Tropenkolder
Marcel de Jong

De uit Nederland afkomstige Frank Andeweg begint al goed in zijn nieuwe baan als maatschappijleraar op een school in Bonaire. Hij kan het klaslokaal niet in. Tanga, de conciërge heeft geen sleutel, zegt hij. De directeur, Maduro, heeft ook geen sleutel, die is bij Tanga... Het gevolg is dat er geen les gegeven kan worden. Zijn eveneens uit Nederland afkomstige collega Wiebe treft hetzelfde lot.

Frank wil graag weten wat zijn voorganger behandeld heeft in de lessen maatschappijleer maar, zo wordt hem verteld, die man, een priester, deed alles uit zijn hoofd.
Naast dat hij les moet geven, wordt van Frank verwacht dat hij een nieuwe lesmethode opzet. Dat wordt moeilijk als niet echt duidelijk wordt gemaakt wat voor lesmethode ze voor ogen hebben. Maduro praat wel veel maar zegt inhoudelijk niets.
Om zich beter verstaanbaar te kunnen maken leert Frank ook Papiamento, dat is handig voor het journalistieke werk dat hij naast het lesgeven doet.

Frank levert het dagelijkse nieuws voor het Antilliaans Nieuwsblad. Hij valt met zijn neus in de boter want er zijn verkiezingen voor de eilandsraad op komst. De strijd gaat vooral tussen Joel Pieters en Janga.
Pieters is 'rood' en wordt de vader van het volk genoemd. Hij is kritisch over Nederland en Curaçao. Volgens zijn tegenstanders belemmert hij de ontwikkeling van Bonaire. Pieters is mogelijk betrokken bij drugssmokkel en corruptie bij de aanleg van de weg naar Sorobon. 
Janga is 'groen' en wordt de hoeder van de toekomst genoemd. Hij wil alleen Antillianen in het onderwijs, geen mensen (mensen uit Nederland) die de cultuur niet begrijpen. Surinamers vindt hij arrogant. Janga is mogelijk betrokken bij corruptie rond de verlenging van de landingsbaan.
Pieters is meer schuim dan chocolade volgens hem.
Op gegeven moment weet Frank aan belastend materiaal over Janga te komen. Hij was inderdaad betrokken bij de corruptie rond de landingsbaan,  Frank heeft nu het bewijs. Maar dat bewijs wordt gestolen en komt later op raadselachtige manier weer boven water. Pieters heeft het. Een onderzoekscommissie zal de gang van zaken rond de landingsbaan beoordelen.

“Wanneer maakt de onderzoekscommissie de resultaten bekend?
Pieters krabt aan een muggenbult boven zijn rechteroog.
”In de laatste week van mei.”
“Een paar dagen voor de verkiezingen dus.”
Hij haalt zijn schouders op. “Zo hebben ze dat bepaald. Daar heb ik geen invloed op.”

Directeur Maduro en conciërge Tanga zijn aanhangers van Janga en laten dat ook in hun houding duidelijk blijken aan Frank. Hij krijgt geen post in zijn postvakje, op vragen wordt nauwelijks antwoord gegeven en soms wordt hij  gewoon genegeerd. De nieuwe lesmethode wordt stelselmatig afgekeurd. Echt makkelijk loopt alles dus niet.
Ook in zijn privéleven wordt Frank flink door elkaar geschud. Hij ontvluchte Nederland min of meer en hoopte dat alles beter zou gaan op Bonaire, ook in relationeel opzicht. Maar zijn eerste verovering bleek een hoertje te zijn. Later krijgt hij een relatie met Minny, die het ook al niet zo nauw neem wat trouw betreft. En dan is er nog Marisela…

Regelmatig zakt Frank flink door met de arts Viola,  Wiebe of zijn Surinaamse collega Glenn, die na dertig jaar nog steeds als buitenlander gezien wordt. Viola en Wiebe hebben een moeizame relatie maar vinden toch troost bij elkaar. Het leven op Bonaire wordt steeds moeilijker. Wat vandaag ja is, is morgen nee en omgekeerd. Viola kan er niet meer tegen en gaat terug naar Nederland.
Frank zakt ook steeds verder af, raakt zijn huis kwijt, hij weet het ook allemaal niet meer. De verkiezingen naderen, als Janga wint dan is het gedaan…

De schrijver is zelf journalist op Bonaire geweest en maakte de problemen op de Antillen zodoende van binnenuit mee. Dat is goed te merken. Hij weet het boeiend te brengen, het leest vlot weg, ook omdat hij naast alle politieke toestanden, de corruptie en het negeren een goed personage heeft neergezet. Frank is een mens die je al snel sympathiek vindt en je ergert je met hem mee aan alle bizarre situaties  en pesterijen.  Diep in je hart hoop je dat de schrijver overdrijft maar toch vrees je het ergste.
De sfeer op Bonaire is ook erg goed weergegeven, je ziet de cafeetjes, de mensen aan het strand, de nonchalante houding van iedereen enz.
Kortom, het is een boeiend boek met boeiende personages, gesitueerd op een boeiende plek.

ISBN 9789054522195 Paperback 212 pagina's Uitgeverij Passage juni 2010
Met verklarende woordenlijst van de Papiamentse woorden

© Dettie, 17 augustus 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER