Julia Drake

http://www.juliadrakewriter.com

Wat de zee vertelt
Julia Drake

Als haar ouders besluiten de zestienjarige Violet naar haar oom Toby te sturen, is haar reactie daarop dubbel. Aan de ene kant vindt ze het wel een prima plek om de zomer door te brengen, ze heeft er namelijk goede herinneringen aan, maar het voelt alsof ze verbannen wordt, dat ze onder het voetengetrap uit moet.

Ze was graag samen met haar jongere broer naar Maine gereisd, maar dat is het ‘m nou net: haar broer Sam is opgenomen in een psychiatrische inrichting omdat hij een einde aan zijn leven probeerde te maken. Er waren al langer andere problemen, hij is enorm mensenschuw, en heeft een eetstoornis. Violet daarentegen is het afgelopen jaar volledig uit de band gesprongen, haar ‘wilde jaar’. Seks, drugs en slechte schoolresultaten. Nu voelt ze zich schuldig: heeft ze haar broer immers niet in de steek gelaten?
Wat kan ze doen om hem te helpen?
Een nieuw uiterlijk is het begin. Violet maakt van de gelegenheid gebruik om van gedaante te veranderen. Het valt haar oom meteen op:

‘Je ziet er leuk uit met je nieuwe look, vooral dat kaalgeschoren hoofd. De laatste keer dat ik je zag, leek je op een…hoe noem je dat? Een celebrity?’
Ik grimaste.
‘Maar nu lijk je meer op een zeehondenjong.’
'Ik zie er uit als een heks met haaruitval.’

Maar misschien kan ze nog iets anders doen: het scheepswrak, de Lyric, vinden waarmee hun voorouder Fidelia in Maine is aangekomen. Het dorp, eveneens Lyric genaamd, zou volgens het oude verhaal gesticht zijn door haar betovergrootmoeder Fidelia Rudolph. Zij zou in 1885 als enige overlevende van een scheepsramp aangespoeld zijn aan de kust, verliefd geworden zijn en besloten hebben daar te blijven.
Toen ze er samen waren, Violet en Sam, verzonnen ze hele verhalen rondom het schip en hun voorouders.

Violets moeder heeft haar aangemeld als vrijwilliger bij het Lyric Aquarium, waar ook aandacht wordt besteed aan het verhaal van Fidelia. Tot haar verrassing is het Aquarium niet de saaiste plek waar ze zich maar kon bevinden en dat heeft te maken met de enige andere vrijwilliger: Orion Lewis. Hij is namelijk een hele knappe en aardige jongeman. Helaas ontdekt ze al snel dat hij zijn oog heeft laten vallen op een ander. Die ander is Liv Stone, die zich maar al te graag samen met Violet verdiept in de archieven. Want hoe vreemd ook: er heeft nog nooit iemand echt gezocht naar het wrak! Nog nooit zijn de oude archieven goed onderzocht.
Ook Liv valt heel goed in de smaak bij Violet. Dat onderzoek samen doen bevalt haar uitstekend.
En terwijl ze allerlei ontdekkingen doen, en de onderlinge relaties steeds ingewikkelder worden, denkt Violet terug aan de tijd voor ze naar Maine kwam. Wat is er met Sam gebeurd dat het zo fout heeft kunnen lopen?

Een volwassen jeugdroman waarin gezocht wordt naar een wrak, maar waarin heel andere dingen gevonden worden. Violet komt voor diverse keuzes te staan, die ze gelukkig niet in haar eentje hoeft te nemen, maar die ze wel heel moeilijk vindt. Er zijn consequenties aan verbonden, voor haarzelf, voor haar broer en voor haar vrienden.

De thema’s zijn best zwaar, maar blijven onderkoeld, zodat het verhaal over Violet de hoofdmoot blijft. Dat leest een stuk makkelijker, terwijl je echt wel meekrijgt wat er allemaal aan de hand is. Omdat Julia Drake zich helemaal inleeft in het personage van Violet, kan de lezer dat ook, ook al is het avontuur dat ze beleeft wel een beetje sprookjesachtig, dus niet echt.

Drake speelde in theatervoorstellingen op haar middelbare school meerdere keren heldinnen uit Shakespeare-stukken. Dat komt in haar eerste jeugdroman terug: De namen in het stuk ‘Driekoningenavond’ (Twelfth night) zijn Orsino, Viola en Olivia… er rinkelt een belletje? Ook de thematiek is als die uit het stuk van Shakespeare!
Drakes stijl is gelukkig een stuk moderner, en ze vertelt het pittige verhaal met een fijne dosis humor.
Heel mooi debuut.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 15+

Julia Drake