Eigenlijk is het een naargeestig boek, maar het sleept je mee van begin tot einde.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/a-visser
Marjo
Arjan Visser - De laatste dagen (debuut)
-
Gast
Naargeestig vind ik nog redelijk zacht uitgedrukt! Die vreselijke sfeer op die boerderij in niemandsland, om de rillingen van te krijgen. Maar inderdaad, het sleept je wel helemaal mee.
Wat dat betreft lijkt het op wat er in het verhaal gebeurt: de mensen zitten gevangen in een situatie waar ze niet meer uit kunnen!
janna
Wat dat betreft lijkt het op wat er in het verhaal gebeurt: de mensen zitten gevangen in een situatie waar ze niet meer uit kunnen!
janna
Re: Arjan Visser: de laatste dagen (debuut)
Ik heb het ook net uitgelezen en had er van begin tot einde moeite mee. Ik vind het eerder een boeren roman, dan een psychologische roman, zoals de genre aanduiding op mijn bib boek aangeeft. Het doet wel pogingen in die richting, maar ik vind het maar mager. Het kan soms wel spannend zijn, maar ik kreeg toch steeds het gevoel wat moet ik hiermee? De personages konden me ook maar ten dele boeien. Ik vond het boek ook niet in een boeiende stijl geschreven. Ik kan "proza" ook heel goed waarderen, maar hier deed het me toch te weinig.
Marjo schreef:Eigenlijk is het een naargeestig boek, maar het sleept je mee van begin tot einde.
Een boerenroman, dat is weer wat anders dan een streekroman, neem ik aan. Een streekroman is het dus ook niet. Het gaat maar gedeeltelijk over dat boerengezin, het andere deel gaat over de verslaafde dokter.
Ik ben het met je eens Roel, dat het wat dieper had gekund, dat psychologische, waarom waren die mensen zo gevoelig voor die 'dominee'? En waarom was de 'dominee' de 'dominee"? Soms las het als een thriller!
Ik ben niet zo gevoelig voor stijl, wel voor sfeer. En die zat er goed in..
Ik ben het met je eens Roel, dat het wat dieper had gekund, dat psychologische, waarom waren die mensen zo gevoelig voor die 'dominee'? En waarom was de 'dominee' de 'dominee"? Soms las het als een thriller!
Ik ben niet zo gevoelig voor stijl, wel voor sfeer. En die zat er goed in..
Waren die mensen net zo fanatiek als in "Knielen op een bed violen"?
Dettie
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 03 Feb 2007, 22:09, 1 keer totaal gewijzigd.
Strikt genomen is het geen boerenroman, Marjo, want die speelt zich alleen af in het boerenmilieu. Kenmerkend voor een boerenroman is dat het meestal een gezin betreft waar men diep religieus is, moralisme hoogtij viert en psychologische krachten een mens(en) proberen te verscheuren. Dat geldt wel voor deze roman. Een boerenroman is vergelijkbaar met de domineesliteratuur uit de 18de eeuw. Heel erg met het vingertje wijzend, hoewel dat hier door sommige personages in het boek werd gedaan, maar niet door de schrijver.
Een streekroman is een roman die vergelijkbaar is met een boerenroman. Hier staat een ook een dorp centraal, waar de volksgeest heerst, men nog gelovig is en men moraliseert over dingen die er gebeuren. Meestal te licht om het literatuur te noemen, soms op het randje zoals boeken van Antoon Koolen.
Ja, de sfeer was heel sterk, dat klopt.
En ondanks dat het vrij makkelijk geschreven is, was de structuur toch complex en raakte ik vaker de draad kwijt. Ik moet Visser het wel nageven dat hij dit toch knap heeft aangepakt. Het duurde lang voor ik in de gaten kreeg hoe de drie delen met elkaar in verband staan.
De proloog met dat verslag van de dokter zette totaal op het verkeerde been, in die zin, dat ik lang geen verband zag toen het verhaal eigenlijk begon. Dat ik dit zolang niet in de gaten had, was omdat ik niet goed in het verhaal kwam.
Visser's proloog is het einde van het verhaal, dan gaat het verhaal helemaal terug naar het begin en werkt zo naar het einde. Langzaamaan zie je hoe de dokter in de stad iets te maken heeft met de boer.
