Het waait hier altijd, denkt Jonas.
Dat zijn vader geboren is op een eiland wist Jonas wel, alleen niet dat hij er op een dag zelf ook zou gaan wonen.
Hij moet afscheid nemen van Boris, zijn enige en allerbeste vriend. Vindt hij daar wel weer nieuwe vrienden? Hij kan niet zo makkelijk kletsen als Boris, of zijn zusje, of papa.
Maar heeft Jonas op het eiland veel woorden nodig om nieuwe vriendschappen te sluiten?
Ik begrijp best waarom kinderen dit boek niet kiezen, maar het is het soort boek dat ik als volwassene prachtig vind.
Het is een mooi verteld verstild verhaal. Niet avontuurlijk, of superspannend, maar prachtig geschreven.