cadeautjes voor hem zoekt; een banaan, een pet, een zak snoep, verf met een kwast en een bal. Het is best moeilijk voor een klein tijgertje om zoveel cadeautjes tegelijk te dragen. We zien hem dan ook met zijn tong uit zijn bek op pad gaan met alle cadeautjes opgestapeld in zijn pootjes. Tijger loopt met al zijn presentjes door een prachtig groene jungle met vogels en vrolijke krokodillen. Maar de weg naar het huis van Aap is lang...

Het kan bijna niet anders dan dat het mis gaat. De pakjes wiebelen alle kanten op en als het even waait, vliegt de cadeaupet de lucht in. Daarna verliest Tijger ook nog eens de banaan, de kwast, en... en ... en... Tijger schaamt zich dood, hij wilde zoveel aan Aap geven en nu is er amper meer wat over... Als Aap maar niet teleurgesteld is...

Maar Tijger dat is niet erg! zegt Aap.
Dit cadeau is zo fijn.
Ik ben er heel blij mee!

Tijger snapt er niets van, welke cadeau bedoelt Aap?

Een warm prentenboek vol kleur en gezelligheid. De afbeeldingen zijn heel aansprekend en hartverwarmend. Aap en Tijger hebben lieve, vlotte snoeten. Het verhaal zelf is goed te volgen en heeft een lichte spanningsboog. De tekst is duidelijk leesbaar.
Kortom, het echtpaar Diederen/Janssen hebben opnieuw een aansprekend staaltje werk geleverd.

Zie ook het inkijkexemplaar

ISBN 9789000360802 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Van Goor | april 2018
Leeftijd 4+

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

alt Eén eenhoorn alsjeblieft!
Mark Janssen

‘Acht, negen…tien!
Daan, Lynn en Mo tellen hun gespaarde muntjes.
Bij tien springt Daan overeind.

Ik ga een eenhoorn kopen!’

Daan droomt al heel lang van een eenhoorn. Als hij eindelijk genoeg gespaard heeft om er een te kopen, vertelt hij zijn vrienden Lynn en Mo dat hij naar de dierenwinkel gaat. Hij heeft hen eerder al verteld van al zijn plannen: als hij een eenhoorn heeft gaan ze onder andere samen omaatjes en konijntjes redden en nieuwe ruimtewezens ontdekken.
Lynn en Mo lachten zich rot. Eenhoorns bestaan immers niet. Dus willen ze wel eens meemaken hoe dat gaat in de dierenwinkel.

En dan gebeurt er iets heel bijzonders…

Wie eerdere boeken, geïllustreerd door Mark Janssen gezien heeft, herkent onmiddellijk de tekeningen in zijn boek. De personages lijken een heel eigen volkje te vormen. Ook de kleuren die hij gebruikt zijn min of meer gelijk door de jaren heen.

Het verhaaltje over Daan is kernachtig, en duidelijk geschreven. Het grootste deel van het verhaal wordt gemaakt door de illustraties, die een volledige achtergrond vormen. Het geheel brengt een dromerige sfeer over, door de zachte kleuren en wollige omtrekken. Vooral de eenhoorn ziet er heel lief uit. Behalve genoemde kenmerken kijkt hij (of is het een zij?) lief uit zijn ogen, en er ligt een glimlach om zijn mond. Dat bij de wazige rozeachtige en paarsige verfstreken doet denken aan een Little Pony, met name de regenboogversie. Maar deze eenhoorn is nog mooier!

Mark Janssen (Eijsden 1974) studeerde aan de Academie Beeldende Kunsten in Maastricht. Sinds 1997 heeft hij een atelier aan huis.
Mark maakt illustraties voor zowel kinder- als prentenboeken. Vanaf zijn eerste kinderboek Mijn vriend de sjeik van Ulf Stark (Lemniscaat 1997) tot aan 2018, werkte hij aan 450 kinder- en prentenboeken voor Nederlandse, Belgische en Chinese uitgeverijen. Heel wat van zijn boeken vonden reeds hun weg naar het buitenland en werden vertaald in meer dan 10 talen.
In 2016 startte Mark succesvol met een nieuw oeuvre; het eigen prentenboek. 'Niets gebeurd' werd door de pers lovend onthaald. Daarna volgden 'Dino's bestaan niet' (2017) en 'Eiland' (2018).

Niets gebeurd
Mark Janssen

Wat een saaie dag hebben Niek en Saar gehad. Er gebeurde helemaal niets. Ze hebben een beetje de dag door gelanterfant. In korte zinnetjes vertelt Niek aan Saar dat hij wat gezwommen heeft en zijn handstand een beetje oefende, hij kwam ook nog een paar vrienden en een paar muisjes tegen en heeft verder zitten luisteren naar vogels. Er is gewoon écht helemaal niets gebeurd.
Saar heeft ook al geen spannende dag gehad, ze heeft een paar appels geplukt, een liedje gespeeld, een gek hoedje gepast en ze zag nog een mooie vlinder, maar dat was het wel. Oersaai dus.

Maar... gooi je er een flinke portie (kinder)fantasie bij dan wordt het een héél ander verhaal... en dát verhaal laat Mark Janssen ons ook zien via zijn afbeeldingen. Het saaie zwemmen verandert dan in een tropisch avontuur tussen flitsende kleurrijke vissen in allerlei vormen en maten. En die slome handstand is wel een stukje spannender als je die op de kop van een tijger doet. En die vrienden? Dat waren twee leeuwen!
Even later zien we Saar appels plukken met de hulp van een stel olifanten, jawel! En ze zit te fluiten tussen een stel knalblauwe en -rode wonderlijke vogels. Dat is wel even leuker dan in je eentje blokfluit spelen, net als een vlinder zien die fladdert tussen... een paar gezellige, wollige bruine beren!

Kortom, Mark Janssen laat zien hoe kinderen met gebruik van hun fantasie een heel andere wereld kunnen maken. Als je fantaseert dat je samen met twee tijgers een hoedje past dan is dat veel grappiger en spannender dan in je eentje spelen. Mark Janssen heeft al die kinderfantasie prachtig weten om te zetten in levendige afbeeldingen vol kleur en vaart. Je ziet de kinderen bijna voor je die vol enthousiasme hun kleurrijke verhaal aan je komen vertellen. Het werkt aanstekelijk, voor je het weet verzinnen, jij of de juf, of de andere kinderen zelf bijzondere, wonderlijke verhalen bij alle dagelijkse belevenissen en dan wordt, net als in dit boek, iedere dag een groot avontuur! Heerlijk - fantasievol - boek.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 4-5 jaar

Mark Janssen