Die zwerver die alles naar een gruwelijk hoogtepunt zal stuwen, is naar mijn idee de personificatie van de duivel.
Toch bijzonder dat je niet gevoelig voor stijl bent, Marjo! Ik kan me dat haast niet voorstellen. Een stijl bepaalt of je al uberhaupt na een paar pagina's wilt doorlezen, waar of niet! Daarom denk ik dat als je een roman van Beckett zou proberen, je of gepakt werd door de eindeloos lijkende herhaling van zijn stijl of hier compleet op zou afknappen. Idem voor Proust om een andere dwarsstraat te noemen.
Een streekroman is een roman die vergelijkbaar is met een boerenroman. Hier staat een ook een dorp centraal, waar de volksgeest heerst, men nog gelovig is en men moraliseert over dingen die er gebeuren. Meestal te licht om het literatuur te noemen, soms op het randje zoals boeken van Antoon Koolen.
Ja, de sfeer was heel sterk, dat klopt.
En ondanks dat het vrij makkelijk geschreven is, was de structuur toch complex en raakte ik vaker de draad kwijt. Ik moet Visser het wel nageven dat hij dit toch knap heeft aangepakt. Het duurde lang voor ik in de gaten kreeg hoe de drie delen met elkaar in verband staan.
De proloog met dat verslag van de dokter zette totaal op het verkeerde been, in die zin, dat ik lang geen verband zag toen het verhaal eigenlijk begon. Dat ik dit zolang niet in de gaten had, was omdat ik niet goed in het verhaal kwam.
Visser's proloog is het einde van het verhaal, dan gaat het verhaal helemaal terug naar het begin en werkt zo naar het einde. Langzaamaan zie je hoe de dokter in de stad iets te maken heeft met de boer.
Die zwerver die alles naar een gruwelijk hoogtepunt zal stuwen, is naar mijn idee de personificatie van de duivel.
Toch bijzonder dat je niet gevoelig voor stijl bent, Marjo! Ik kan me dat haast niet voorstellen. Een stijl bepaalt of je al uberhaupt na een paar pagina's wilt doorlezen, waar of niet! Daarom denk ik dat als je een roman van Beckett zou proberen, je of gepakt werd door de eindeloos lijkende herhaling van zijn stijl of hier compleet op zou afknappen. Idem voor Proust om een andere dwarsstraat te noemen.
Marjo schreef:Een boerenroman, dat is weer wat anders dan een streekroman, neem ik aan. Een streekroman is het dus ook niet. Het gaat maar gedeeltelijk over dat boerengezin, het andere deel gaat over de verslaafde dokter.
Ik ben het met je eens Roel, dat het wat dieper had gekund, dat psychologische, waarom waren die mensen zo gevoelig voor die 'dominee'? En waarom was de 'dominee' de 'dominee"? Soms las het als een thriller!
Ik ben niet zo gevoelig voor stijl, wel voor sfeer. En die zat er goed in..
Ik dacht het al toen ik het schreef: je zal er wel iets over zeggen. Ik zal het zo zeggen: als een boek uit is blijft bij mij vooral de sfeer hangen, niet de stijl, zelfs vaak niet het hele verhaal.
Ik vind 'stijl' iets moeilijks. Natuurlijk kan een schrijver zulke ingewikkelde volzinnen maken en theoretiseren dat ik afhaak, en in die zin ben ik gevoelig voor stijl. Maar wat blijft hangen is dat ik het 'moeilijk' vond, dat het niet prettig las. Ik kom hier niet uit hoor..
Ik vond het in het boek van Visser juist prachtig hoe al die eindjes, die al of niet los leken, in elkaar vielen. Alleen die dominee..ik had de hele tijd in mijn hoofd dat hij de dokter was..en daar zet Visser in ieder geval mij dus op het verkeerde been.
Ik vind 'stijl' iets moeilijks. Natuurlijk kan een schrijver zulke ingewikkelde volzinnen maken en theoretiseren dat ik afhaak, en in die zin ben ik gevoelig voor stijl. Maar wat blijft hangen is dat ik het 'moeilijk' vond, dat het niet prettig las. Ik kom hier niet uit hoor..
Ik vond het in het boek van Visser juist prachtig hoe al die eindjes, die al of niet los leken, in elkaar vielen. Alleen die dominee..ik had de hele tijd in mijn hoofd dat hij de dokter was..en daar zet Visser in ieder geval mij dus op het verkeerde been.
