De lessen van meneer Picquier
Marc Roger

De schrijver, Marc Roger, is voorlezer van beroep. Hij organiseert lezingen door heel Frankrijk, met name in boekhandels. In 2014 kreeg hij door de jury van de Grans Prix Livres Hebdo een ereprijs uitgereikt voor zijn bijzondere rol in het overbrengen van literatuur aan het grote(re) publiek.
In zijn debuut De lessen van meneer Picquier heeft Marc Roger op een verrassende en humoristische manier gebruik gemaakt van zijn ervaringen in zijn werk.

Zoals de titel al aangeeft, is de centrale figuur van het boek meneer Picquier, een excentrieke oude man, onberispelijk gekleed,  - volgens eigen zeggen een kwestie van waardigheid en zelfbehoud - met soms een vilein gevoel voor humor. Een man die jarenlang met veel passie een boekwinkel gerund heeft. Nu woont hij in verzorgingshuis Les Bluets en kon 'maar' drieduizend van zijn geliefde boeken meenemen.

Een doos. Een grot. De vier muren van boven tot beneden volgestouwd met boeken. Acht vierkante meter vrij op de vloer. Tussen de tafel, het bed, de stoel, de fauteuil, de ladekast, de ingebouwde hangkast en het nachtkastje loopt een gangetje dat net breed genoeg is voor twee driepootwandelstokken naast elkaar. [...]
Wat je hier ziet, is nog geen tiende van wat ik boven alles op aarde koesterde. Ach wat een hartzeer toen ik deze drieduizend moest kiezen, ten koste van alle andere! Een marteling was het. [...]
Stel je voor zevenentwintigduizend boeken waar ik niet meer in kan bladeren.

De echte boekenliefhebber begrijpt onmiddellijk zijn grote leed.

De achttienjarige Grégoire werkt in de keuken van het tehuis en brengt de maaltijden rond. Zo maakt hij kennis met meneer Picquier. Hij is gefascineerd door de man die hem uitdaagt en soms bekritiseert. Grégoire móet hem elke dag even een bezoekje brengen.
Het valt hem op dat meneer Picquier wel al die boeken heeft maar nooit zit te lezen. Op en dag flapt hij dat ook, tot zijn eigen schrik, eruit en dan blijkt dat het meneer Picquier niet meer lukt om te lezen. Parkinson en staar belemmeren hem in zijn meest geliefde bezigheid. Opnieuw flapt Grégoir er wat uit. 'Hij kan toch - binnen werktijd - elke dag een uurtje komen voorlezen ... '
En zo gebeurt het.

Meneer Picquier begint met De vanger in het graan van J.D. Salinger en tot Grégoirs stomme verbazing vindt hij het leuk! Hij die helemaal niet van lezen houdt, geniet van een boek! Het is overigens niet zomaar en alleen maar voorlezen. Meneer Picquier voegt toe, vertelt veel over de boeken, de schrijvers en geeft zijn eigen leeservaringen en meningen over de boeken.

Het ene na het andere boek volgt en de oude en jonge man krijgen een steeds sterkere band. De schrandere meneer Picquier doorziet Grégoir in alles. Leeft met hem mee als Grégoire een medewerkster van het tehuis leuk vindt en zorgt voor verder contact tussen die twee. Langzamerhand ontstaat een bijzondere en ontroerende vriendschap. Grégoire begint meneer Picquier steeds beter te begrijpen en deze vertrouwt hem steeds meer toe over zijn zeer aparte leven.

Het voorlezen is een groot succes, steeds meer mensen willen komen luisteren, tot hilariteit van meneer Picquier. Zo leren we ook de apart overige bewoners kennen.
Meneer Picquier houdt ook soms hele oraties, waarvan Grégoire de inhoud niet altijd begrijpt maar toch, de band tussen hen is er en is niet kapot te krijgen.
Daarnaast geeft meneer Picquier geeft Grégoire ook opdrachten, dingen die hij moet ondernemen, moet zien, moet ondergaan, opdrachten die bizar lijken maar achteraf grote levenslessen blijken te zijn.
Meneer Picquier is levenslustig, wil nog zoveel, dus ook die ene wel erg vreemde opdracht móet Grégoire gewoon uitvoeren ...

Vanaf het begin zit je in het boek, ben je in het tehuis, voel je de bijzondere aanwezigheid van meneer Picquier in alles wat Grégoire doet.
Het verhaal is hilarisch, ontroerend, aangrijpend, diepgaand en luchtig. Bovendien straalt het een geweldige liefde voor het boek en het lezen uit.
Kortom, lees het en geniet!

ISBN 9789400511705 | Paperback | 205 pagina's | Uitgeverij A.W. Bruna | januari 2020
Vertaald door Marga Blankestijn

© Dettie, 16 juni 2020

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER