Sarah Waters - De nachtwacht

[Marjo]

Jammer, maar met haar laatste boek kan Sarah Waters mij niet bekoren.

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/sarah-waters

Marjo

[Dettie]

Ik kwam steeds niet verder dan 1944. Ik ben er 3 x in begonnen en 3x werd het niets. Het boeide me niet en ik had ook wel een beetje van: Oh wéér een vrouw in mannenpak, weer een stel dat problemen heeft met trouw zijn.

Jammer ik had me op haar nieuwe boek verheugd, jij denk ik ook Marjo?

Bernadet

[Marjo]

Jazeker. Ik had het gevraagd voor mijn verjaardag, maar ben nu blij dat men hun geld aan iets anders besteed heeft!

[Dettie]

Ik vond eigenlijk Fingersmith haar beste boek.
Persoonlijk vond ik het daarna toch een herhaling worden. Ze lazen wel lekker weg maar Fingersmith was echt bijzonder.

Bernadet

[irene]

Stond vanmiddag met nachtwacht in mijn handen: kopen of toch maar niet.
Vingervlug vond ik een geweldig mooi boek.
Fluwelen begeerte heb ik met plezier gelezen, maar laten "liggen" op het eiland, waar ik onlangs op vakantie was
Gelukkig is er nog een bibliotheek, zijn er bookcrossers, en fanatieke leestafelaars.
Ooit zal ik dit boek wel lezen.

Groetjes, Irene

[maupi]

Jammer, maar met haar laatste boek kan Sarah Waters mij niet bekoren.

Marjo

Mij ook niet. Maar ik heb nooit de smaak van Waters te pakken kunnen krijgen. En ik heb het echt geprobeerd!
http://tinyurl.com/rv4zh

[bianca]

Ik zag dat het boek als ringboek werd aangeboden, maar ik was niet zeker of dit een boek voor mij is. Maar na deze berichten heb ik geen behoefte om het boek te lezen.

[PetraO.]

Goh, en ik vond het juist zo mooi....Zeker die beschrijvingen over de bombardementen op Londen. Ik voelde gewoon de dreiging. Ik vind Sarah Waters erg goed in het beeldend beschrijven van bizarre omstandigheden.

[Sarah]

Ik heb dit boek net uitgelezen. Van te voren had ik er alleen maar negatieve berichten over gehoord (behalve van PetraO dan), dus ik was tamelijk bevooroordeeld. Het eerste deel (1947) begon inderdaad tam en traag. De hoofdpersonen spraken me niet echt aan en ik begreep niet goed waar ze zich mee bezighielden en waarom. Het tweede deel (1944) ging aanvankelijk zo verder, maar opeens greep het verhaal me bij de kladden en heb ik het in een ruk uitgelezen. Ik vond het een ontroerend verhaal en ik heb er nog lang over na zitten denken. Ik vond de atmosfeer van het nachtelijke, door bombardementen geteisterde Londen bijzonder goed getroffen. Wel ben ik erg benieuwd waarom Waters toch gekozen heeft voor dit omgekeerde tijdsperspectief. Aan de ene kant heeft het wel wat, maar aan de andere kant haalt het natuurlijk wel een deel van de spanning uit het verhaal.