Ik kom steeds weer op dit zinnetje te staren in je verslag marjo
waarbij niet iedereen is wie hij denkt te zijn
Ze weten zelf niet wie ze zijn?
Dettie
waarbij niet iedereen is wie hij denkt te zijn
Ze weten zelf niet wie ze zijn?
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 03 Feb 2007, 22:09, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Gast
Hoe bedoel je Janna? Ik kan me geen dominee herinneren.
Er is een doktor, die een kind verwekt heeft bij de vrouw van de boer. En dan komt die prediker, vermomd als zwerver langs, die volgens mij de duivel vertegenwoordigt.
Er is een doktor, die een kind verwekt heeft bij de vrouw van de boer. En dan komt die prediker, vermomd als zwerver langs, die volgens mij de duivel vertegenwoordigt.
janna2 schreef:Tja, ik had ook de hele tijd het idee dat de dominee de dokter was.
Ik geloof dat ik het toch nog een keer zou moeten lezen om te kijken hoe Arjen Visser het voor elkaar krijgt om ons dat te laten geloven.
Voor mij is een dominee, iemand die in die hoedanigheid ook een funktie vervult en een gemeente onder zich heeft. Deze "zwerver" komt ineens uit de lucht vallen.
Hoezo, geen duivel, toch zeker de zoon van de duivel, Marjo? Iemand die letterlijk over lijken gaat, om zijn doel te bereiken! Hij jut die boer toch op tot het uiterste om een offer te brengen!!
Wat bedoel je met niet alles verklappen? Dit is toch geen samen-lees boek en we discussieren toch over het boek!
Hoezo, geen duivel, toch zeker de zoon van de duivel, Marjo? Iemand die letterlijk over lijken gaat, om zijn doel te bereiken! Hij jut die boer toch op tot het uiterste om een offer te brengen!!
Wat bedoel je met niet alles verklappen? Dit is toch geen samen-lees boek en we discussieren toch over het boek!
Marjo schreef:Prediker=dominee. En hij was een zwerver, hij was niet vermomd als..
De duivel? Nou ja, dat geloof ik niet, niet in dit down-to-earthverhaal.
Niet alles verklappen Roel!
Nee ik ga het niet lezen maar het is sowieso voor een bezoeker niet echt leuk als de hele clou verklapt wordt. Voor mij is leestafel bedoeld om mensen te prikkelen een boek te gaan lezen, als het hele verhaal bekend is dan hoeft het niet meer.
Meestal als er iets verklapt wordt zetten we het onder de noemer Verklapper
en doen dat zo:
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
En dan volgt de tekst die een clou verraad.
Op deze manier geef je iemand gelegenheid om dingen nog niet te lezen over een boek.
ik hoop dat ik een beetje duidelijk ben.
Dettie
Meestal als er iets verklapt wordt zetten we het onder de noemer Verklapper
en doen dat zo:
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
En dan volgt de tekst die een clou verraad.
Op deze manier geef je iemand gelegenheid om dingen nog niet te lezen over een boek.
ik hoop dat ik een beetje duidelijk ben.
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 03 Feb 2007, 22:10, 1 keer totaal gewijzigd.
( Dit is poets weder poets..voor de goede verstaander.)
Maar ja, dat bedoelde ik Bernadet. Niet dat je de clou van dit boek zo snel weggeeft, maar het zou toch zonde zijn.
Wij noemen in dagelijkse spreektaal iemand die preekt, of dat nu religieuze preken zijn of niet, en of het nou zijn beroep is of niet, een dominee. Zo vatte ik het in het boek dus op.
En die duivel: iemand die een ander opjut tot, en over lijken gaat. je mag het een duivel noemen, maar niet in de zin van "hij is in een vermomming".
Hier heerst spraakverwarring, we moeten onze definities even duidelijk stellen.
Maar ja, dat bedoelde ik Bernadet. Niet dat je de clou van dit boek zo snel weggeeft, maar het zou toch zonde zijn.
Wij noemen in dagelijkse spreektaal iemand die preekt, of dat nu religieuze preken zijn of niet, en of het nou zijn beroep is of niet, een dominee. Zo vatte ik het in het boek dus op.
