Zoals ik was
Bret Anthony Johnston
Justin Campbell uit Southport is al vier jaar vermist. Vier lange jaren waarin taal nog teken van de jongen werd vernomen. Vier lange jaren waarin zijn ouders en opa onvermoeibaar naar hem door zochten. In het begin stond een grote groep vrijwilligers de ongeruste ouders bij. In de loop der tijd slonk het aantal helpende handen flink maar Justins ouders zoeken nog altijd door. Zij weten wel dat de kans groot is dat Justin niet meer leeft. Ze weten wel dat vier jaar een lange tijd is maar zolang ze niet weten wat er met hun kind is gebeurd, geven ze de hoop niet op.
De vermissing van Justin heeft het geluk van het gezin Campbell met huid en haar opgeslokt. Griff, het veertienjarige broertje van Justin, heeft zich ontpopt tot een jongen die in de schaduw van zijn vermiste broer leeft. Net als zijn ouders wordt hij tegenwoordig vaak gemeden. Alsof het verdriet besmettelijk zou kunnen zijn. Ook weten mensen simpelweg niet wat ze tegen Griff en zijn ouders moeten zeggen. Eric, de vader van Justin, uit zijn verdriet in een affaire terwijl zijn vrouw Laura urenlang naar een zieke dolfijn staart. Het gezin Campbell is niet compleet. Zonder Justin heeft het leven alle glans verloren.
Een telefoontje van de politie verandert alles. Op het politiebureau sluiten een euforische Eric en Laura hun dolgelukkige zoon Justin in de armen. Hun zoon is terug. Iemand heeft hem op een vlooienmarkt herkend, de ontelbare flyers hebben eindelijk hun werk gedaan. Ook Griff kan zijn geluk niet op en heel Southport viert feest. Eindelijk is er een eind gekomen aan de onzekerheid en het verdriet. Eindelijk kan de familie Campbell het leven weer omarmen.
Nadat de overweldigende storm aan emoties enigszins is weggeëbd dringt een gruwelijk besef tot Laura, Eric en Griff door: Justin heeft vier jaar lang bij een pedofiel gewoond. Wat heeft hij moeten doorstaan? Het elfjarige jongetje van toen is veranderd in een vijftienjarige, stevige knul met keurige manieren. Overdag slaapt hij en ’s-nachts spookt hij door het huis. Het contact voelt breekbaar. Als een teer glazen kunstvoorwerp dat uiteen spat als je het te stevig vastpakt.
De nachtmerrie is door de thuiskomst van Justin niet in een sprookje veranderd. Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Justin is vier jaar lang misbruikt en niets kan dat ongedaan maken. Laura, Eric en Griff koesteren het hernieuwde contact met Justin. Ze zijn lief voor hem en lief voor elkaar. Voorzichtig wordt een nieuw evenwicht gevonden. Justin krijgt goede therapie en daarnaast legt hij verklaringen af bij de politie. Naar omstandigheden lijkt het goed met hem te gaan. Dwight Buford, de ontvoerder, zit in de gevangenis in afwachting van de rechtszaak. Hij zal naar alle waarschijnlijkheid nooit meer vrijkomen.
Dan slaat een nieuwe ontwikkeling in als een bom. De ouders van Dwight Buford hebben een torenhoge borgsom betaald. Dwight Buford is vrij. Tot de rechtszaak begint kan hij gaan en staan waar hij maar wil. Justin is niet langer veilig.
Zoals ik was is werkelijk prachtig geschreven. Schrijver Bret Anthony Johnston schrijft met het grootst mogelijke respect voor de slachtoffers over misbruik en met name over de gevolgen ervan. In het boek staat niet het verhaal van Justin centraal maar dat van zijn familie. Hoe is het voor ouders om te beseffen dat hun kind is misbruikt? Hoe is het voor een broertje om rotopmerkingen van gevoelloze leeftijdsgenoten te moeten slikken? De opa van Justin kampt met bijna overweldigend gevoel van woede. Regelmatig vraagt hij zich af hoe het zal zijn om Dwight Buford te doden, een gedachte die Laura en Eric met hem delen. Justin zelf fladdert als een soort doorzichtige schim door het verhaal. Hij is er maar hij is er ook niet. Vier jaar lang had hij een leven dat zich buiten het leven van de rest van het gezin voltrok. Hij kwam buiten en had zelfs een vriendinnetje. Waarom vluchtte hij niet? Heel integer beschrijft Johnston het moment dat moeder Laura beseft dat angst effectiever is dan opsluiting.
Tijdens de zes jaar dat Johnston aan het boek schreef heeft hij zich verdiept in de emoties van familie van ontvoerde en teruggevonden kinderen. Het resultaat is een bijzonder integer en overtuigend verhaal zonder sensatie of uitgebreide beschrijvingen van wat Justin overkomen is. Een aangrijpend boek dat troost biedt en begrip kweekt. Indrukwekkend goed.
ISBN 9789041425416 | paperback | 368 pagina's| Anthos| augustus 2014
Vertaald door Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes
© Annemarie, 22 augustus 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER
