Trezza Azzopardi - The hiding place (de schuilplaats)
Geplaatst: 09 sep 2005, 10:01
De Engelse evenknie van Renate Dorrenstein? Ja, het gaat ook over een dysfunctionele familie en ja er komen ook gruwelijkheden in voor, maar deze debuutroman is complexer dan het werk van Dorrenstein.
Het verhaal speelt zich af in het Engelse Cardiff als een immigrant uit Malta er neerstrijkt op zoek naar werk. Hij ontmoet daar een jonge vrouw en ze trouwen. Uit het huwelijk komen 5 kinderen, allen meisjes. Ze hoop is gevestigd als zijn vrouw weer zwanger blijkt te zijn, maar helaas weer een meisje. Vader heeft last van gokverslaving en de relatie met zijn vrouw wordt steeds slechter. Dan vindt er een gruwelijke gebeurtenis plaats en wordt het zesde kind gehandicapt.
Zo liniair als ik het hier vertel, loopt het verhaal zeker niet. Heel knap springt Azzopardi in de tijd. Langzaam wordt door flashbacks het verleden van de man en de vrouw onthuld. Daarnaast lopen er nog heel wat meer personages in het boek rond. Vaak wordt het verhaal ook nog eens verteld vanuit het perspectief van de vijfjarige (het gehandicapte kind).
Ook aan de relatie tussen de kinderen onderling wordt de nodige tijd besteed. Door allerlei gebeurtenissen valt het gezin uit elkaar en maken we een gigantische sprong in de tijd...
Ik zei al een complex boek en het is zeker een goed boek, door de eigen taal van de schrijfster weet ze ervoor te zorgen dat lezer meeleeft met de lotgevallen van het gezin. Misschien is het zelfs een meesterwerk zoals vele recensenten schreven, maar dat zie en voel ik zelf nog niet, omdat ik dit boek daarvoor opnieuw zou moeten lezen, om alles op een rijtje krijgen.
Zondermeer een heel knap debuut
Het verhaal speelt zich af in het Engelse Cardiff als een immigrant uit Malta er neerstrijkt op zoek naar werk. Hij ontmoet daar een jonge vrouw en ze trouwen. Uit het huwelijk komen 5 kinderen, allen meisjes. Ze hoop is gevestigd als zijn vrouw weer zwanger blijkt te zijn, maar helaas weer een meisje. Vader heeft last van gokverslaving en de relatie met zijn vrouw wordt steeds slechter. Dan vindt er een gruwelijke gebeurtenis plaats en wordt het zesde kind gehandicapt.
Zo liniair als ik het hier vertel, loopt het verhaal zeker niet. Heel knap springt Azzopardi in de tijd. Langzaam wordt door flashbacks het verleden van de man en de vrouw onthuld. Daarnaast lopen er nog heel wat meer personages in het boek rond. Vaak wordt het verhaal ook nog eens verteld vanuit het perspectief van de vijfjarige (het gehandicapte kind).
Ook aan de relatie tussen de kinderen onderling wordt de nodige tijd besteed. Door allerlei gebeurtenissen valt het gezin uit elkaar en maken we een gigantische sprong in de tijd...
Ik zei al een complex boek en het is zeker een goed boek, door de eigen taal van de schrijfster weet ze ervoor te zorgen dat lezer meeleeft met de lotgevallen van het gezin. Misschien is het zelfs een meesterwerk zoals vele recensenten schreven, maar dat zie en voel ik zelf nog niet, omdat ik dit boek daarvoor opnieuw zou moeten lezen, om alles op een rijtje krijgen.
Zondermeer een heel knap debuut