Leestafel forum

Met Sprakeloos heeft Anne Nicolai een mooi debuut neergezet met goed uitgewerkte en geloofwaardige hoofdpersonen. Door het consequente en goede gebruik van de ik-vorm kruipt de lezer in de huid van Chloe en voelt haar gevoelens van onrust, twijfel en angst alsof hij erzelf bij is.

zie http://www.thrillers-leestafel.info/anne-nicolai

Wat een apart uitgangspunt! Bijzonder verhaal lijkt me.

Dettie

Vreemd lijkt me..

Het leek mij ook erg vreemd en voor mij althans niet haalbaar .
Stel je voor: je komt thuis na een dag werken en je kunt elkaar geen eens gedag zeggen of vertellen hoe je dag is geweest. Ik zou knappen....

Joanazinha schreef: Stel je voor: je komt thuis na een dag werken en je kunt elkaar geen eens gedag zeggen of vertellen hoe je dag is geweest. Ik zou knappen....

Iedereen die wel eens in mijn gezelschap heeft verkeerd weet dat ik dat nog geen vijf minuten volhou

Annemarie schreef:
Iedereen die wel eens in mijn gezelschap heeft verkeerd weet dat ik dat nog geen vijf minuten volhou

Grijns

Joanazinha schreef:Het leek mij ook erg vreemd en voor mij althans niet haalbaar .
Stel je voor: je komt thuis na een dag werken en je kunt elkaar geen eens gedag zeggen of vertellen hoe je dag is geweest. Ik zou knappen....

En toch is dat hier héél normaal. Als ik thuis kom van het werk zit de kleinste of op zijn kamer of is gaan voetballen.
Mijn dochter gaat na het werk naar haar kamer of naar de avondles.
Pas als het eten klaar is komen ze naar beneden en kan er een beetje gepraat worden maar dat is dan vooral hun verhalen.
Pas om 19u, als ik skype opzet, is er Nico om mee te praten.

Ja maar dat is toch anders als helemaal niet praten.
Wat ik begreep uit de recensie zeiden ze helemaal niets tegen elkaar, hoe je dat doet is mij een raadsel.
Veel gebaren en zo denk ik.

Dettie

ja dat niet praten tegen elkaar had ik begrepen uit het verslag.

En zo "echt" niet met elkaar praten zou ik ook niet kunnen. Ik heb nogal dikwijls het hart op de tong.