En die duivel: iemand die een ander opjut tot, en over lijken gaat. je mag het een duivel noemen, maar niet in de zin van "hij is in een vermomming".
Hier heerst spraakverwarring, we moeten onze definities even duidelijk stellen.
Ja, begrijp ik, alleen het wordt wat moeilijk over een boek te discussieren, als je over bepaalde onderdelen niet mag praten.
Ik heb de verklapper als eens eerder gezien.
Ik vind het een moeilijke kwestie.
Er zijn boeken die mensen mogelijk snel gaan lezen, maar er zijn ook boeken die waarschijnlijk niemand zal lezen.
Roel
Ik heb de verklapper als eens eerder gezien.
Ik vind het een moeilijke kwestie.
Er zijn boeken die mensen mogelijk snel gaan lezen, maar er zijn ook boeken die waarschijnlijk niemand zal lezen.
Roel
Dettie schreef:Nee ik ga het niet lezen maar het is sowieso voor een bezoeker niet echt leuk als de hele clou verklapt wordt. Voor mij is leestafel bedoeld om mensen te prikkelen een boek te gaan lezen, als het hele verhaal bekend is dan hoeft het niet meer.
Meestal als er iets verklapt wordt zetten we het onder de noemer Verklapper
en doen dat zo:
Je bedoelt dominee hier symbolisch.
Hoe de duivel er echt uit ziet, weet niet, hij komt altijd in vermomming, zoals de slang in het aardse paradijs en hier als een zwerver. Zo voelde ik tenminste dat tenminste heel sterk. Iemand met gladde, overredende praatjes, nietsontziend, een charlatan die zich als expert voordoet en doorgaand tot het doel bereikt is. Maar ik zie hem als het hulpje van de duivel. De opperduivel treedt maar zelden op de voorgrond.
Hoe de duivel er echt uit ziet, weet niet, hij komt altijd in vermomming, zoals de slang in het aardse paradijs en hier als een zwerver. Zo voelde ik tenminste dat tenminste heel sterk. Iemand met gladde, overredende praatjes, nietsontziend, een charlatan die zich als expert voordoet en doorgaand tot het doel bereikt is. Maar ik zie hem als het hulpje van de duivel. De opperduivel treedt maar zelden op de voorgrond.
Marjo schreef:( Dit is poets weder poets..voor de goede verstaander.)
Maar ja, dat bedoelde ik Bernadet. Niet dat je de clou van dit boek zo snel weggeeft, maar het zou toch zonde zijn.
Wij noemen in dagelijkse spreektaal iemand die preekt, of dat nu religieuze preken zijn of niet, en of het nou zijn beroep is of niet, een dominee. Zo vatte ik het in het boek dus op.
En die duivel: iemand die een ander opjut tot, en over lijken gaat. je mag het een duivel noemen, maar niet in de zin van "hij is in een vermomming".
Hier heerst spraakverwarring, we moeten onze definities even duidelijk stellen.
Ja, begrijp ik, alleen het wordt wat moeilijk over een boek te discussieren, als je over bepaalde onderdelen niet mag praten.
Je mag er juist wel over praten als je de "Verklapper" maar gebruikt.
Als ik wist welke boeken mensen aanspreken of welke boeken ze wel of niet snel gaan lezen dan werd het inderdaad een stuk makkelijker. Maar.. zoals nu met nieuwe leden blijkt, komt er ineens iemand terug op een boek waarvan al lang geleden een verslag is gemaakt en toentertijd nauwelijks op gereageerd werd.
Ze komen op het forum via de site en dan is het vervelend als ze op het forum ineens de essentie of de plot of de clou zouden lezen. Dus... de "Verklapper" houden we erin.
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 03 Feb 2007, 22:10, 1 keer totaal gewijzigd.
Het hele idee van een duivel komt en kwam niet bij me op! Symbolisch, figuurlijk of hoe ook. Het verbaasde me dat jij dat 'idee' er bij haalde.
Jij interpreteert waar ik geen dubbele betekenis zie. Niks mis mee, maar ik kwam niet op het idee. Voor mij zijn alle personages mensen, met hun eigen karaktereigenschappen. Voor mij staan ze nergens voor, zijn ze geen symbool van iets.
