Patrick Modiano - Villa triste
Geplaatst: 17 nov 2007, 20:37
Niet alleen triest, maar ook vaag. Ik kan er niet zoveel mee.
De achttienjarige Victor Chmara is naar het Zuiden van Frankrijk gekomen, op de vlucht ergens voor. Hij wil zo dicht mogelijk bij Zwitserland zijn, voor het geval dat. De lezer zal niet ontdekken wat voor geval dat zal zijn, niet waarom hij op de vlucht is, en ook niet hoe zijn werkelijke naam is. Het verleden blijft duister. Al heeft het ongetwijfeld te maken met de oorlog, want het verhaal speelt aan het eind van de tweede wereldoorlog.
Ook het verleden van de vrienden die hij maakt: Yvonne Jacquet, een jonge actrice en Rene Meinthe, een wat louche dokter, blijft vrij duister. Op geen enkele manier horen we iets over het verleden, het verhaal dat verteld wordt is het verleden zelf. Het wordt opgerakeld door een oude man, die de jongere Victor was. Hij is terug in het Franse stadje en overdenkt die bepaalde korte periode uit zijn verleden. Hij is beide vrienden weer uit het oog verloren, en hij vraagt zich af wat er eigenlijk gebeurd is: hij hield toch van Yvonne en zij van hem?
Ze bewegen zich in een mondain circuit, vol luxe hotels en casino's; met rijke snobs en verlopen typetjes. Eenmaal neemt Yvonne hem mee naar een oom, en ziet hij het kamertje waar ze geleefd heeft. Maar het maakt hem niets wijzer.
Het boek is verfilmd als "le parfum d'Yvonne". Ik denk dat het zien van die film misschien wel tot een beter begrip zou kunnen leiden, want eigenlijk vind ik het een verhaal zonder kop of staart. De karakters worden niet duidelijk, het enige dat je goed meekrijgt is dat Victor bang is, zo bang blijkbaar dat hij ook met zijn vrienden niet praat. Maar die vragen ook nergens naar, ook al zo vreemd. Een soort 'ships that pass in the night'. Vaag verhaal.
isbn 978-90-290-8002-6 Oorspronkelijke uitgave 1975 Gallimard Parijs vertaald door Edu Borger 2007 Meulenhoff Amsterdam
© Marjo
november 2007
De achttienjarige Victor Chmara is naar het Zuiden van Frankrijk gekomen, op de vlucht ergens voor. Hij wil zo dicht mogelijk bij Zwitserland zijn, voor het geval dat. De lezer zal niet ontdekken wat voor geval dat zal zijn, niet waarom hij op de vlucht is, en ook niet hoe zijn werkelijke naam is. Het verleden blijft duister. Al heeft het ongetwijfeld te maken met de oorlog, want het verhaal speelt aan het eind van de tweede wereldoorlog.
Ook het verleden van de vrienden die hij maakt: Yvonne Jacquet, een jonge actrice en Rene Meinthe, een wat louche dokter, blijft vrij duister. Op geen enkele manier horen we iets over het verleden, het verhaal dat verteld wordt is het verleden zelf. Het wordt opgerakeld door een oude man, die de jongere Victor was. Hij is terug in het Franse stadje en overdenkt die bepaalde korte periode uit zijn verleden. Hij is beide vrienden weer uit het oog verloren, en hij vraagt zich af wat er eigenlijk gebeurd is: hij hield toch van Yvonne en zij van hem?
Ze bewegen zich in een mondain circuit, vol luxe hotels en casino's; met rijke snobs en verlopen typetjes. Eenmaal neemt Yvonne hem mee naar een oom, en ziet hij het kamertje waar ze geleefd heeft. Maar het maakt hem niets wijzer.
Het boek is verfilmd als "le parfum d'Yvonne". Ik denk dat het zien van die film misschien wel tot een beter begrip zou kunnen leiden, want eigenlijk vind ik het een verhaal zonder kop of staart. De karakters worden niet duidelijk, het enige dat je goed meekrijgt is dat Victor bang is, zo bang blijkbaar dat hij ook met zijn vrienden niet praat. Maar die vragen ook nergens naar, ook al zo vreemd. Een soort 'ships that pass in the night'. Vaag verhaal.
isbn 978-90-290-8002-6 Oorspronkelijke uitgave 1975 Gallimard Parijs vertaald door Edu Borger 2007 Meulenhoff Amsterdam
© Marjo
november 2007