Jij interpreteert waar ik geen dubbele betekenis zie. Niks mis mee, maar ik kwam niet op het idee. Voor mij zijn alle personages mensen, met hun eigen karaktereigenschappen. Voor mij staan ze nergens voor, zijn ze geen symbool van iets.
Maar dat zit ik nog met een probleem, want wanneer is die verklapper nodig, alleen bij clou's? Of ook bij andere feiten? Bv beweegredenen van een personage.
Dettie schreef:Ja, begrijp ik, alleen het wordt wat moeilijk over een boek te discussieren, als je over bepaalde onderdelen niet mag praten.
Je mag er juist wel over praten als je de "Verklapper" maar gebruikt.
Als ik wist welke boeken mensen aanspreken of welke boeken ze wel of niet snel gaan lezen dan werd het inderdaad een stuk makkelijker. Maar.. zoals nu met nieuwe leden blijkt, komt er ineens iemand terug op een boek waarvan al lang geleden een verslag is gemaakt en toentertijd nauwelijks op gereageerd werd.
Ze komen op het forum via de site en dan is het vervelend als ze op het forum ineens de essentie of de plot of de clou zouden lezen. Dus... de "Verklapper" houden we erin.
Dettie
Ik denk dat je wijs genoeg bent rotor om te kunnen bepalen wat een verklapper is. Je schrijft zelf!
Bijv. bij De zee van banville vertel je niet wat er voor naars gebeurd is bij de familie Grace. Dat zou teveel verraden.
En als een beweegreden is, bijv bij een moord of weet ik veel, die teveel een verklapper zou zijn voor het verhaal dan vertel je dat ook niet. Pas nadat je "Verklapper" hebt gemeld kan je dat wél doen.
Ik denk dat jij dat heel goed in kan schatten...
Groetjes
Dettie
Bijv. bij De zee van banville vertel je niet wat er voor naars gebeurd is bij de familie Grace. Dat zou teveel verraden.
En als een beweegreden is, bijv bij een moord of weet ik veel, die teveel een verklapper zou zijn voor het verhaal dan vertel je dat ook niet. Pas nadat je "Verklapper" hebt gemeld kan je dat wél doen.
Ik denk dat jij dat heel goed in kan schatten...
Groetjes
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 03 Feb 2007, 22:11, 1 keer totaal gewijzigd.
Ja, dat weet ik natuurlijk wel, maar voor de ene lezer is al een bepaald feit, een vorm van verklappen, terwijl bij de andere er meer onthuld mag worden.
Je kunt natuurlijk ook als lezer zeggen, ik zie hier een boek besproken dat ik nog wil lezen, ik lees die commentaren nadat ik het boek zelf gelezen heb. Dat is mijn methode. Dat voorkomt altijd dat je per ongeluk toch iets leest, wat je vooraf wilt weten.
In principe is iets, wat niet uit wat, over een boek vertellen al verklappen.
Ik beken dat ik er ook huiverig voor ben om vooraf te veel over een boek te weten te komen. Maar er zijn ook momenten dat ik wel een hele samenvatting van een boek vooraf lees en dat ik dan bepaal of ik tot lezen over zal gaan. Soms nog drastischer dat ik zelf interviews met een bepaalde schrijver lees, voordat ik aan een boek begin.
Ik zal proberen het zo goed mogelijk in de gaten te houden als ik aan het discussieren ben, want in het vuur van de strijd wil ik het nog wel eens vergeten.
groeten,
Roel
Je kunt natuurlijk ook als lezer zeggen, ik zie hier een boek besproken dat ik nog wil lezen, ik lees die commentaren nadat ik het boek zelf gelezen heb. Dat is mijn methode. Dat voorkomt altijd dat je per ongeluk toch iets leest, wat je vooraf wilt weten.
In principe is iets, wat niet uit wat, over een boek vertellen al verklappen.
Ik beken dat ik er ook huiverig voor ben om vooraf te veel over een boek te weten te komen. Maar er zijn ook momenten dat ik wel een hele samenvatting van een boek vooraf lees en dat ik dan bepaal of ik tot lezen over zal gaan. Soms nog drastischer dat ik zelf interviews met een bepaalde schrijver lees, voordat ik aan een boek begin.
Ik zal proberen het zo goed mogelijk in de gaten te houden als ik aan het discussieren ben, want in het vuur van de strijd wil ik het nog wel eens vergeten.
groeten,
Roel
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 17 gasten